Μπαταρία-τατουάζ φορτίζει με τον… ιδρώτα |
Ένα τατουάζ ικανό να παράγει πολύτιμη ηλεκτρική ενέργεια από… ιδρώτα παρουσίασαν αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας.
Η πολλά υποσχόμενη βιο-μπαταρία θα μπορούσε μελλοντικά να φορτίζει «έξυπνα» κινητά και ρολόγια ή συσκευές παρακολούθησης των καρδιακών παλμών και άλλων ζωτικών δεικτών των ασθενών.Η ιδέα ενός «ενεργειακού ανθρώπου» δεν είναι καινούργια. Υπάρχουσες τεχνολογίες βασίζονται στην πιεζοηλεκτρική παραγωγή ενέργειας, στην εκμετάλλευση δηλαδή της φυσικής κίνησης του σώματος, ενώ άλλες χρησιμοποιούν εμφυτεύσιμες μικροκυψέλες βιοκαυσίμων για την παραγωγή ενέργειας π.χ. από τη ροή του αίματος.«Πρόκειται για την πρώτη συσκευή που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα» εξηγεί η δρ Γουενζάο Ζιά. «Για την ώρα η παραχθείσα ενέργεια είναι λίγη και αγγίζει μόλις λίγα μικροβάτ. Εργαζόμαστε όμως πυρετωδώς ώστε να την αυξήσουμε σε σημείο που να είναι αρκετή για την φόρτιση μικρών ηλεκτρονικών συσκευών».
Οι λεπτομέρειες γύρω από την ενδιαφέρουσα νέα βιο-μπαταρία δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο «Angewandte Chemie».
Γεμάτη μπαταρία και κορμί λαμπάδα
Στόχος των αμερικανών επιστημόνων ήταν αρχικά η δημιουργία μιας φορετής συσκευής μέτρησης των επιπέδων του γαλακτικού οξέος, το οποίο παράγεται από τους μυς και διαχέεται στο αίμα και στον ιδρώτα του ασκούμενου. Ως γνωστόν, κατά την προπόνησή τους, οι αθλητές παρακολουθούν τα επίπεδα γαλακτικού οξέος στον οργανισμό τους ώστε να αξιολογούν τα επίπεδα της φυσικής τους κατάστασης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο πραγματοποιείται συνήθως μέσω της δειγματοληψίας αίματος.
Έχοντας αυτό υπόψη, οι ερευνητές αποφάσισαν να εκτυπώσουν έναν αισθητήρα ανίχνευσης γαλακτικού οξέος επάνω σε χαρτί προσωρινού τατουάζ.«Εχω κάνει κι εγώ το συγκεκριμένο τατουάζ και για την ακρίβεια δεν το αισθάνεσαι καν. Είναι πραγματικά σαν τατουάζ» λέει η δρ Ζιά.«Το τατουάζ που ανιχνεύει το γαλακτικό οξύ δεν απευθύνεται μόνο σε αθλητές. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασκούνται επιθυμούν να γνωρίζουν πώς μπορούν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα της προπόνησής τους. Μπορούμε να μετρήσουμε τους παλμούς της καρδιάς μας, ωστόσο αν συνδυάσουμε τη συγκεκριμένη μέτρηση με τα χημικά στοιχεία του οργανισμού μας, μπορούμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα γύρω από την φυσική μας κατάσταση» προσθέτει η ειδικός.
Φορτίστε ιδρώνοντας…
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές μετέτρεψαν τον αισθητήρα γαλακτικού οξέος σε μια «ιδρωμένη» βιο-μπαταρία. Συγκεκριμένα, προσέθεσαν ένα ένζυμο το οποίο αφαιρεί τα ηλεκτρόνια από το γαλακτικό οξύ δημιουργώντας έτσι ένα αδύναμο ηλεκτρικό ρεύμα.
Δοκιμές έδειξαν ότι οι εθελοντές που είχαν το high-tech τατουάζ την ώρα που έκαναν ποδήλατο, ήταν σε θέση να παράγουν μέχρι και 70 μικροβάτ ηλεκτρικής ενέργειας ανά τετραγωνικό εκατοστό δέρματος. Μάλιστα, τα άτομα που ήταν λιγότερο σε «φόρμα» φάνηκε να παράγουν περισσότερη ενέργεια.
«Πιστεύουμε ότι αυτό συνέβη ακριβώς επειδή τα άτομα που δεν γυμνάζονταν συχνά, κουράζονταν πιο εύκολα με αποτέλεσμα να παράγουν περισσότερο γαλακτικό οξύ» εξηγεί η δρ Ζιά. «Αντίθετα, ένα γυμνασμένο άτομο θα πρέπει να ασκηθεί πολύ πιο σκληρά προκειμένου να “γεμίσει” τη μπαταρία».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι βιο-μπαταρίες, συνοδεύονται από αρκετά προνόμια. Ανάμεσα σε αυτά είναι το γεγονός ότι γεμίζουν πολύ ταχύτερα από μια συμβατική επαναφορτιζόμενη μπαταρία, ενώ δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της έκρηξης ή της διαρροής τοξικών χημικών ουσιών.
«Και φυσικά βασίζονται σε μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας: εμάς» καταλήγει η δρ Ζιά.http://www.tovima.gr
Η πολλά υποσχόμενη βιο-μπαταρία θα μπορούσε μελλοντικά να φορτίζει «έξυπνα» κινητά και ρολόγια ή συσκευές παρακολούθησης των καρδιακών παλμών και άλλων ζωτικών δεικτών των ασθενών.Η ιδέα ενός «ενεργειακού ανθρώπου» δεν είναι καινούργια. Υπάρχουσες τεχνολογίες βασίζονται στην πιεζοηλεκτρική παραγωγή ενέργειας, στην εκμετάλλευση δηλαδή της φυσικής κίνησης του σώματος, ενώ άλλες χρησιμοποιούν εμφυτεύσιμες μικροκυψέλες βιοκαυσίμων για την παραγωγή ενέργειας π.χ. από τη ροή του αίματος.«Πρόκειται για την πρώτη συσκευή που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα» εξηγεί η δρ Γουενζάο Ζιά. «Για την ώρα η παραχθείσα ενέργεια είναι λίγη και αγγίζει μόλις λίγα μικροβάτ. Εργαζόμαστε όμως πυρετωδώς ώστε να την αυξήσουμε σε σημείο που να είναι αρκετή για την φόρτιση μικρών ηλεκτρονικών συσκευών».
Οι λεπτομέρειες γύρω από την ενδιαφέρουσα νέα βιο-μπαταρία δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο «Angewandte Chemie».
Γεμάτη μπαταρία και κορμί λαμπάδα
Στόχος των αμερικανών επιστημόνων ήταν αρχικά η δημιουργία μιας φορετής συσκευής μέτρησης των επιπέδων του γαλακτικού οξέος, το οποίο παράγεται από τους μυς και διαχέεται στο αίμα και στον ιδρώτα του ασκούμενου. Ως γνωστόν, κατά την προπόνησή τους, οι αθλητές παρακολουθούν τα επίπεδα γαλακτικού οξέος στον οργανισμό τους ώστε να αξιολογούν τα επίπεδα της φυσικής τους κατάστασης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο πραγματοποιείται συνήθως μέσω της δειγματοληψίας αίματος.
Έχοντας αυτό υπόψη, οι ερευνητές αποφάσισαν να εκτυπώσουν έναν αισθητήρα ανίχνευσης γαλακτικού οξέος επάνω σε χαρτί προσωρινού τατουάζ.«Εχω κάνει κι εγώ το συγκεκριμένο τατουάζ και για την ακρίβεια δεν το αισθάνεσαι καν. Είναι πραγματικά σαν τατουάζ» λέει η δρ Ζιά.«Το τατουάζ που ανιχνεύει το γαλακτικό οξύ δεν απευθύνεται μόνο σε αθλητές. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ασκούνται επιθυμούν να γνωρίζουν πώς μπορούν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα της προπόνησής τους. Μπορούμε να μετρήσουμε τους παλμούς της καρδιάς μας, ωστόσο αν συνδυάσουμε τη συγκεκριμένη μέτρηση με τα χημικά στοιχεία του οργανισμού μας, μπορούμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα γύρω από την φυσική μας κατάσταση» προσθέτει η ειδικός.
Φορτίστε ιδρώνοντας…
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές μετέτρεψαν τον αισθητήρα γαλακτικού οξέος σε μια «ιδρωμένη» βιο-μπαταρία. Συγκεκριμένα, προσέθεσαν ένα ένζυμο το οποίο αφαιρεί τα ηλεκτρόνια από το γαλακτικό οξύ δημιουργώντας έτσι ένα αδύναμο ηλεκτρικό ρεύμα.
Δοκιμές έδειξαν ότι οι εθελοντές που είχαν το high-tech τατουάζ την ώρα που έκαναν ποδήλατο, ήταν σε θέση να παράγουν μέχρι και 70 μικροβάτ ηλεκτρικής ενέργειας ανά τετραγωνικό εκατοστό δέρματος. Μάλιστα, τα άτομα που ήταν λιγότερο σε «φόρμα» φάνηκε να παράγουν περισσότερη ενέργεια.
«Πιστεύουμε ότι αυτό συνέβη ακριβώς επειδή τα άτομα που δεν γυμνάζονταν συχνά, κουράζονταν πιο εύκολα με αποτέλεσμα να παράγουν περισσότερο γαλακτικό οξύ» εξηγεί η δρ Ζιά. «Αντίθετα, ένα γυμνασμένο άτομο θα πρέπει να ασκηθεί πολύ πιο σκληρά προκειμένου να “γεμίσει” τη μπαταρία».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι βιο-μπαταρίες, συνοδεύονται από αρκετά προνόμια. Ανάμεσα σε αυτά είναι το γεγονός ότι γεμίζουν πολύ ταχύτερα από μια συμβατική επαναφορτιζόμενη μπαταρία, ενώ δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της έκρηξης ή της διαρροής τοξικών χημικών ουσιών.
«Και φυσικά βασίζονται σε μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας: εμάς» καταλήγει η δρ Ζιά.http://www.tovima.gr
Πηγή
Οι περισπασμοί στη δουλειά βλάπτουν την απόδοση |
Οι συχνές διακοπές την ώρα που είμαστε συγκεντρωμένοι σε μια δουλειά μπορεί να τινάξουν στον αέρα την απόδοσή μας αφού ακόμη και όταν διαρκούν μόλις 60 δευτερόλεπτα «σβήνουν» τη βραχυπρόθεσμη μνήμη μας αναγκάζοντάς μας να αρχίζουμε κάθε φορά ξανά από την αρχή. Αυτό ανακάλυψε αμερικανική μελέτη η οποία αποδεικνύει για πρώτη φορά πειραματικά κάτι που οι επιστήμονες υποπτεύονταν εδώ και καιρό.Τα ευρήματα θεωρούνται σημαντικά τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τους εργοδότες, ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο «επικοινωνιακός βομβαρδισμός» από τηλέφωνα, e-mail, μηνύματα και άλλα σχετικά εντείνεται, ενώ οι απαιτήσεις για «multitasking», ταυτόχρονη εκτέλεση πολλών εργασιών, αυξάνονται διαρκώς.
Συχνές διακοπές ίσον λάθη
Μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν έχουν δείξει ότι οι συχνές διακοπές ενώ εκτελούμε μια δουλειά μάς κάνουν να κάνουμε περισσότερα λάθη και μας καθυστερούν παρατείνοντας τον χρόνο μέσα στον οποίο θα την τελειώσουμε. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών θέλησαν να διερευνήσουν περαιτέρω το ζήτημα εξετάζοντας τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι συχνοί περισπασμοί στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Οι επιστήμονες έβαλαν εθελοντές να γράψουν ένα διαγώνισμα ζητώντας τους να κάνουν αρχικά ένα προσχέδιο της απάντησης και στη συνέχεια να την αναπτύξουν σε ένα κείμενο υπό τρεις διαφορετικές συνθήκες. Την πρώτη φορά οι εθελοντές έγραψαν το διαγώνισμα χωρίς καμία διακοπή, τη δεύτερη φορά οι ερευνητές τούς διέκοψαν τρεις φορές ενώ έγραφαν το προσχέδιο και την τρίτη φορά τούς διέκοψαν τρεις φορές ενώ έγραφαν το κείμενο. Ολες οι διακοπές είχαν διάρκεια ενός λεπτού και σε αυτό το διάστημα οι εθελοντές έπρεπε να κάνουν μαθηματικές πράξεις.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι διακοπές είχαν αρνητική επίδραση στην ποιότητα της δουλειάς της συντριπτικής πλειονότητας των εθελοντών: το 95% έγραψε χειρότερα τόσο στο προσχέδιο όσο και στις απαντήσεις. Επίσης έγραψαν πολύ λιγότερο και με σημαντικές ελλείψεις: ενώ, π.χ., στο προσχέδιο είχαν «σχεδιάσει» μια παράγραφο με πέντε σημεία, στο κυρίως κείμενο είχαν γράψει μόνο τα τρία χωρίς καν να το έχουν συνειδητοποιήσει.
Και το «ένα λεπτάκι» είναι πολύ
Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, ακόμη και οι πολύ μικρής διάρκειας διακοπές είχαν σημαντική επίδραση στη βραχυπρόθεσμη μνήμη - τη μνήμη, δηλαδή, που αποθηκεύει πληροφορίες για περιορισμένο χρόνο και συγκρατεί πρόσφατα γεγονότα. «Ενα λεπτό είναι περισσότερο από αρκετό για να σβήσει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη μας» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Σάιρους Φορούγκι, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον και επικεφαλής της μελέτης. «Οι περισσότερες διακοπές στον πραγματικό κόσμο μπορεί να κρατήσουν από 10-15 δευτερόλεπτα ως 10-15 λεπτά».
Ο κ. Φορούγκι και οι συνεργάτες του εξέτασαν την επίδραση διακοπών διάρκειας ενός λεπτού, άλλες μελέτες όμως έχουν δείξει ότι ακόμη και πολύ μικρότερης διάρκειας περισπασμοί μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργική μνήμη. Ο Ερικ Αλτμαν και οι συνάδελφοί του από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν έχουν διαπιστώσει σε πειράματα ότι μια διακοπή μόλις 2,7 δευτερολέπτων μπορεί να κάνει τους εθελοντές να κάνουν διπλάσια λάθη επειδή χάνουν τον ειρμό της σκέψης τους. Παρά το γεγονός ότι ο διπλασιασμός αντιστοιχούσε σε ένα μικρό ποσοστό - από 2% χωρίς περισπασμούς τα λάθη ανέβηκαν στο 4% -, τόσο οι ερευνητές που διεξήγαγαν τη συγκεκριμένη μελέτη όσο και άλλοι επιστήμονες επισημαίνουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποβεί μοιραίο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ. όταν πρόκειται για το ενδεχόμενο λάθους από έναν γιατρό ή έναν πιλότο. «Ακόμη και οι πολύ μικρές διακοπές σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες» τόνισε ο κ. Αλτμαν.http://www.tovima.grΠηγή
Εύκαμπτο υλικό μιμείται το χταπόδι στο καμουφλάζ |
Ένα νέο εύκαμπτο υλικό ικανό να αλλάζει χρώμα και να γίνεται ένα με το περιβάλλον, όπως ακριβώς και το χταπόδι, ανέπτυξαν αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι.
Το καινοτόμο υλικό, που μοιάζει με κόλλα χαρτί, αποτελείται από κυψέλες μόλις ενός χιλιοστού, οι οποίες περιέχουν μια ειδική βαφή. Ενεργοποιούνται από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος με αποτέλεσμα να αλλάζουν χρώμα. Για την ώρα, η εκδοχή που έχουν αναπτύξει οι επιστήμονες ανταποκρίνεται σε τόνους του άσπρου και του μαύρου. Οι ίδιοι ωστόσο στοχεύουν στη βελτίωσή του ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά τόσο για εμπορικούς, όσο και για στρατιωτικούς σκοπούς.Όπως εξηγούν οι ειδικοί με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «PNAS», το «ζωντανό» υλικό αποτελεί τον καρπό της συνεργασίας ερευνητών από τους τομείς της βιολογίας, των έξυπνων υλικών, της πληροφορικής και της μηχανικής.«Τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον – και κυρίως τα κεφαλόποδα όπως π.χ. το χταπόδι, το καλαμάρι και η σουπιά – έχουν πολλές φορές εντυπωσιακές ικανότητες εναλλαγής χρώματος» εξηγεί ο κύριος συγγραφέας της μελέτης δρ Τζον Ρότζερς.
Το χταπόδι έχει την ικανότητα να «χάνεται» μέσα στο περιβάλλον το οποίο επισκέπτεται κάθε φορά
Κάντο όπως το χταπόδι
Με πυρήνα το καμουφλάρισμα του χταποδιού, οι επιστήμονες δημιούργησαν ένα υλικό αποτελούμενο από τρεις επιστρώσεις. Ο τρόπος λειτουργίας του έχει ως εξής: η τρίτη επίστρωση στο χαμηλότερο σημείο με τη βοήθεια φωτοαισθητήρων εντόπιζε το χρώμα του περιβάλλοντος, το οποίο αντέγραφε και έστελνε στην δεύτερη, στους λεγόμενους ενεργοποιητές. Εκείνοι με τη σειρά τους, μετέδιδαν μια συγκεκριμένη θερμοκρασία στις θερμοευαίσθητες χρωστικές της ειδικής βαφής της πρώτης επίστρωσης, με αποτέλεσμα εκείνη να αλλάζει χρώμα. Στους 47 βαθμούς Κελσίου, το υλικό από μαύρο γινόταν διάφανο.«Πρόκειται για το πρώτο πλήρως λειτουργικό σύστημα του είδους – μοιάζει με μια λεπτή κόλλα χαρτί» αναφέρει ο δρ Ρότζερς. «Ακόμα βέβαια βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Είναι δηλαδή ένα σημείο εκκίνησης ώστε να μπορέσουμε να εστιάσουμε στην επιστήμη της μηχανικής γύρω από το πώς να δημιουργούμε συστήματα που να λειτουργούν καθ’ αυτόν τον τρόπο».http://www.tovima.gr
Το χταπόδι έχει την ικανότητα να «χάνεται» μέσα στο περιβάλλον το οποίο επισκέπτεται κάθε φορά
Κάντο όπως το χταπόδι
Με πυρήνα το καμουφλάρισμα του χταποδιού, οι επιστήμονες δημιούργησαν ένα υλικό αποτελούμενο από τρεις επιστρώσεις. Ο τρόπος λειτουργίας του έχει ως εξής: η τρίτη επίστρωση στο χαμηλότερο σημείο με τη βοήθεια φωτοαισθητήρων εντόπιζε το χρώμα του περιβάλλοντος, το οποίο αντέγραφε και έστελνε στην δεύτερη, στους λεγόμενους ενεργοποιητές. Εκείνοι με τη σειρά τους, μετέδιδαν μια συγκεκριμένη θερμοκρασία στις θερμοευαίσθητες χρωστικές της ειδικής βαφής της πρώτης επίστρωσης, με αποτέλεσμα εκείνη να αλλάζει χρώμα. Στους 47 βαθμούς Κελσίου, το υλικό από μαύρο γινόταν διάφανο.«Πρόκειται για το πρώτο πλήρως λειτουργικό σύστημα του είδους – μοιάζει με μια λεπτή κόλλα χαρτί» αναφέρει ο δρ Ρότζερς. «Ακόμα βέβαια βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Είναι δηλαδή ένα σημείο εκκίνησης ώστε να μπορέσουμε να εστιάσουμε στην επιστήμη της μηχανικής γύρω από το πώς να δημιουργούμε συστήματα που να λειτουργούν καθ’ αυτόν τον τρόπο».http://www.tovima.gr
Πηγή
Διακοπές με θέα τη... ΓηΟποιος αναζητεί ξεκούραση με την ωραιότερη θέα δεν έχει παρά να κλείσει δωμάτιο σε ένα από τα διαστημικά ξενοδοχεία |
Μπορεί για πολλούς η λέξη διακοπές να σημαίνει θάλασσα, ξαπλώστρα και ρακέτες, ωστόσο λίαν συντόμως για τους πιο extreme θα προσφέρονται διακοπές έξω από τα σύνορα... της Γης. Το αργότερο έως το 2016 θα έχουν ξεκινήσει οι πρώτες τουριστικές πτήσεις στο Διάστημα στις οποίες οι επιβάτες μιας νέας γενιάς αεροσκαφών θα κάνουν βόλτες έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Εως το τέλος της δεκαετίας πιστεύεται ότι θα είναι έτοιμα να υποδεχτούν τους πρώτους τους επισκέπτες και τα πρώτα διαστημικά ξενοδοχεία. Μικρότερα και μεγαλύτερα ξενοδοχειακά τροχιακά συγκροτήματα θα προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες σε όποιον αποφασίσει να ζήσει για λίγες ημέρες έχοντας τη Γη κυριολεκτικά στα… πόδια του. Οποιος πάλι αναζητεί μια διαφορετική εμπειρία και δεν θέλει να περιμένει την έναρξη της διαστημικής τουριστικής περιόδου δεν έχει παρά να περάσει τις διακοπές του παρέα με καρχαρίες ή μέσα σε έναν παγετώνα. «Το Βήμα» σάς παρουσιάζει σήμερα εν μέσω Αυγούστου εναλλακτικές διακοπές στα όρια, που σύντομα θα ξεπερνούν ακόμη και τα όρια του πλανήτη μας.
Αν έχετε βαρεθεί τις συμβατικές διακοπές και θέλετε να ζήσετε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, θα πρέπει να κάνετε υπομονή για λίγα χρόνια και στο μεσοδιάστημα να μαζεύετε χρήματα ώστε να καταφέρετε να πραγματοποιήσετε κυριολεκτικά ονειρικά ταξίδια. Διαστημικά ξενοδοχεία, υποβρύχια καταλύματα και άλλες εγκαταστάσεις βγαλμένες από βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να υποδεχθούν τους πρώτους επισκέπτες τους. Αν θέλετε λοιπόν να κάνετε spa κάτω από έναν κοραλλιογενή ύφαλο ή να γευματίζετε με θέα τη Γη, αναμείνατε στο ακουστικό σας...
Αν έχετε βαρεθεί τις συμβατικές διακοπές και θέλετε να ζήσετε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, θα πρέπει να κάνετε υπομονή για λίγα χρόνια και στο μεσοδιάστημα να μαζεύετε χρήματα ώστε να καταφέρετε να πραγματοποιήσετε κυριολεκτικά ονειρικά ταξίδια. Διαστημικά ξενοδοχεία, υποβρύχια καταλύματα και άλλες εγκαταστάσεις βγαλμένες από βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να υποδεχθούν τους πρώτους επισκέπτες τους. Αν θέλετε λοιπόν να κάνετε spa κάτω από έναν κοραλλιογενή ύφαλο ή να γευματίζετε με θέα τη Γη, αναμείνατε στο ακουστικό σας...
Πάμε Διάστημα;
Στην τελική της φάση έχει μπει η κατασκευή ιδιωτικών σκαφών που θα μπορούν να μεταφέρουν... κοινούς θνητούς στο Διάστημα. Σε πρώτη φάση τα σκάφη αυτά θα επιτρέπουν στους επιβάτες τους να κάνουν μια σύντομη βόλτα έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα, αργότερα όμως, όταν κατασκευαστούν τα πρώτα διαστημικά ξενοδοχεία, θα λειτουργούν ως... διαστημικά ταξί.
Εκείνη που, στα χαρτιά τουλάχιστον, έχει το προβάδισμα στο να κόψει την πρώτη κορδέλα ενός διαστημικού καταλύματος για πολίτες είναι η ρωσική εταιρεία Orbital Technologies που κατασκευάζει ένα διαστημικό ξενοδοχείο το οποίο θα τεθεί σε τροχιά 350 χλμ. πάνω από τη Γη. Στην πραγματικότητα η κατασκευή της Orbital Technologies δεν είναι ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα αλλά ένας διαστημικός... ξενώνας.Θα αποτελείται από τέσσερις πολυτελείς καμπίνες που θα μπορούν να φιλοξενήσουν συνολικά επτά άτομα. Θα διαθέτει τεράστια παράθυρα ώστε να βλέπουν οι φιλοξενούμενοι τη Γη αλλά και κιάλια και κάμερες ώστε να απολαμβάνουν την εκπληκτική διαγαλαξιακή θέα που κόβει την ανάσα.
Τα εξελιγμένα συστήματα και οι καινοτομίες του συγκεκριμένου διαστημικού ξενοδοχείου στοχεύουν στην πρακτικότητα και στην άνεση των φιλοξενουμένων. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας οι επισκέπτες θα μπορούν να επιλέξουν μεταξύ κάθετων (αυτό που λέμε... κοιμάσαι όρθιος!) ή οριζόντιων κρεβατιών, ενώ τα ντους θα είναι σφραγισμένα ώστε να αποτρέπονται οι διαρροές του νερού.Οι τουαλέτες θα διαθέτουν καζανάκια στα οποία αντί για νερό θα χρησιμοποιείται αέρας. Το χρησιμοποιημένο νερό θα ανακυκλώνεται, ενώ ο αέρας προτού επαναδιοχετευθεί στην καμπίνα θα φιλτράρεται προκειμένου να απομακρύνονται οι οσμές και τα βακτήρια.
Εμπειρο προσωπικό θα συνοδεύει τους φιλοξενουμένους, οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να τρώνε την αποξηραμένη τροφή των αστροναυτών σε σωληνάρια και χάπια. Αντίθετα, το ξενοδοχείο θα διαθέτει μενού διαφόρων φαγητών, μαγειρεμένων στη Γη, τα οποία θα φυλάσσονται σε ψυγεία και θα ζεσταίνονται εκεί σε φούρνους μικροκυμάτων. Επίσης θα προσφέρονται μεταλλικό νερό, παγωμένο τσάι και χυμοί φρούτων, αλλά το αλκοόλ θα απαγορεύεται αυστηρά.
Η Orbital Technologies έχει διαρρεύσει ότι η τιμή διαμονής για πέντε ημέρες σε μία από τις καμπίνες του ξενοδοχείου της θα κυμαίνεται στις 120.000 ευρώ. Για να φτάσει όμως κάποιος στο ξενοδοχείο και να επιστρέψει θα πρέπει να ναυλώσει ένα Soyuz, τα ρωσικά διαστημικά σκάφη μεταφοράς. Εκτιμάται ότι ένα ταξίδι μετ' επιστροφής με το Soyuz κοστίζει περί τις 600.000 ευρώ - με δεδομένο ότι το ρωσικό διαστημικό σκάφος χωρά έξι άτομα, οποιοσδήποτε επισκέπτης του διαστημικού ξενοδοχείου θα πρέπει να υπολογίζει ότι στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να ξοδέψει άλλες 100.000 ευρώ για τη μεταφορά του. Να σημειωθεί ότι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το ξενοδοχείο θα μπορεί να προσφέρει καταφύγιο και στους αστροναύτες.
