Η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική κάθε άλλο παρά ενιαία και κοινή είναι. Ενώ η Γερμανία σχεδιάζει τη σταδιακή απαγόρευση της πυρηνικής ενέργεια, η Μ. Βρετανία επιθυμεί την ενίσχυσή της...







Οι Βρυξέλλες σχεδιάζουν ένα νέο, κοινό πλαίσιο ενεργειακής πολιτικής για το 2014. Η ΕΕ έχει ήδη δεσμευθεί ότι θα μειώσει τις εκπομπές σε αέρια του θερμοκηπίου μέχρι το 2050 κατά 85-95%. Εντούτοις τα κράτη-μέλη ακολουθούν προς το παρόν διαφορετικές έως αντίθετες γραμμές, ειδικά ως προς την πυρηνική ενέργεια.



Η Γερμανία βρίσκεται σε τροχιά απαγόρευσης της πυρηνικής ενέργειας, έχοντας δρομολογήσει το κλείσιμο του συνόλου των πυρηνικών της σταθμών μέχρι το 2020 και την αντικατάστασή τους με μονάδες παραγώγης «πράσινης» ενέργειας. Στην απόφασή της συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα. Αντίστοιχη πολιτική γραμμή ακολουθούν και η Ισπανία και η Ελβετία, θέτοντας τέρμα στη χρηματοδότηση της κατασκευής νέων πυρηνικών σταθμών.



Από την άλλη πλευρά η Γαλλία δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τη στάση της απέναντι στην πυρηνική ενέργεια. Εκτός από τους πυρηνικούς σταθμούς που βρίσκονται στην επικράτειά της χρηματοδοτεί, μέσω της Γαλλικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (EDF) τη λειτουργία άλλων οχτώ πυρηνικών μονάδων στη Μεγάλη Βρετανία.



Η αμφίσημη στάση της Μεγάλης Βρετανίας



Παρά τις ευρωπαϊκές αντίθετες τάσεις, η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας τάσσεται υπέρ της απρόσκοπτης λειτουργίας των πυρηνικών σταθμών της χώρας. Μάλιστα ο νυν συνασπισμός του Ντέιβιντ Κάμερον επεξεργάζεται πρόταση νόμου, σύμφωνα με την οποία η πυρηνική ενέργεια αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μελλοντικού ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας.



Προς το παρόν λειτουργούν στη Μ. Βρετανία 16 πυρηνικοί σταθμοί. Κάποιοι από αυτούς κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1970 και πλέον χρειάζονται συντήρηση ή επέκταση.



Σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια, στόχος είναι η αύξηση της παραγόμενης πυρηνικής ενέργειας στην χώρα. Πίσω από τις προθέσεις αυτές βρίσκεται εν πολλοίς η γενικευμένη στη γηραιά Αλβιώνα αντίληψη ότι η πυρηνική ενέργεια είναι πιο συμφέρουσα οικονομικά, τόσο για τα ίδια τα εργοστάσια παραγωγής όσο και και για τους καταναλωτές. Ωστόσο, μία προσεκτική λογιστική αποτίμηση των μεγεθών, σύμφωνα με ειδικούς, αποδεικνύει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Όπως επισημαίνει ο Πιτ Ρόουτς, ειδικός σε θέματα πυρηνικής ενέργειας από την βρετανική ΜΚΟ «Spinwatch», οι τιμές του ρεύματος που παράγεται από πυρηνική ενέργεια συγκλίνουν ολοένα περισσότερο με τις τιμές του ρεύματος που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, και πιο συγκεκριμένα από αιολική ενέργεια.



O Πιτ Ρόουτς τονίζει, τέλος, πως σε αντίθεση με τη Γερμανία που θέλει να περιορίσει την κατανάλωση ενέργειας και να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο νέες εναλλακτικές πηγές, η Μ. Βρετανία στην παρούσα φάση επιθυμεί να την αυξήσει. Και ο άμεσος και εύκολος τρόπος είναι δια της πυρηνικής οδού. Άλλωστε η επιρροή του παραδοσιακού ενεργειακού λόμπι είναι μεγάλη στα πολιτικά δρώμενα της Μ. Βρετανίας, κάτι που αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη χάραξη της μελλοντικής ενεργειακής στρατηγικής της χώρας, παρά τις αντιδράσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων και φορέων από το χώρο των ανενεώσιμων πηγών.



ρεπορτάζ: Εmma Wallis / Δήμητρα Κυρανούδη - Deutsche Welle