Η νέα ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ: Ατομικισμός
Η κυβέρνηση με διάφορα προσχήματα δηλώνει αδυναμία μείωσης του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων. Είναι προφανές ότι έχει αποφασίσει ότι έφτασε μπροστά στην κόκκινη γραμμή που ορίζει τον πολιτικό της θάνατο και δεν πρέπει επ’ ουδενί να την ξεπεράσει! Έτσι αποφάσισε ότι αυτό το μέτρο θα το πάρει η επόμενη κυβέρνηση, ώστε να επιμεριστεί το πολιτικό κόστος σε περισσότερους από έναν πολιτικούς σχηματισμούς.
Στην εξευτελιστική διαδικασία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές παίρνει μέρος το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι συνομιλητές στο πρόσωπό του βλέπουν το (ξεπεσμένο) brand – name «Ελλάδα». Η κυβέρνηση παίζει παιχνίδια εξ ονόματός μας, χωρίς να έχει ρητή εξουσιοδότηση να το κάνει. Όμως υπάρχουν όρια στα δικαιώματα που παρέχονται μέσω μιας ψήφου!
Η κυβέρνηση κοιτάζει μόνο προς τα μέσα, βλέπει μόνο την ιδιοσυστασία της ως «ΠΑΣΟΚ». Τα υπόλοιπα δεν την αφορούν πλέον! Το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων και της περιουσίας τους, την αφορά μόνο στον βαθμό που είναι χρηστικό για τους στενά νοούμενους σκοπούς της κομματικής της επιβίωσης. Η κυβέρνηση εσωτερικά με χρησιμοποιεί και εξωτερικά με εξευτελίζει.
Η κυβέρνηση υιοθέτησε τον απομονωτικό ατομικισμό και αποξενώθηκε από οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι σύνδεσμός της με την κοινωνία. Η κυβέρνηση είναι νοσηρά αντικοινωνική, σε βαθμό που αν ήταν φυσικό πρόσωπο θα χρειαζόταν άμεσα ψυχοθεραπευτική βοήθεια. Η οδυνηρή αυτή διαπίστωση σε συνδυασμό με την απόλυτη έλλειψη εναλλακτικών οδηγεί βιαίως την Ελληνική κοινωνία σε ανάλογη ατομικιστική στάση: Κάθε άνθρωπος είναι μόνος του, εντελώς ολομόναχος και έννοιες όπως το «κοινό καλό» είναι αντικείμενο πικρής ειρωνείας.
Η κυβέρνηση μας εξαχρειώνει καταρρίπτοντας πρώτη όλα τα ηθικά ερείσματα, οδηγώντας μας στον φρικτό ατομικισμό, χειρότερο και από τον νόμο της ζούγκλας, σπρώχνοντάς μας στην ανήθικη κόλαση που ευαγγελιζόταν ο Μαξ Στίρνερ…
Ατομικισμός
Ο Μαξ Στίρνερ (Γερμανός φιλόσοφος, 1806-1856) οριοθετεί φιλοσοφικά τον Ατομικισμό (ή κατά μεταγενέστερες ερμηνείες τρίτων, τον Αναρχικό Ατομικισμό) βάζοντας στο κέντρο του προβληματισμού του το Εγώ (το μεμονωμένο Εγώ που είναι η απόλυτη αρχή) το οποίο δεν πρέπει να υπόκειται σε καμιά κοινωνική, κρατική, εθνική, θεολογική, πολιτική αυθεντία-δικαιοδοσία αλλά ακόμα και κανένα ηθικό περιορισμό, παρά μόνο να λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα με σκοπό να ικανοποιήσει τα “μοναδικά” του συμφέροντα. Για τον Στίρνερ εξελικτικά όλες οι “κατασκευασμένες έννοιες” της ανθρώπινης διανόησης όπως για παράδειγμα του “γενικού καλού”, της οικογένειας, της πατρίδας, του Θεού, αυτονομούνται και πετυχαίνουν την αλλοτρίωση του Εγώ οδηγώντας το σε ανώφελες θυσίες και αυτοπεριορισμούς. Άλλα κεντρικά σημεία στη φιλοσοφία του είναι η άρνηση της έννοιας της Ελευθερίας αφού σημαίνει “ελευθερία από κάτι” με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει ο άνθρωπος περισσότερους καταναγκασμούς όσο περισσότερο ελεύθερος νομίζει ότι γίνεται. Η περίφημη “Ένωση των Εγωιστών” είναι -χρησιμοποιώντας καταχρηστικά τον όρο για τον κατεξοχήν αντικοινωνικό φιλόσοφο- η κοινωνική του “πρόταση”, σε απάντηση κάθε είδους ομογενοποίησης που φυλακίζει το Εγώ. Η “Ένωση των Εγωιστών” αποτελείται από άτομα που έχουν συνειδητά και ολοκληρωτικά απεγκλωβιστεί από οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί τα ατομικά τους συμφέροντα και παράλληλα εντός της “ένωσης” συνεχίζουν να προσπαθούν να καλύψουν τις επιθυμίες τους.
papaioannou.wordpress.com
.jpg)
