Ο Φρανσουά Ολάντ εκθρονίζει τον Σαρκοζί από την προεδρία της Γαλλίας
Στην Ευρώπη της κρίσης, της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας ο 57χρονος Φρανσουά Ολάντ επαναφέρει βάσει των δημοκοπικών μετρήσεων τους Σοσιαλιστές στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες,
υποσχόμενος πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης και τη ρήξη με το μοντέλο της προεδρίας του Νικολά Σαρκοζί που κατακτά τον τίτλο του 11ου ηγέτη κράτους-μέλους της Ευρωζώνης που εξοστρακίζεται από την εξουσία εν μέσω της κρίσης, και του δεύτερου Γάλλου προέδρου μετά τον Ζισκάρ ντ' Εστέν που δεν εξασφαλίζει δεύτερη θητεία.
Πανηγυρίζουν οι υποστηρικτές των Σοσιαλιστών στην εμβληματική πλατεία της Βαστίλλης, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί φέρεται να έχει ακυρώσει συγκέντρωση στην πλατεία Κονκόρντ. Οι κάλπες στο σύνολο της γαλλικής επικράτειας έκλεισαν στις 21:00 (ώρα Ελλάδος) και τα πρώτα exit poll των γαλλικών μέσων δίνουν στον Ολάντ τη νίκη με 51,9. Την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ είχε ήδη αναγγείλει ο βελγικός Τύπος δίνοντας ποσοστά από 52% έως 53,3%.
Η Γαλλία κάνει στροφή προς την Αριστερά σε μία κρίσιμη στιγμή για το σύνολο της ευρωπαϊκής κοινότητας, με τον Ολάντ να έχει προαναγγέλλει μία αντεπίθεση στη συνταγή λιτότητας της Άνγκελα Μέρκελ που ενστερνίστηκε καθ' όλη την προεδρική θητεία του ο Νικολά Σαρκοζί, επιστρατεύοντας έως τις τελευταίες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας το... φόβητρο Ελλάδας και Ισπανίας προκειμένου να πείσει τους Γάλλους να του εμπιστευτούν ξανά την ψήφο τους.
Η γαλλική στροφή, που αντικατοπτρίζει οργή για τη λιτότητα, την ανεργία και τη στασιμότητα της γαλλικής οικονομίας, συνοδεύεται από ελπίδες αλλαγής του γερμανικής έμπνευσης μοντέλου στείρας λιτότητας, και η Ευρώπη αναμένει με αγωνία να δει επί τω έργω τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τις νέες πολιτικές ισορροπίες που μπορεί πλέον να διαμορφωθούν.
Ο συντηρητικός απερχόμενος πρόεδρος της Γαλλίας διεκδίκησε την επανεκλογή του προβάλλοντας το προφίλ του ισχυρού ηγέτη, με άξονα το δίπολο ασφάλεια-μετανάστευση. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είχε το... ελαφρυντικό του «πρότερου μη προεδρικού βίου», ούτε μια Γαλλία να παρουσιάσει τόσο ριζικά μεταμορφωμένη και οικονομικά άτρωτη όσο υποσχόταν όταν περνούσε πέντε χρόνια πριν τις πύλες του Μεγάρου των Ηλυσίων με την ισχυρότερη λαϊκή εντολή από το 1958 και τον Ντε Γκωλ.
Ο Νικολά Σαρκοζί γίνεται αντίθετα σήμερα ο δεύτερος πρόεδρος μετά τον Ζισκάρ ντ' Εστέν (ηττήθηκε από τον Φρανσουά Μιτεράν το 1981) που δεν κατορθώνει να εξασφαλίσει δεύτερη θητεία στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Έπειτα από μήνες κονταροχτυπημάτων, την ακροδεξιά ρητορική της Μαρίν Λεπέν (που τερμάτισε με ιστορικό υψηλό στον πρώτο γύρο, και τους ψηφοφόρους τις κυνήγησε μετά... μανίας ο Σαρκοζί), καθώς και τη λαοθάλασσα στη Βαστίλλη υπό τον Αριστερό Ζαν-Λυκ Μελανσόν, η ώρα της αλήθειας έφτασε την Κυριακή, οι δημοσκοπήσεις φαίνεται πως επιβεβαιώθηκαν και ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας.
