Γράφει: Γιάννης Καψής





Οι γνώστες της αγοράς εργασίας και του επιχειρηματικού κόσμου αρέσκονται να λένε πως «ζούμε στην εποχή των managers». Στην εποχή του χρηματιστηρίου και της....

πολυμετοχικότητας, οι ιδιοκτήτες που είναι παράλληλα και πρόεδροι αλλά και διευθύνοντες σύμβουλοι έχουν αρχίσει να εκλείπουν. Τους αντικαθιστά μια νέα γενιά από στελέχη επιχειρήσεων, που τρέχουν τις επιχειρήσεις και ελέγχονται από τα Διοικητικά Συμβούλια.



Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχουμε περάσει και εμείς από την εποχή των παντοδύναμων πρωθυπουργών , σε αυτή των πρωθυπουργών – managers, που επιχειρούν να διαχειριστούν την κρίση. Σε διάστημα τεσσάρων χρόνων έχουμε αλλάξει ισάριθμους πρωθυπουργούς, σε μία πρωτόγνωρη πολιτική οντισιόν που θα αναδείξει τον καταλληλότερο διαχειριστή της κρίσης.



Ο πρώτος διαγωνιζόμενος, ο Γιώργος Παπανδρέου, εκλέχτηκε με τους καλύτερους οιωνούς. Με το ποσοστό του 43.92% που του χάρισε μία πανίσχυρη πλειοψηφία στη Βουλή, άρχισε με αποφασιστικότητα την προσπάθεια διάσωσης της χώρας. Ισορροπούσε μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας, προσπαθώντας να μειώσει το έλλειμμα και να ευαισθητοποιήσει μια Ευρώπη που εθελοτυφλούσε, νομίζοντας πως η κρίση ήταν αποκλειστικά ελληνική.



Αποδείχτηκε πως ό,τι κέρδιζε με το μεταρρυθμιστικό του προφίλ, το έχανε σε αποτελεσματικότητα. Οι ασυντόνιστοι υπουργοί, τα εσωκομματικά χτυπήματα κάτω από το τραπέζι και τα μεγάλα επικοινωνιακά λάθη, αποδείχτηκαν μοιραία τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα.



Ο δεύτερος διαγωνιζόμενος, ο συμπαθής κύριος Παπαδήμος, μπήκε στο παιχνίδι με τιτάνια ψυχραιμία. Χωρίς να τον νοιάζουν τα πολιτικάντικα παιχνίδια των τριών κυβερνητικών του εταίρων, κατάφερε να επανακτήσει σε ένα βαθμό τη χαμένη αξιοπιστία της Ελλάδας και να ηρεμήσει τον κ. Σόιμπλε και την κα. Μέρκελ.



Αλλά παρόλη την επιτυχία του, παρέμεινε αρκετά «απολιτίκ». Δεν είχε το «πακέτο» που λέμε, και δεν κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν Έλληνα Μόντι, ικανό να οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης με έναν ορίζοντα διετίας.



Ο τρίτος διαγωνιζόμενος ήταν το ξεκάθαρο αουτσάιντερ. Ο κ. Σαμαράς ανέλαβε τις τύχες της χώρας μετά από δύο χρόνια μηδενιστικής και ξεκάθαρα αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης. Σε αυτό το σημείο, να θυμίσω πως τις πρώτες μέρες του Μνημονίου, το Δ.Ν.Τ ομολογούσε στις μηνιαίες αναφορές του πως «το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανεύθυνη αντιπολίτευση του κ. Σαμαρά».



Αλλά ο κ. Σαμαράς κατάφερε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Έχοντας καταψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο, αλλά και το Μεσοπρόθεσμο, έκανε στροφή 180 μοιρών και μεταμορφώθηκε στον πιο πετυχημένο πρωθυπουργό της κρίσης. Βασιζόμενος στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και στον εξαιρετικό υπουργό των Οικονομικών του, ο κ. Σαμαράς δείχνει να κερδίζει αυτήν την άτυπη πρωθυπουργική οντισιόν.



Μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει εαν ο σημερινός πρωθυπουργός θα καταφέρει να αποφύγει τα λάθη των προκατόχων του. Αυτό που είναι σίγουρο, όμως, είναι πως η διάσωση της χώρας συμβαδίζει με την προσωπική επιτυχία του κ. Σαμαρά. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κίνητρο του πρωθυπουργού.



http://www.aixmi.gr/






via http://ksipnistere.blogspot.com/search/label/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC