Το παγκόσμιο σοκ που προκάλεσε η εντυπωσιακή εκλογική επίδοση του «καβαλιέρε» της Ιταλίας, του μεγαλοεπιχειρηματία και πολιτικού, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, φαίνεται πως ζήλεψε ο Μιχάλης Καρχιμάκης και η «κίνηση των 75» του ΠΑΣΟΚ που επιχειρούν να αυτονομήσου τον πολιτικό τους λόγο εντός του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας μέχρι στιγμή αυτά που θέλει να ακούει ο δοκιμαζόμενος Έλληνας, ασχέτως του κατά πόσον είναι εφικτά στα σημερινά δεδομένα…



Ο Καρχιμάκης λοιπόν, μαζί με τον Γρηγόρη Νιώτη και τον Παντελή Οικονόμου (οι πιο γνωστοί του κόμματος από τους 75) διατυπώνουν θέσεις οι ποίες από τη μία δίνουν την εντύπωση προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη εμφανίζονται ως «δεκανίκια» του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, που οδήγησε μεθοδικά τη χώρα στη «στοργική αγκαλιά» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…





Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι επιχειρούν να επαναπατρίσουν στο ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν για τον ΣΥΡΙΖΑ, να εμφανιστούν ότι κάνουν όσα «αυτονόητα» δεν κάνει ο σημερινός πρόεδρος, να καθιερωθούν στο ΠΑΣΟΚ ως διακριτή «συνιστώσα» με τον ρόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης και να διατηρήσουν φυσικά τον εαυτό τους στην επικαιρότητα, αφού όταν σταματήσουν να σε κυνηγούν οι κάμερες, πολιτικά σε παίρνει η κάτω βόλτα, κάτι που τρομοκρατεί διακομματικά εκατοντάδες φελλούς – σίγουρα μαζί και με ορισμένους σοβαρούς, μην υπερβάλλουμε, θεμιτό είναι ως πολιτικός να επιδιώκεις να παραμένεις στην επικαιρότητα – της πολιτικής μας ζωής…



Τι είπε όμως η ενδο-πασοκική «αδελφότητα» των 75 που θυμίζουν την προεκλογική ρητορική του Μπερλουσκόνι;



Ξεκινούμε από την «κομματική υπερηφάνεια»: Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι «ουρά» της ΝΔ και δεν εκβιάζεται! Ουάου! Καλούν για την επανεξέταση της συμμετοχής στην κυβέρνηση, προσθέτοντας όμως, ότι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πρόωρες εκλογές. Η θέση δεν χωράει σχολιασμό, μια ανάγνωση αρκεί για την αξιολόγηση του ειρμού και την εκπόνηση δυνητικών σεναρίων σε περίπτωση που ακολουθηθεί η «συμβουλή».



Η δεύτερη θέση είναι «όχι νέες περικοπές και νέους φόρους». Πάλι δηλώνουμε εντυπωσιασμένοι, αν και ο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε και επιστροφή χρημάτων στους Ιταλούς. Άρα ο ένας εκ των «Μισέλ» του ΠΑΣΟΚ (έχουμε ακούσει να λένε και τον Χρυσοχοΐδη έτσι!) θα μπορεί να δηλώνει ακόμα και… μετριοπαθής.



Η… αντιστασιακή διάθεση των 75 συνεχίζεται ζητώντας «αποκατάσταση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας». Ωραίο σύνθημα, μόνο που η απάντηση είναι «όταν μπει το μαγαζί σε τάξη, πιθανότατα θα επιστρέψει και από μόνη της»… εκτός εάν η πρόταση είναι για έξοδο από το ευρώ, οπότε το συζητάμε.



Και η τελευταία αναφορά κοινωνικής ευαισθησίας – συνθηματολογίας (όλοι οι υπόλοιποι είναι αναίσθητοι, επαγωγικά προκύπτει), ζητείται η «ανακατανομή των βαρών υπέρ των αδυνάτων». Άντε πάλι με τους «έχοντες και κατέχοντες». Όσο εξακολουθεί το σύστημα να κλείνει τα μάτια του στην πραγματικότητα, τόσο το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπίζεται…









Το εκπληκτικό σκίτσο αφορά την τελευταία παράγραφο!



Ο κάθε πολίτης, αναλογικά, είχε δομήσει τη ζωή του και τις υποχρεώσεις αναλόγως του εισοδήματός του. Έτσι, ένας απλός άνθρωπος με 1.000 ευρώ εισόδημα, μπορεί να είχε δόση στην τράπεζα 100 ευρώ και να μην μπορεί σήμερα να την εξυπηρετήσει. Παρομοίως, ένας με εισόδημα 30.000 ευρώ θα μπορούσε το ανάλογο άνοιγμά του στις τράπεζες να είναι της τάξεως των 3.000 ευρώ το μήνα (και 10.000 θα ήταν λογικό), ενώ αν είναι για ακίνητα, δεν χρειάζεται αν εξηγήσουμε τι «τσεκουριά» έχει πέσει από το χαράτσι. Και το ακίνητο του πλούσιου δεν θα βρίσκεται στο Πέραμα με τους πολύ χαμηλούς συντελεστές…



Ηθικόν δίδαγμα, μπας και ξυπνήσει κανείς: Η κρίση έχει πλήξει τους πάντες ανεξαιρέτως, εκτός ίσως… από τον Σκρουτζ Μακ Ντακ που καθόταν και καμάρωνε τα δολάρια να μαζεύονται. Αυτός δεν θα ζοριστεί και πολύ οικονομικά να εξυπηρετήσει τις – σε κάθε περίπτωση ληστρικές και παράλογες – επιδρομές του κράτους στο πορτοφόλι κάθε πολίτη αυτής της χώρας.



Κατά συνέπεια, το πρόβλημα είναι βαθύτερο και δομικό στην οικονομία, δεν θα λυθεί μόνο με τη φορολογική επιδρομή στους έχοντες. Διότι στα ανωτέρω μηνιαία εισοδήματα ένας φόρος 20% ισοδυναμεί με 200 ευρώ για τον μικρό και 6.000 για τον ισχυρό οικονομικά, ενώ αν πάμε με κλίμακες το ποσό του «καρχαρία» του παραδείγματός μας, γίνεται τουλάχιστον 12.000 μηνιαία…



Κάπου έχει δίκιο να αρχίσει να γκρινιάζει, ιδίως εάν αντιμετωπίσει πρόβλημα ρευστότητας, καθώς στις σημερινές συνθήκες η κατοχή ακινήτων συνεπάγεται μόνο επιβαρύνσεις, όχι έσοδα, ενώ δεν υφίσταται και αγορά για να απαλλαγείς από αυτά. Αν δεν έχετε δει πάμπλουτους σε απόλυτες τιμές ανθρώπους να τους κόβουν το κινητό επειδή δεν έχουν μετρητά να το πληρώσουν, σας διαβεβαιώνουμε ότι πάθαμε μεγάλο σοκ όταν το πληροφορηθήκαμε και μας εξηγήθηκε πως γίνεται ένας πλούσιος (κυριολεκτικά) να μην μπορεί να αγοράσει… τσιγάρα. Άλλο πλούτος και άλλο ρευστότητα, το ξαναλέμε, μπας και γίνει συνείδηση.



Παράλογο μεν, υπαρκτό δε. Οπότε, η συνήθης ανέξοδη ρητορική και διχάζει την κοινωνία και το πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζει. Για να μην πούμε ότι το σημερινό σοκ η… «μπουρζουαζία» θα κάνει χρόνια να το χωνέψει (υπάρχουν και άνθρωποι πάμπλουτοι που καταστρέφονται και φυσικά ουδείς ασχολείται) και μετά ο διχασμός θα είναι για τα «ξένα αφεντικά» που θα αναλάβουν δράση, αφού τα ελληνικά, αν έχουν μετρητό στο εξωτερικό, θα εξαφανιστούν μια ώρα αρχύτερα μπας και αποφύγουν τον Αρμαγεδδώνα…



Πολλοί θα ενοχληθούν, οι πιο ψύχραιμοι θα δουν τη λογική πίσω από το επιχείρημα… Μακράν από εμάς η πρόθεση να στηρίξουμε τους «έχοντες»… Τη «ρημάδα» τη λογική που κακοποιείται καθημερινά προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε…



Για να κλείσουμε… ευχάριστα, επανερχόμαστε στην ομάδα των 75 που ζητάει λέει εσωτερική «πολιτική έρευνα» στο ΠΑΣΟΚ για να διαπιστωθεί πως έπεσε η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου… Είπατε τίποτα;




via http://ksipnistere.blogspot.com/search/label/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC