Διχόνοια, η διαχρονική μας πληγή
Σήμερα θα γράψω για κάτι που είναι τζιζ... καυτή πατάτα...
Υπάρχει ένα κείμενο που κυκλοφορεί σε αρκετά μπλογκ, σαιτ κλπ στο οποίο προβάλλεται ένας «χάρτης» που αφορά την ακροδεξιά όψη στο διαδίκτυο. Την σχετική ανάρτηση την είδα εδώ.
Μέσα σ΄αυτό το χάρτη λοιπόν υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός ιστολογίων και σελίδων γενικότερα, που χρωματίζονται ως ο ακροδεξιός χώρος. Μάλιστα υπάρχει κι ένα λινκ για ένα αρχείο που μπορεί κανείς να δει στο σύνολο τα στοχοποιημένα ως ακροδεξιά μπλογκ.
Μόλις είδα και τον σχετικό κατάλογο λέω την έβαψα. Αν συνδυάσουν πόσα μπλογκ απ’ αυτά έχουν αναρτήσει κάποιο κείμενό μου και πόσα με έχουν στη λίστα τους και πόσα έχω εγώ, πάει το καταλάβανε πως είμαι ακροδεξιό στοιχείο, και τι καλά που το είχα κρυφό!
Διαβάζω λοιπόν:
«...το μέγεθος της κοινότητας επιβεβαιώνει την όλο και μεγαλύτερη επιρροή της ακροδεξιάς τη χώρα αλλά και ενός είδους απενοχοποίηση της δημόσιας έκφρασης της. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο και στα κοινωνικά δίκτυα όπου η διάχυση του ακροδεξιού λόγου βρίσκει πρόσφορο έδαφος ακόμη και σε ομάδες που μπορούν να χαρακτηριστούν απολιτικές.»
Πριν λίγες μέρες ένας φίλος που διαβάζει το μπλογκ, ο οποίος ανήκει σε κάποιο κομμάτι της αριστεράς μου είπε «ξέρεις κυκλοφορούν πολύ οι αναρτήσεις σου σε ακροδεξιά μπλογκ και σ΄έχουν και στις λίστες τους αρκετά ακροδεξιά ιστολόγια. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα, μου είπε, ή ότι κάπου κάνεις λάθος σε αυτά που σκέφτεσαι ή πως αυτοί οι κύκλοι δεν καταλαβαίνουν τι λες»!
Κατά τον αγαπητό φίλο δηλαδή τα κείμενά μου μπορούν να αρέσουν σε κάποιον εκτός αριστεράς είτε γιατί κατά βάθος συμπίπτει η νοοτροπία μου και τα πιστεύω μου με τους δεξιούς κι ακροδεξιούς, είτε γιατί οι δεξιοί κι οι ακροδεξιοί είναι βλάκες και το πιάνουν λάθος το θέμα!
Την ίδια ώρα που ο αγαπητός φίλος έκφρασε αυτές τις γοητευτικές απόψεις του, είχα λάβει ένα μειλ από κάποιον που μάλλον κινείται στο χώρο της δεξιάς ή αν θέλετε του λεγόμενου «πατριωτικού» χώρου, ο οποίος μεταξύ άλλων μου έγραφε
«... υποθέτω από διάφορα που έχεις γράψει κατά καιρούς πως ήσουν κάποτε στο χώρο της αριστεράς ή τέλος πάντων προς τα εκεί είναι περισσότερο τα χνώτα σου, αλλά οφείλω να πω ότι σε παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, γιατί μιλάς μες τη καρδιά μου. Νοιώθω πως αυτά που γράφεις τα πιστεύεις, τα λες με τη ψυχή σου κι είναι σαν να γράφεις αυτά που θα ήθελα να πω κι εγώ στο κόσμο. Δεν με νοιάζει αν ανήκεις κάπου ή όχι αλλά σε παρακαλώ μη σταματήσεις να γράφεις έτσι , γιατί το έχουμε ανάγκη...»
Υπάρχουν δυο είδη αντίληψης που με απωθούσαν πάντα.
Η αντίληψη του χωροφύλακα και του μπουζουκιού (το γνωστό το μπουζούκι είναι όργανο, ο χωροφύλακας είναι όργανο άρα και ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι)
Και η αντίληψη του "ένα ξέρω, πως όλα τα ξέρω"!
Δεν μπορούσα να ανεχτώ εκείνο το είδος σκέψης κάποιου που νοιώθει το συνάνθρωπό του σωστό και άξιο να του ρίξει μια ματιά μόνον εκείνον αν του μοιάζει. Να σε κοιτάει κάποιος και να «κόβει» αντί να σε βλέπει. Τι καπνό φουμάρεις πρώτα και μετά τα υπόλοιπα.
Θεωρούσα γελοίο πως στο τάδε ανεγκέφαλο αν του έλεγα πως είμαι με το κόμμα του αλλά το βράδυ γίνομαι Χάνιμπαλ θα το παρέκαμπτε σαν μικρή λεπτομέρεια, ενώ αν ήμουν η Μαρία Τερέζα αλλά από το αντίθετο στρατόπεδο θα έβρισκε πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα...
Αντιπαθώ τους –ισμούς και το έχω γράψει πολλές φορές. Επίσης μου είναι αδύνατον να χρησιμοποιώ έτσι απερίσκεπτα τη λέξη «όλος, όλη, ολοι» είναι έτσι, σε οτιδήποτε δεν υπακούει στους κανόνες της δικής μου αντίληψης.
Η ανάρτηση λοιπόν ανακαλύπτει πως η ακροδεξιά «παρέα» του διαδικτύου (και με το παρέα στο κείμενο αναλύεται εκτενώς πως υπάρχουν διασυνδέσεις μεταξύ όλων αυτών των σελίδων και ακροδεξιών κύκλων και της Χ.Α.) κερδίζει έδαφος. Όλο και περισσότερο. Προσέξτε τώρα τη φράση.
Στο εσωτερικό της κοινότητας συνυπάρχουν όλες οι τάσεις της ελληνικής ακροδεξιάς (θρησκόληπτοι, εθνικιστές, συνωμοσιολόγοι, αντισημίτες κλπ.).
Τι λέγαμε για το χωροφύλακα και το μπουζούκι? ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ (ούτε καν δεξιά, ακροδεξιά) όπως π.χ. οι συνωμοσιολόγοι. Στην ουσία αυτό ήταν που με πείραξε από το όλο κείμενο. Γιατί είμαι φανατική των ιστοριών συνωμοσίας και μόλις τώρα ανακαλύπτω λοιπόν πως για να είμαι συνωμοσιολόγος, δεν το έχω πάρει χαμπάρι αλλά κατά βάθος είμαι ακροδεξιά. Το ίδιο μάλλον συμβαίνει και με τη σελίδα που ασχολείται με τους εξωγήινους, τη κούφια γη, τον Κθούλου, τους ιλουμινάτους!
Όπως είχε πει (σας το έχω ξαναπεί αυτό αλλά είναι ωραίο, τρελαίνομαι όταν το σκέφτομαι) ένας πασοκτζης σε ένα στέλεχος Υπουργείου που ήθελε να αφιερώσει μια εβδομάδα στον Πλάτωνα. «Στον Πλάτωνα? Θα μας πάρουν για φασίστες ρε σύντροφε»!!
Η ακροδεξιά λοιπόν των θρησκόληπτων, εθνικιστών, συνωμοσιολόγων και αντισημιτών κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Γιατί άραγε? Γιατί φτωχύναμε, γιατί έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες, γιατί έχουμε πρόβλημα με μια οικονομική κατοχή, γιατί δεν βλέπουμε στον ορίζοντα φως ούτε για πλάκα. Και γιατί αφού τα βλέπουμε όλα αυτά πάμε δεξιά αντί γι΄αριστερά? Ελα μου ντε...
Στην ακροδεξιά όπως και στην ακροαριστερά και σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχουν οι ηγεσίες, τα μέλη, οι φίλοι αλλά υπάρχουν και οι ανώνυμοι που ψάχνονται. Και πλησιάζουν μια από εδώ μια από κει, προσπαθώντας να καταλάβουν τι λεει ο τάδε πολιτικός χώρος, τι προτείνει, τι είναι οι άνθρωποι που αποτελούν το κορμό του, τι πρόγραμμα έχει , τι αντίληψη για τη καθημερινότητα και τα προβλήματά της κλπ.
Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να πλησιάσουν ένα χώρο γιατί αυτός ο χώρος έδειξε να αφουγκράζεται από όσα βγαίνουν από μέσα τους. Τα βιώματά τους. Την αντίληψη που έχουν δημιουργήσει. Τις εμπειρίες τους. Τη προσωπικότητά τους και το τρόπο που έχουν μάθει να αντιλαμβάνονται τη ζωή και τα προβλήματά της.
Έτσι κι εδώ στη μπλογκόσφαιρα υπάρχουν χιλιάδες ανώνυμοι χρήστες που προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει στο μπουρδέλο που έχουμε εγκλωβιστεί, και διαβάζουν τι λέει αυτός τι λέει εκείνος. Δεν γεννιέται κανείς φασίστας, κομμουνιστής, δεξιός, αριστερός, κεντρώος, ολυμπιακός, παναθηναϊκός, χριστιανός ή άθεος. ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ.
Η προπαγάνδα έχει ακριβώς αυτό το ρόλο. Να ΦΤΙΑΞΕΙ τους ΑΦΤΙΑΧΤΟΥΣ. Να τραβήξει προς ένα συγκεκριμένο σημείο εκείνους που δεν ξέρουν που να πάνε. Να δελεάσει με αλήθειες ή ψέμματα το πλήθος για να το μαντρώσει κάπου.
Η προπαγάνδα όμως μπορεί να πετύχει μόνο για δυό λόγους.
Είτε γιατί ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΗΚΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ του μεγάλου πλήθους και πλασάρεται σαν ο έχων τη λύση Είτε ΔΗΜΙΟΥΓΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ στο κόσμο ώστε μετά να πλασαριστεί σαν ο λυτρωτής.
Οι ανώνυμοι άνθρωποι όμως, το ανομοιογενές πλήθος που θα πάει από εδώ ή από εκεί δεν είναι ο γεννήτωρ της διαπλοκής. Δεν είναι γεννημένοι καλοί ή κακοί, σωστοί ή λάθος. Δεν είναι σίγουροι για το τι πιστεύουν και το τι όχι. Παρασέρνονται, ελπίζουν, πιστεύουν, γοητεύονται ή απογοητεύονται, επιλέγουν ή απορρίπτουν.
Η πιο γελοία λέξη (κατά τη δική μου αντίληψη) και που πλέον έχει γίνει καραμέλα στο στόμα των περισσότερων είναι ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ. Γιατί τελικά λαΪκισμός είναι το πιασάρικο. Και πιασάρικο είναι αυτό που επιθυμούν οι περισσότεροι και το καταλαβαίνουν καλύτερα. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο πολύς κόσμος έλκεται από αυτό που μπορεί να καταλάβει, που του φαίνεται οικείο. Οσοι θεωρούν κάτι τέτοιο απλοϊκό, επιπόλαιο, ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούν τι έχουν κάνει ώστε να βοηθήσουν το πλήθος να μεταμορφωθεί σε κάτι πιο σύνθετο, με μεγαλύτερες και δυσκολότερες δυνατότητες αναζήτησης.
Και για να μην κοροϊδευόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο εξαθλιωμένος ανθρωπάκος που πάει στο ένα στρατόπεδο για να βρει στέγη κι ελπίζει να εκδικηθεί ότι τον έφερε σ΄αυτό το σημείο και ο άλλος εξαθλιωμένος επίσης που πάει στο άλλο στρατόπεδο, πάλι ελπίδα έχει και αγανάκτηση αλλά βλέπει άλλους εχθρούς κι άλλους φίλους όπως τον έχουν πείσει. Διαφέρει όμως σε κάτι όσον αφορά στο επίπεδο αντίληψης και κριτικής ικανότητας που έχει αναπτύξει?
Είναι τυχαίο που με τη πρώτη ευκαιρία , εκείνοι που πραγματικά κινούν τα νήματα, αυτούς τους φουκαριάρηδες θα τους τραβολογάνε και οι μεν και οι δε να σφαχτούν μεταξύ τους και μετά, όταν καταφέρουν τους στόχους τους, θα τους πετάξουν σαν τρίχα από το προζύμι? Η δεξιά αγκαλιάζει το πατριωτικό χώρο, τους συνομωσιολόγους και τους θρησκόληπτους γιατί σ΄αυτήν «επιτρέπεται» να βρίσκονται κατά την αραχνιασμένη αντίληψη πραγμάτων. Όπως ένας αριστερός πρέπει ντε φάκτο να υπερασπίζεται ότι πει το κόμμα του και να κάνει τα στραβά μάτια σε κάθε μαλακία, έτσι κι ένας δεξιός γνωρίζει ότι για να είσαι πατριώτης δεν μπορείς να είσαι αριστερός, για να είσαι θρήσκος δεν μπορεί να είσαι αριστερός και πάει λέγοντας.
Όμως στους θρησκόληπτους ανήκουν και εκείνοι που πιστεύουν ταπεινά σε κάτι κι όχι φανατικά ,που άραγε θα πάνε? Στο πατριωτικό χώρο ανήκουν κι απλοί άνθρωποι που αγαπούν τη πατρίδα τους αλλά δεν είναι φασίστες, πού θα πάνε? Στους συνομωσιολόγους ανήκουν εκτός των παρανοΪκών ή εκμεταλλευτών της ανθρώπινης αφέλειας, και χιλιάδες ελεύθεροι αναζητητές που δεν έχουν σχέση ούτε με κόμματα ούτε με κάθε είδους απατεώνα, που θα πάνε? Κι έχουμε δεκάκες κατηγορίες ακόμα. Πού ανήκει κάποιος αρχαιολάτρης? Πού ανήκει ένας εσωτεριστής? Πού πρέπει να πάει ένας που ασχολείται με το ανεξήγητο? Πού πάνε οι αλαφροϊσκιωτοι κι οι τρελλαμένοι.
Έχει κάνει χώρο στο σαλόνι της η αριστερά για όλους αυτούς τους ακατάταχτους ανθρώπους. Αυτές τις νεοεμφανιζόμενες κατηγορίες θα τις αγκαλιάσει η αριστερά όπως είναι? Ή θα τις αγκαλιάσει υπό τον όρο φυσικά πως θα αλλάξουν όλες αυτές τις γελοίες και γραφικές απόψεις τους? Αφού όλοι αυτοί για ένα στοχαστή της αριστεράς, μορφωμένο και σίγουρο για την ανωτερότητα των πιστεύω του και το δικαίωμά του να είναι η αφρόκρεμα της σωστής αντίληψης, είναι γελοίοι, γραφικοί, παρανοημένοι, ύποπτοι, πράκτορες , κατώτερης αντίληψης πίθηκοι, η απλά παρασυρμένα ανθρωπάκια που δεν μπορούν να δουν την υπέρτατη αλήθεια που εκείνος πρεσβεύει, πως θα τους πλησιάσει όλους αυτούς? Α ξέχασα... στο μετερίζι. Θα τους βρει εκεί που δένεται τ΄ατσάλι (κρίμα που δεν έχουμε βιομηχανίες πλέον...) εκεί που ματώνει ο εργαζόμενος (κρίμα που δεν θα έχουμε εργαζόμενους σε λίγο...) εκεί που ο ιδρώτας σκάβει τη γη (κρίμα που δεν σκάβουμε πια...) εκεί που χτυπάει ο παλμός των νέων (στο ipod εννοούν ή στις κονσόλες?...)
Η αριστερά σήμερα στην Ελλάδα μοιάζει μ΄ενα κωμικό που είχα δει κάποτε στην Ιταλία ο οποίος έψαχνε να βρει πού πήγε η αγαπημένη του, κι επειδή βαριόταν να γυρίζει το κόσμο, έλεγε «η γη είναι στρογγυλή θα καθίσω εδώ ακίνητος και κάποια στιγμή η Φραντσέσκα θα περάσει από μπροστά μου»!
Η δεξιά τους χωράει όλους. Έχει ανοιχτές τις αγκαλιές για κάθε πικραμένο. Αλήθεια είναι? Ψέμματα? Ξέρει να παίζει καλύτερα? Είναι μάνα στην απατεωνιά? Μπορεί δεν ξέρω. Αλλά αν τελικά είναι απατεώνας το παίζει πολύ καλά το παιχνίδι της. Η αριστερά όμως τι ακριβώς κάνει? Και ξέρετε κάτι. Δεν θα το αναλύσω γιατί δεν είμαι ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε κέντρο, ούτε τίποτα. Νοιώθω ανένταχτη και περικυκλωμένη από κάθε μορφής ενταγμένους και ταγμένους σε κάτι.
Ένας άνθρωπος που θα βασανίσει και θα δολοφονήσει ένα άλλο πλάσμα για μένα είναι εγκληματίας ότι χρώμα και να έχει. Ένας φανατικός που θα εκτελέσει ή θα φυλακίσει κάποιον για τις ιδέες του και τα πιστεύω του είναι τύραννος ό,τι χρώμα ή θρησκεία και να έχει. Ένας απατεώνας, ένας εγκληματίας , ο φιλοτομαριστής, ο διεφθαρμένος πνευματικά και σωματικά, ο καιροσκόπος και άλλα τέτοια ευγενή είναι ξένα είδη προς το είδος μου ότι χρώμα και να έχουν. Αφήνοντας λοιπόν αναμφισβήτητες αξίες τα παραπάνω, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ μπορώ να τα αμφισβητώ όσο θέλω. Όσο αντέχει η ψυχή μου. Δεν έχω ούτε είδωλα, ούτε προσκόλληση σε δόγματα και νόμους, δεν πιστεύω σε κανέναν σωτήρα.
Η εποχή της βεβαιότητας φίλοι μου έχει προ πολλού σβήσει (αν υπήρξε ποτέ) Όλα είναι υπό αμφισβήτηση ή ακόμα χειρότερα, οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται πλέον κανέναν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι παλιές αγάπες έχουν ξεφτίσει. ΟΙ νέοι άνθρωποι δημιουργούν διαφορετικές κατηγοριοποιήσεις μέσα στο μυαλό τους. Ορίζουν εκ νέου τι είναι ωραίο τι είναι άσχημο , τι σωστό τι λάθος. Ψάχνουν νέους ήρωες και προσπαθούν να ξεσκεπάσουν τους ήδη υπάρχοντες προδότες τις γερασμένες μαφίες των διαφόρων χώρων. Θέλουν να αποφασίσουν εκείνοι για το τι έχει αξία και τι όχι στη ζωή τους. Ποιους θα μισούν και ποιους θα αγαπούν.
