Ένας νέος επαναστατικός υπολογιστής βασίζεται στο φαινόμενο του χάους της φύσης και μπορεί να επαναπρογραμματιστεί από μόνος του σε περίπτωση που ανακαλύψει κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία του. Ανήκει στους "συστεμικούς" υπολογιστές, λειτουργεί σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και έχει τη δυνατότητα να κρατήσει τις σημαντικές διαδικασίες για τη λειτουργία του ενεργές σε οποιαδήποτε σχεδόν περίπτωση. Για παράδειγμα θα μπορούσε να επαναπρογραμματίσει μη επανδρωμένα σκάφη έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τις ζημιές από μια μάχη, ή να βοηθήσει στη δημιουργία πιο ρεαλιστικών μοντέλων του ανθρώπινου εγκεφάλου. Οι παραδοσιακοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές έχουν τέτοια λειτουργία έτσι ώστε να μη μπορούν να μοντελοποιήσουν διαδικασίες όπως η λειτουργία των νευρώνων ή για παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο οι μέλισσες γίνονται σμήνος. Αυτό γίνεται επειδή η λειτουργία τους πραγματοποιείται διαδοχικά, εκτελώντας μια εντολή κάθε στιγμή.


“Η φύση δε λειτουργεί έτσι” αναφέρει ο Peter Bentley, επιστήμονας των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL). “Οι διαδικασίες της φύσης είναι κατανεμημένες, δε βασίζονται σε κάποιο κεντρικό γεγονός και αν παρουσιάσουν κάποιο σφάλμα μπορούν να επανακάμψουν. Ένας υπολογιστής θα έπρεπε να είναι ικανός να το μιμηθεί”. Οι σημερινοί υπολογιστές λειτουργούν με λίστες από εντολές. Όταν κάποια από αυτές επιλέγεται από τη μνήμη εκτελείται και το αποτέλεσμά της επανατοποθετείται σε αυτή. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται συνεχώς και αν και είναι είναι ιδανική για ορισμένες λειτουργίες δε μπορεί να πραγματοποιεί παράλληλες εργασίες. Ακόμη και αν πιστεύουμε ότι οι υπολογιστές μας πραγματοποιούν διαδικασίες ταυτόχρονα, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς οι ταχύτητες με τις οποίες τις εκτελούν μας κάνουν να το αντιλαμβανόμαστε με αυτό τον τρόπο. Ο υπολογιστής που κατασκευάστηκε έγινε σε συνεργασία με το Χρήστο Σακελλαρίου, επίσης επιστήμονα του πανεπιστημίου. Μία από τις δυνατότητές του είναι να συνδέει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος με τις ενέργειες που πρέπει να κάνει εάν υπερθερμανθεί. Διαχωρίζει τα αποτελέσματα σε ψηφιακές οντότητες με την ονομασία “systems”. Κάθε σύστημα έχει μια μνήμη η οποία περιλαμβάνει δεδομένα χωρισμένα ανάλογα με το τι αυτά περιγράφουν και επικοινωνούν μόνο με παραπλήσια συστήματα. Αντί να χρησιμοποιεί μετρητές, το σύστημα εκτελείται κατά περιόδους που επιλέγονται από ένα ψευδοτυχαίο αλγόριθμο σχεδιασμένο να μιμείται την ίδια “τυχαιότητα” της φύσης. Τα συστήματα εκτελούν τις εντολές τους ταυτόχρονα χωρίς να συνδέονται με κάποιο κεντρικό που να υπερισχύει αυτών. Μεταξύ τους επικοινωνούν τυχαία και παράλληλα, ενώ τα αποτελέσματα των υπολογισμών απλά προκύπτουν από τις συνεργασίες αυτές.



via http://freegr.blogspot.com/search/label/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1