Ο ευγενέστατος και μορφωμένος καθηγητής της Θεολογίας επισκέπτεται το σπίτι του περίφημου αρχιμανδρίτη, ο οποίος είναι ίνδαλμά του.

Κουστουμαρισμένος, σένιος, φρεσκοξυρισμένος και τα σχετικά, χτυπά την πόρτα και, μόλις αντικρίζει το νεωκόρο, του λέει μελιστάλαχτα:

"Καλημέρα σας και ο Θεός μαζί σας. Θα μπορούσα, ίσως, να έχω την τύχη και την ευτυχία να συνομιλήσω μετά του Σεβασμιότατου;".

"Μπα...", λέει ξερά ο νεωκόρος.

"Μάλιστα. Αντιλαμβάνομαι. Μάλλον δεν έχει χρόνο στη διάθεσή του. Θα μπορούσα, τότε, λοιπόν, έστω να του υποβάλλω απλώς τα σέβη μου;".

"Μπα, όχι τώρα. Ξεκουράζεται...", ξαναλέει, ψιλοχύμα, ο νεωκόρος.

Ο θεολόγος αποφασίζει να κάνει σχολιάκι:

"Ω, αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι. Κανένα πρόβλημα. Κανένα απολύτως. Θα επιστρέψω αργότερα, όταν ο Σεβασμιότατος δεν θα βρίσκεται στις αγκάλες του Μορφέως...".

Και ο νεωκόρος: "Ποιου Μορφέως, ρε μεγάλε; Απ όσο ξέρω... Βαγγέλη τον λένε τον κηπουρό"!

via http://www.i-diadromi.gr/search/label/HUMOR