To πλανητικά νεφελώματα σχηματίζονται από ένα διαστελλόμενο φλοιό ιονισμένου αερίου, όταν άστρα που βρίσκονται στις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, εκτινάσσουν προς τα έξω τα εξωτερικά τους στρώματα. Συνήθως έχουν πολύ παράξενα σχήματα και παραδόξως είναι πολύ σπάνια τα σφαιρικά σχήματα. Μια τέτοια εξαίρεση είναι τo πλανητικό νεφέλωμα Abell 33 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1500 ετών φωτός.

Σύμφωνα με τον Phil Plait, πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό και ενδιαφέρον νεφέλωμα το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει μελετηθεί αρκετά μέχρι σήμερα. Υπάρχουν αρκετά σημεία που αναμένουν εξηγήσεις.Όπως για παράδειγμα το άστρο που λάμπει εντυπωσιακά στο πάνω όριο του νεφελώματος ... βρίσκεται όντως πολύ κοντά στο νεφέλωμα ή βρίσκεται πολύ μακριά απ’ αυτό;

Ακόμη, φαίνεται πως το κεντρικό άστρο είναι δυαδικό – δυο άστρα που περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο. Ένας γρήγορος υπολογισμός δείχνει ότι τα δυο άστρα απέχουν μεταξύ τους περίπου 0,03 έτη φωτός – περίπου 2000 φορές η απόσταση Γης – Ήλιου. Μια τέτοια απόσταση - αν και δεν αποκλείεται - είναι συνήθως μεγάλη για δυαδικά συστήματα. Επίσης είναι φανερό ότι το κεντρικό άστρο(α) δεν βρίσκεται στο κέντρο. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το άστρο κινείται γρήγορα στο χώρο. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε το νεφέλωμα θάπρεπε να φαίνεται συμπιεσμένο στη μια πλευρά του – γεγονός που δεν ισχύει.

Και τέλος ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να ερμηνευθεί είναι το σφαιρικό σχήμα ή το γιατί το εξωτερικό χείλος είναι κυκλικό σε αντίθεση με την εσωτερικό «ομιχλώδες» περιεχόμενό του, το οποίο διαθέτει δυο οβάλ τρύπες λίγο έξω από το κέντρο....

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον νεφέλωμα .... και μέχρι να εξηγηθεί πλήρως επιστημονικά, θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι απολαμβάνοντας την ομορφιά αυτού του αινιγματικού αντικειμένου.

http://physicsgg.blogspot.com/