Αυτό είναι νιάτα. Και θα πέσουν σε εκατοντάδες σφάλματα και κάποιοι θα φτάσουν σε μικρές ή μεγάλες αλήθειες. Θα σπάσουν τη μούρη τους και θα αποκομίσουν εμπειρίες. Όμως ο κόσμος που τους παραδίνουμε αποδεικνύει ένα πράγμα ΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ από ότι πιστέψαμε εμείς οι προηγούμενοι δεν ήταν τελικά η σπουδαία λύση. Η υπέρτατη αλήθεια. Τους παραδίνουμε ένα κόσμο που αποδεικνύει την ανικανότητά μας, το φιλοτομαρισμό μας, την πνευματική μας φτώχεια, τη διαφθορά στις συνειδήσεις μας και τη λάθος προσκόλλησή μας σε λάθος αντιλήψεις τελικά. Ο πολιτισμός που δημιουργήσαμε εμείς οι προηγούμενοι και οι πιο παλιοί από εμάς αποδεικνύει ντε φάκτο πως ήμασταν ανίκανοι τελικά να αλλάξουμε σε κάτι καλύτερο και να παραδώσουμε ένα αξιόλογο πολιτισμό στα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν καλοί αριστεροί ή καλοί δεξιοί. Δεν υπάρχουν κακοί αριστεροί ή κακοί δεξιοί. Υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν σωστές αξίες ή ανήθικες προπαγάνδες. Ανθρώπινες επιλογές ή κτηνώδεις αποφάσεις. Όλα παίζουν στο τραπέζι του νέου κόσμου που ξημέρωσε και κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει κατορθώσει να οπλιστεί με τα προσωπικά του όπλα. Κατά πόσο μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος, ικανός να ερευνά και να διακρίνει πού είναι η λούμπα. Κατά πόσο η μονάδα έχει ωριμάσει πνευματικά ώστε να μην έλκεται από κάθε λογής λαοπλάνους. Μια κοινωνία που θα σεβόταν τον εαυτό της δεν θα χρειαζόταν κανένα σύστημα να ενταχθεί για να επιβιώσει. Θα επιβίωναν οι άνθρωποι μεταξύ τους σεβόμενοι τον εαυτό τους και τον διπλανό τους, οπότε όλα θα τα έκαναν με σοφία και αρετή (ωραίο το ανέκδοτο ε?) Μια κοινωνία που έχει ανάγκη από προστάτες δεν μπορεί να είναι ούτε ελεύθερη ούτε αυτοδιαχειριζόμενη.
Αντί λοιπόν να συνεχίσουμε τις στείρες αντιπαραθέσεις και τη προσκόλληση σε ντε φάκτο αποτυχημένες αντιλήψεις ας ανοίξουμε τους ορίζοντες γιατί αυτούς τους ορίζοντες κάποιοι ετοιμάζονται να μας τους κλείσουν οριστικά.
Όσο για ποιος είναι πιο αξιόλογος σε πνευματικό επίπεδο σ΄αυτό το κόσμο έχω μάλλον άσχημα νέα για το φίλο μου που νομίζει πως τα ξέρει όλα και σνομπάρει όσους είναι πτωχοί το πνεύματι...
Υπάρχει τροφική αλυσίδα και σε πνευματικό επίπεδο φυσικά. Όπως εσύ θεωρείς γραφικό ή ηλίθιο έναν που πιστεύει στα τάδε πράγματα, ένα ακροδεξιό, ένα εθνικιστή, και τον κατατάσσεις στα λούμπεν στοιχεία, έτσι κι ένας άλλος ,που ανήκει σε κάποια άλλη πνευματική ελίτ θεωρεί λούμπεν και τους αριστερούς και τους δεξιούς, υπερφίαλες προσωπικότητες, που ζουν μέσα σε μια μεγάλη αυταπάτη και πιστεύουν ακόμα σε κόμματα και ιδεολογίες, και κάποιος άλλος πιστεύει πως....
Και ξέρετε δεν τελειώνει πουθενά εκτός κι αν κάποιος την έχει ψωνίσει τόσο πολύ και θεωρεί πως είναι ο ίδιος ο άρχοντας του σύμπαντος . Ο κλειδοκράτορας της απόλυτης αλήθειας. Κι όλα αυτά που έγραψα τώρα γιατί το έκανα?
Υπάρχει ένα κομμάτι αυτού του χώρου που αναφέρθηκε σαν ακροδεξιά και όντως είναι. Και μάλιστα μερικοί βγάζουν μάτι για την υποστήριξή τους στον ακροδεξιό χώρο και συγκεκριμένα τη προτίμησή τους για την Χ.Α. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο κομμάτι που δεν μπορεί να το κατατάξει κάποιος έτσι απλά. Είναι ακριβώς αυτό και το κομμάτι , που αποτελείται από κάθε λογής ανθρώπους, ανεξάρτητους, τσαντισμένους, αναζητητές, ανυπότακτους, ή ότι άλλο, που ακόμα δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι που θα καταλήξουν γι΄αυτό οι παλιές καραβάνες πρέπει να τους καπελώσουν άμεσα. Το χαλινάρι. Να προλάβουν μη και πάνε πουθενά αλλού. Πολλά νέα παιδιά που ξεκινάνε με τις καλύτερες προθέσεις, ίσως στο τέλος τη πατάνε και παραδίνουν την αρχική τους ελευθερία. Χωρίς να το καταλάβουν γίνονται σκλαβάκια των πονηρών ενώ είχαν καλές προθέσεις. Αλλοι δεν μασάνε και προχωράνε ελεύθεροι.
