Μετά τις γερμανικές εκλογές η χειρότερη Γερμανία
Το ‘χω γράψει πολλές φορές. Η αληθινή πολιτική επιστήμη, ο μόνος τρόπος να ερμηνεύεις ορθά και να προβλέπεις τα πράγματα, είναι η Ιστορία. Η αληθινή. Όχι τα ψευτοπροοδευτικά Μίκυ Μάους. Η Ιστορία που αναγνωρίζει και μετράει στα σοβαρά τα Έθνη, την ταυτότητα, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους.
Η ψευτοθρησκεία που καλείται Αριστερά, νομίζει ότι η Ελλάδα συνορεύει με τον …καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Μαζί με την χαζοχαρούμενη νεοφιλελεύθερη «δεξιά» νομίζουν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και πως ο τουρκικός ισλαμοφασισμός είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, γι’ αυτό παρεκτρέπεται σε τραμπουκισμούς, γενοκτονίες και κουρέλιασμα του διεθνούς δικαίου καθ’ εκάστην.
Πολλοί δε ημέτεροι, ντεμί φιλελεύθεροι ή ανθρωποφάγοι νεοφιλελεύθεροι, νομίζουν πως η Γερμανία γεννήθηκε χτες, πως είναι απλά ο σπαστικός αλλά ισχυρός διαχειριστής της ευρωπαϊκής πολυκατοικίας και πως θέλει απλά να μας νοικοκυρέψει και αν είμαστε πειθαρχικοί, μια μέρα θα δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και ο Σόϊμπλε θα βουρκώσει από συγκίνηση για το αποτέλεσμα των ανιδιοτελών κόπων του.
Αναμφίβολα, πολλά από αυτά που απαιτεί το Βερολίνο, το νοικοκύρεμα του κράτους μας, είναι πράγματα αυτονόητα, που θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας, εδώ και πολλά χρόνια, πριν παχύνουν οι πασόκοι και βγάλουν τα ζιβάγκο και φορέσουν τα γυαλιστερά κουστουμάκια σαν τραγουδιάρηδες. Ξέρετε αυτό το γκρι ασημί της λαμογιάς.
Η Γερμανία όμως δεν γεννήθηκε χτες. Έχει Ιστορία, πεπραγμένα, εθνικό χαρακτήρα και ομολογημένες επιδιώξεις, που λίγο αλλάζουν. Μόνο τα μέσα δεν είναι τα ίδια.
Το ‘χα γράψει κι εγώ, πως δεν μπορεί, οι Τεύτονες ηγέτες και «σοφοί», βλέπουν πως δεν βγαίνει το πράγμα. Πως δεν θα μαζέψουν έτσι τα λεφτά τους. Έγραφα κι έλεγα πως οι Γερμανοί αυτοπαγιδεύτηκαν στην λαϊκίστικη ρητορική τους κατά των «ακαμάτηδων Νότιων» αλλά πως αφού η Άνγκελα καθαρίσει με τις εκλογές, θα ‘ρθει στα συγκαλά της και θα χαλαρώσει τον δημοσιονομικό κι αντιαναπτυξιακό ζουρλομανδύα που μας φόρεσε.
Λοιπόν, έκανα λάθος. Ο γερμανικός τσαμπουκάς της Frau Kanzler και ο οικονομικός Αττίλας της στην Κύπρο, το μαστίγωμα του Λουξεμβούργου και η όλη ηγεμονική επιβολή του Βερολίνου, οδήγησαν την δημοτικότητα της στα ύψη. Οι Γερμανοί έχουν μια εθνική ευφορία ανάλογη του αυστριακού Άνσλους και του περιπάτου του Αδόλφου το 1938 στην Πράγα, όταν οι Τσέχοι είχαν δυο νεκρούς από τροχαίο. Φοβερή «αντίσταση».
Γιατί λοιπόν ν’ αλλάξουν στάση μετά τις εκλογές; Γιατί να θέλει η καγκελάριος να πέσει η δημοτικότητα της; Αφού της βγαίνει.
Έχω δε αρχίσει να αντιλαμβάνομαι την μέθοδο και τον πολιτικό στόχο: ντουφεκίζουμε την Κύπρο, γονατίζουμε την Ελλάδα κι έτσι σφίγγουν οι κώλοι σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και λοιπούς μαντρωμένους στο Ευρώ, το οποίο τελικά η Γερμανία ελέγχει και τυπώνει. Η δε Γαλλία πάλι περιδεής βλέπει την γερμανική παρέλαση ψελλίζοντας το γνωστό «πουρκουά». Είναι παλαιά η μέθοδος και βαθιά στο γερμανικό DNA. Παλιά το γράφανε και σε ανακοινώσεις της Κομμαντατούρ στους τοίχους. Λέγεται παραδειγματισμός. Καίω δυο χωριά και εκτελώ τους κατοίκους, για να φρονηματίσω τους υπόλοιπους. Βρωμοδουλειά, κοπιάζεις. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα, δεν ψοφάνε εύκολα οι ηλιοκαμμένοι νότιοι και σου ανοίγει μετά και η όρεξη για μερικές Πίλσεν.
Μετά τις εκλογές λοιπόν, η φίλη μας η Άνγκελα, με λυμένα τα χέρια, μας επιφυλάσσει τα χειρότερα. Πιστεύω πως θα θελήσει να περιλάβει κι άλλους από τους ακαμάτηδες που ζουν γύρω από τη Μεσόγειο, κουνώντας τους το ελλαδικό και κυπριακό παράδειγμα, σαν βούρδουλα.
Ο Σωτήρης, φίλος απ΄ το Βερολίνο, μου άναψε το φως και είδα ακόμη καλύτερα! Τι είπε η Μέρκελ το 2011 στο συνέδριο του κόμματος της στην Λειψία, διακοπτόμενη από παρατεταμένα χειροκροτήματα, όπως δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό του CDU στο Βερολίνο;
“Wir haben unser Ziel erreicht: Wir haben Deutschland wieder an die Spitze geführt. Deutschland sei wieder Stabilitätsanker und Wachstumslokomotive in Europa».
«Φτάσαμε στον στόχο μας: oδηγήσαμε την Γερμανία ξανὰ στὴν κορυφή. H Γερμανία είναι και πάλι εγγυητὴς σταθερότητας και ατμομηχανὴ ἀνάπτυξης στὴν Εὐρώπη».
Ξανά; Σε σχέση με πότε; Πότε ήταν η Γερμανία ξανά στην κορυφή, «ατμομηχανή της Ευρώπης»; Ξέρω μόνο το απόγειο του Γ’ Ράϊχ, 1938 με 1942.
Η Ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Η Γερμανία έχει την ίδια εθνική αντζέντα αλλά χρησιμοποιεί άλλα μέσα. Τα κεφάλαια της, που σύμφωνα με το τελευταίο αλάζονικό τευτονικό αστείο, σε αντίθεση με τους πεζικάριους της Βέρμαχτ, ΔΕΝ παθαίνουν κρυοπαγήματα στον ρωσικό χειμώνα.
Η απάντηση στις ομολογημένες κι εφαρμοσμένες προθέσεις του Βερολίνου δεν μπορεί να είναι η μετωπική σύγκρουση κι ο αυτοχειριασμός. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση μέσα στο Ευρώ, κατάκτησης της μέγιστης δυνατής αυτάρκειας και συγκρότησης συμμαχιών απέναντι στην νέα γερμανική Ύβρη, διότι περί Ύβρεως πρόκειται, κι ύστερα να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις μας. Σε καμμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να δεχθούμε την ολική μας έκπτωση και υποταγή, ως Έθνος και κοινωνία. Το πώς, σε επόμενο κείμενο…
Δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”
via http://kostasxan.blogspot.com/search/label/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE
Category:
Πολιτική
.jpg)
