Νέα μέθοδος υπολογισμού της κοσμικής απόστασης
Το να μετράς τις αποστάσεις στο σύμπαν δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Πρόκειται για το πιο βασικό και ουσιώδες πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αστροφυσικοί, καθώς εκτός των άλλων η μέτρηση των αποστάσεων αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για τον υπολογισμό της ηλικίας του Σύμπαντος.
Έτσι λοιπόν, ομάδα αστροφυσικών από το Ινστιτούτο Νιλς Μπορ της Κοπεγχάγης, επιτέλους κατάφεραν να βρουν το μέσο της μέτρησης αυτής.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τα λεγόμενα κβάζαρ – τα πιο φωτεινά αντικείμενα που είναι γνωστά αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα – τα οποία και βοηθούν σε μια πιο λεπτομερή καταγραφή της απόστασης και φυσικά θα ξεκλειδώσουν το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας.
Τα κβάζαρ παίρνουν ενέργεια από τις μαύρες τρύπες στην καρδιά του Σύμπαντος και είναι τόσο φωτεινά που κυριολεκτικά μπορούν να κρύψουν όλα τα αστέρια του Γαλαξία. Η ανακάλυψη τους έγινε τη δεκαετία του 1960 και οι επιστήμονες είχαν καταλάβει ότι με αυτά θα μπορούσαν επιτέλους να μετρήσουν τις κοσμικές αποστάσεις, πράγμα που για να υλοποιηθεί πέρασαν περισσότερα από 40 χρόνια.
«Είναι μια ανακάλυψη που περίμενε να ανακαλυφθεί», σχολίασε η Κέλι Ντένεϊ, μέλος της ομάδας. Ήταν γνωστό εδώ και καιρό πως το μέγεθος της αέριας μάζας που έπεφτε σε μια μαύρη τρύπα σχετιζόταν με την φωτεινότητα του κβάζαρ.
Η επιστημονική ομάδα της Κοπεγχάγης συνειδητοποίησαν πως πληροφορίες από τα μεγέθη της αέριας μάζας που μετρούνταν για άλλους λόγους τους επέτρεπαν να προβλέπουν τις φωτεινότητες των κβάζαρ. Γνωρίζοντας το πόσο φωτεινό δείχνει ένα κβάζαρ από τη Γη, εύκολα θα μπορούσαν να μετρήσουν πόσο μακριά βρίσκεται!
Τα κβάζαρ ανιχνεύονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις – πιο μεγάλες και από αυτές μιας σουπερνόβα. «Το να βλέπεις πολύ πιο μακριά σημαίνει ότι βλέπεις πίσω στο χρόνο. Και να ξέρεις το πώς έχει επεκταθεί το Σύμπαν με το χρόνο είναι το κλειδί για να αποκρυπτογραφήσεις τη σκοτεινή ενέργεια», σχολίασε ενθουσιασμένος ο επικεφαλής της ομάδας, Κ. Γουάτσον.
Άγγελος Ανδρέου
www.newpost.gr
.jpg)