Ήταν οι πιο ευρωπαϊκές εκλογές που έχουν γίνει στη Γαλλία: Ο Ολάντ επανέφερε στα χείλη των Ευρωπαίων τα αιτήματα για ανάπτυξη και όχι μόνο «τυφλή» λιτότητα, τάραξε τα νερά λέγοντας πως θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση -ή σε ηπιότερους τόνους «εμπλουτισμό» του Δημοσιονομικού Συμφώνου, η Γερμανίδα καγκελάριος είχε ψηφίσει νωρίς και ανοικτά Σαρκοζί και η γερμανική αντιπολίτευση στήριξε εξίσου ανοικτά τον Ολάντ, τον «επόμενο Γάλλο πρόεδρο» όπως τον είχε πει ο Στάινμαγερ.
Παράλληλα, η Μαρίν Λεπέν έγινε με την αντιμεταναστευτική ρητορική της περίπου η «ηθική αυτουργός» της πρότασης για μονομερή επαναφορά συνοριακών ελέγχων -μία απόπειρα ρήγματος στη ζώνη Σένγκεν, η οποία, μαζί με τα νομίσματα του ευρώ, είναι τα δύο ισχυρότερα σύμβολα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
«Ο Νικολά Σαρκοζί δεν συμπεριφέρεται παρά σαν πειθήνιος, ανίκανος εταίρος της Γερμανίας» ήταν το σταθερό «κατηγορώ» των Γάλλων Σοσιαλιστών.
Τα πάνω και κάτω της προεδρικής θητείας Σαρκοζί, η η προσωπική ζωή που κόντρα στη γαλλική παράδοση της εχεμύθειας βγήκε σε πρώτο πλάνο σε ένα κράμα δράματος-σαπουνόπερας. Η ροπή του στην πολυτέλεια, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, τα σκάνδαλα Clearstream, Καράτσιγκειτ, Μπετανκούρ και όχι μόνο, έκαναν τον Φρανσουά Ολάντ να δηλώσει πολλές φορές ότι εφόσον εκλεγεί θα είναι ένας «φυσιολογικός» πρόεδρος.
Από την άλλη πλευρά οι επικριτές τού χρεώνουν ότι δεν έχει κρατήσει υπουργικό θώκο στα 30 χρόνια του στην πολιτική, γνωρίζει ελάχιστους ξένους ηγέτες προσωπικά, και μέχρι πρότινος ήταν περισσότερο γνωστός στο εξωτερικό ως σύντροφος της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ηττημένης αντιπάλου του Νικολά Σαρκοζί στις κάλπες του 2007.
Ο Ολάντ έχτισε, όμως, σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία ένα προφίλ ήρεμης δύναμης σε μία περίοδο που ο υπερ-πρόεδρος Σαρκό έχανε την αίγλη του. Και εντυπωσίασε πολλούς με την παρουσία του στο κρίσιμο ντιμπέιτ όταν στάθηκε στο ύψος του απέναντι στον Σαρκοζί, που έχει αποκτήσει θρυλική φήμη για την ικανότητά του να... ισοπεδώνει τους αντιπάλους του στο τηλεοπτικό πλατό.
Τώρα ο Φρανσουά Ολάντ ετοιμάζει το πρώτο του ταξίδι παραδοσιακά στη Γερμανία. Οι δύο πλευρές έχουν ήδη ξεκινήσει τις διερευνητικές επαφές αναζητώντας κοινό έδαφος επί της απαίτησης του Σοσιαλιστή Ολάντ να συμπεριληφθούν ρήτρες ανάπτυξης στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο -που το Βερολίνο διαμηνύει σταθερά πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση αναδιαπραγμάτευσής του.
in.gr
.jpg)