Το κακό είναι πως αυτό το παιχνίδι δεν παίζεται μόνο σε ένα χρώμα αλλά σε ποικιλία χρωμάτων...
Τελειώνοντας να σας πω μια μικρή ιστορία. Τις περασμένες εκλογές μια μικρή κοπελίτσα που μου έβαφε τα μαλλιά στο κομμωτήριο, μου είπε ενθουσιασμένη πως θα ψηφίσει Χ.Α. Τα πόδια της ήταν πρησμένα από την ορθοστασία και φαινόταν μια φτωχή κοπέλα. Είχε κλειδώσει, πως για την φτώχεια της και τα βάσανά της φταίνε οι λαθρομετανάστες. Αναρωτήθηκα αν αυτή η συγκεκριμένη κοπελίτσα θα ήταν ικανή να συμμετάσχει σε πράξεις βίας εναντίον όποιου πίστευε εχθρό. Στην αρχή είπα, μπα χλωμό το βλέπω και μετά σκέφτηκα μα πόσο αφελής μπορεί να είμαι...
Ολη η ανθρώπινη ιστορία είναι γραμμένη με αίμα. Με στρατόπεδα. Με ανθρώπους που φονεύουν άλλους ανθρώπους στο όνομα κάποιας ιδέας. Ολοι οι στρατοί αυτού του κόσμου, όλα τα τάγματα, όλοι οι σταυροφόροι κάθε χρώματος όταν κάποιος τους κούρδισε, τους φανάτισε, τους έβγαλε τα πιο βίαια συναισθήματα από μέσα τους, όταν ένοιωσαν να πνίγονται και να απειλούνται έγιναν θηρία. Δεν έχω καμιά αμφιβολία για το που μπορεί να φτάσει ένας απελπισμένος.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται επιλεκτικοί όσον αφορά αυτό το σκοτάδι που κρύβεται μέσα μας. Πώς παραμυθιάζεται δηλαδή ο άνθρωπος πως η δολοφονία, ο βασανισμός, ο πόνος , η βία δικαιολογούνται ανάλογα με το ποιος θα τη διαπράξει...
Κι αυτό το σύστημα όπως είναι κατασκευασμένο είναι παγίδα θανάτου από όποια μεριά και να βρίσκεσαι. Γιατί είτε για να το προφυλάξεις είτε για να το ανατρέψεις πρέπει να χυθεί αίμα όταν φτάσει σε κρίσιμο σημείο η κατάσταση. Οι δημοκρατίες της δύσης επιβίωσαν σε μια απατηλή ειρήνη κι έμοιαζαν να κατοικούνται από πολίτες που είχαν αφήσει τα μαχαίρια στην άκρη για ένα και μόνο λόγο. Επειδή αυτοί οι πολίτες ένοιωθαν ασφαλείς, αυτάρκεις, ήσυχοι, χορτασμένοι.
Αυτό είναι μια πολύ λεπτή πέτσα που ανά πάσα στιγμή όταν σκιστεί από κάτω τίποτα δεν θα έχει αλλάξει. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όπως κάθε λαός που έχει ζήσει τον όλεθρο ενός εμφυλίου, πρέπει να το γνωρίζουμε περισσότερο από όλους, πόσο εύκολο είναι να μετατραπεί κάποιος σε θηρίο. Αυτός ο τόπος είναι γεμάτος από τάφους. Τάφους Ελλήνων που οι περισσότεροι από αυτούς δεν κατάλαβαν γιατί αυτό το χέρι τους σκότωσε. Τι είχε να μοιράσει μαζί τους.
Το πάμε φυρί φυρί πάλι.
Δυστυχώς.
Πηγή
via http://kostasxan.blogspot.com/search/label/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE
Category:
Πολιτική
.jpg)
