Φαήλος Κρανιδιώτης

Ο Αναστάσι Βονσιάστσκι ήταν νεαρός εύελπις, όταν ξέσπασε η θύελλα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Πολέμησε με τους Λευκούς και μετά την ήττα βρέθηκε στο Κονέκτικατ. Δεινός ιππέας και ξιφομάχος, αρετές άχρηστες στην ειρηνική ζωή της Μέκκας του καπιταλισμού. Ετσι ο ευσταλής Αναστάσι, που αντιπαθούσε τους κόπους της πολιτικής ζωής, έγινε… ζιγκολό. Παντρεύτηκε μια ζάπλουτη εσχατόγηρη, τη Μάριον Ρίαμ, και εξόδοις της ίδρυσε τη Ρωσική Φασιστική Οργάνωση, με έδρα την έπαυλη της μαντάμ και το ιδιόκτητό της γήπεδο γκολφ.

Εκεί μάζευε κι άλλους ξέμπαρκους Λευκούς εμιγκρέδες και τα πίνανε στην υγειά της γερομπεμπέκας Μάριον. Ρεμάλι και κηφήνας, ο «βοζντ», ο ζιγκολό «φύρερ», είχε πει όμως, μετά τις εκκαθαρίσεις του 1937, μια σοφή και διάσημη πλέον φράση: «Ο καλύτερος φασίστας είναι ο σύντροφος Στάλιν, γιατί κανένας φασίστας δεν έχει σκοτώσει τόσους κομμουνιστές όσους αυτός»! Ο φυγόπονος Αναστάσι πέρασε μερικά χρόνια στην αμερικανική ψειρού, λόγω επαφών με ναζί πράκτορες, και πέθανε το 1965, όμως είπε μια αλήθεια που επιβεβαιώνει η Ιστορία: βιολογικά ή και πολιτικά, κανείς δεξιός δεν «τρώει» τόσους αριστερούς όσους η ίδια η Αριστερά.

Ετσι και στην Ελλάδα οι έρμοι τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές, κάτι ψιλά αναρχικοί κ.λπ., στον Μεσοπόλεμο και στην Κατοχή κυνηγήθηκαν και εξοντώθηκαν ανηλεώς, κυρίως από τους «ορθόδοξους» κομματικούς, την ΟΠΛΑ κι άλλα καλά παιδιά κι όχι τόσο από τις κατοχικές δυνάμεις και το εμφυλιακό κράτος.

Είτε στο όνομα της ριζοσπαστικοποίησης είτε στο όνομα της εμφάνισης εικόνας «καλού παιδιού», η Αριστερά τρώει μόνη της περισσότερα παιδιά της απ’ όσα οι αντίπαλοί της.

Σήμερα δεν τίθεται θέμα ενδοαριστερής βιολογικής εξόντωσης, προβλέπω όμως στο άμεσο μέλλον, μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, από πολιτική άποψη, να φάει η μύγα σίδερο κι οι συνιστώσες ατσάλι.

Μέσα στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον φανερό ότι υπάρχει η συνιστώσα «Τσίπρας Α.Ε.». Ο Αλέξης, ο καταληψίας του λυκείου του, δεν τα ’χει και πλάκα τα «επαναστατικά» γαλόνια. Εχει δε επίγνωση ότι όλοι αυτοί οι βαρεμένοι, που σέρνει πίσω της η Κουμουνδούρου σαν εξαρχειώτικο έρμα, είναι εμπόδιο να τον πάρουν στα σοβαρά οι νοικοκυραίοι κι ο διεθνής παράγοντας και να γίνει ένας νέος, έστω και ταπί και ψύχραιμος, Ανδρέας.

Ολη αυτή η ιστορία με τις καταλήψεις κι οι αλλεπάλληλες «αντιεξουσιαστικές» δηλώσεις βουλευτών και στελεχών, που εμφάνισαν εικόνα μεσοτοιχίας με τους μπαχαλάκηδες και την ανομία, τσαλάκωσαν άσχημα την κοινωνική απήχηση του κόμματος.

Μετά και τη νίλα του Αλέξη στην Αργεντινή, ήρθε κι έδεσε η εικόνα ότι αυτό το ρεμπέτ ασκέρ το πολύ πολύ να διαχειριζόταν κάναν κοινοβιακό καφενέ, αλλά σίγουρα όχι τη χώρα, την οικονομία της και σε καμία περίπτωση τα ζητήματα ασφάλειας, της λαθρομετανάστευσης συμπεριλαμβανομένης.

Ολα αυτά τα ξέρει ζεματισμένη η «Τσίπρας Α.Ε.», παρά τις κορόνες των Σκουρλέτηδων για παραποίηση των αναρχοαυτόνομων δηλώσεων του σούπερμαν Διαμαντόπουλου και τις συκοφαντικές ύβρεις για «Ακροδεξιά». Κατά βάθος το Δ.Σ. της Α.Ε. θα ήθελε να ποτίσει αριστερό ρετσινόλαδο τους ενδοκομματικούς ταραξίες. Απλά θα γίνει αργότερα.

Θυμηθείτε το και, όταν έρθει η ώρα, πάρτε φρέσκο πασατέμπο για να παρακολουθήσετε τη σφαγή των «αντιεξουσιαστικών νηπίων», που θα θεωρεί ο Αλέξης κι η σωματοφυλακή του ότι του κόβουν τον δρόμο για τις μεσοαστικές νοικοκυραίικες καρδιές και την εξουσία. Την τελευταία δεν θα τη δει ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η σφαγή θα γίνει όπως και μια άλλη ίσως στροφή, όπου οι χτεσινοί χαζοχαρούμενοι διεθνιστές θα ανακαλύψουν την πυρίτιδα και το έθνος. Κάποιος «σύντροφος» όλο και θα ’χει ψιθυρίσει ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μία και μοναδική φορά έφτασε στο κατώφλι της εξουσίας: Οταν πήρε ή κατ’ άλλους καπηλεύτηκε τη σημαία του εθνικού αγώνα στην Κατοχή.

Πλην, όμως, ο εθνομηδενισμός είναι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα στην πλειοψηφία του κοινοβουλευτικού και στελεχιακού δυναμικού της Κουμουνδούρου, που μια τέτοια καπηλεία, γιατί καπηλεία θα είναι, θα προκαλέσει δυσανεξία και «αντιεθνικιστικές» εκρήξεις.

Αλλωστε, μια τέτοια στροφή δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει χωρίς αλλαγή και στο λαθρομεταναστευτικό, υπέρ των συμφερόντων της πλειοψηφίας, ήτοι των ξεχασμένων από τον ΣΥΡΙΖΑ Ελλήνων και των νόμιμων μεταναστών. Αυτό όμως θα ήταν έγκλημα καθοσιώσεως για την Αριστερά του Κολωνακίου και των Εξαρχείων. Θα σπάσουν πολλά φλιτζάνια με ντεκαφεϊνέ.

Αποτέλεσμα του φαγώματος των «συνιστωσών» θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να φάει οριστικά και τον εαυτό του. Πλίνθοι και κέραμοι. Εδώ είμαστε…

κυριακάτικη δημοκρατία