Γαλαξιακές σουίτες
Ο ισπανός αρχιτέκτονας Χαβιέρ Κλάραμουντ μετέτρεψε το χόμπι του σε επιχειρηματική προοπτική και εξήγγειλε τις... «Γαλαξιακές σουίτες». Ο Χαβιέρ υπόσχεται 18 εβδομάδες προετοιμασίας σε ξενοδοχείο της Καραϊβικής και τρεις νύχτες διαμονής σε ένα διαστημικό ξενοδοχείο σε ύψος 450 χιλιομέτρων πάνω από τη θάλασσα. Οι καμπίνες, που θα έχουν πλάτος 7 μέτρα και ύψος 4 μέτρα, θα αιωρούνται σαν ένα φουσκωτό τσαμπί σταφυλιού κρεμασμένο από ένα διαστημόπλοιο. Το ξενοδοχείο θα κινείται γύρω από τη Γη και θα ολοκληρώνει μια περιστροφή 15 φορές ημερησίως, με αποτέλεσμα οι ένοικοί του να βιώνουν καθημερινά σε επανάληψη διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. να βλέπουν πολλές φορές σε μια ημέρα την ανατολή του ηλίου. Οι πελάτες του ξενοδοχείου προβλέπεται να κινούνται στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας προσκολλώμενοι στα τοιχώματα και να λούζονται μπαίνοντας σε έναν θάλαμο όπου το νερό αιωρείται! Σε σχέση με τις καμπίνες της Orbital Technologies οι «γαλαξιακές σουίτες» θα είναι ιδιαίτερα ακριβές - η τριήμερη διαμονή θα κοστίζει 3 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τις μετρήσεις αγοράς της εταιρείας, υπάρχουν 40.000 άνθρωποι στον πλανήτη μας που διαθέτουν τα χρήματα να γευθούν αυτή την αστροναυτική εμπειρία διακοπών, ενώ έχουν γίνει ήδη μερικές δεκάδες κρατήσεις, κυρίως από πλούσιους Αμερικανούς και κατοίκους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η εταιρεία που κατασκευάζει τις «γαλαξιακές σουίτες» προγραμμάτιζε να είναι έτοιμες το 2012, όμως προφανώς επειδή δεν υπάρχουν ακόμη τα μέσα μεταφοράς των... ενοίκων, έχει προς το παρόν παγώσει το εγχείρημα αναμένοντας τις εξελίξεις στις τουριστικές διαστημικές μεταφορές.
Το φουσκωτό ξενοδοχείο
Ο δισεκατομμυριούχος αμερικανός επιχειρηματίας Ρόμπερτ Μπίγκελοου ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε την κατασκευή ενός διαστημικού ξενοδοχείου και έχει ξεκινήσει την προσπάθεια εδώ και μια δεκαπενταετία. Ιδρυσε μια εταιρεία για αυτόν τον σκοπό, την Bigelow Aerospace, και ελπίζει ότι θα καταφέρει να κατασκευάσει ένα πλήρες ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Διάστημα με το όνομα «Ναυτίλος», που θα αποτελείται από μια σειρά συνδεδεμένων φουσκωτών υπομονάδων. Το 2006 και το 2007 η εταιρεία εκτόξευσε με επιτυχία στο Διάστημα κάποιες πρωτότυπες φουσκωτές μονάδες. Η Βigelow Aerospace ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να... στήσει τα φουσκωτά της ξενοδοχεία στο Διάστημα μέσα στα επόμενα δύο-τρία έτη.
Ο Δίσκος του Νερού
Εκείνοι που δεν θέλουν να βγουν από την ατμόσφαιρα της Γης αλλά αντίθετα να περάσουν κάποιες ημέρες ηρεμίας και ψυχαγωγίας κάτω από την επιφάνεια του νερού θα πρέπει να παρακολουθούν την πρόοδο της κατασκευής του Water Discus. Πρόκειται για ένα υποβρύχιο ξενοδοχείο στο Ντουμπάι.
Το Water Discus έχει σχεδιαστεί σε συνεργασία με τον όμιλο Big Invest Group, με έδρα τη Ζυρίχη, ο οποίος αναμένεται να βοηθήσει στη χρηματοδότηση του έργου, που εκτιμάται ότι θα κοστίσει από 50 έως και 100 εκατ. δολάρια, ανάλογα με το τελικό σχέδιο. Η κατασκευάστρια εταιρεία Deep Ocean Technology σχεδιάζει να φτιάξει 21 σουίτες μοιρασμένες σε δύο κτίρια που θυμίζουν δίσκους, ο ένας πάνω από το νερό και ο άλλος με δυνατότητα βύθισης περίπου 13 μέτρα κάτω από το νερό. Ειδική τεχνολογία φωτισμού θα επιτρέπει στους επισκέπτες να παρατηρούν τη χλωρίδα και την πανίδα του νερού από τα μεγάλα παράθυρα των υποβρύχιων δωματίων τους. Τα φουτουριστικά σχέδια περιλαμβάνουν ένα μπαρ, εστιατόριο, πισίνες και spa.
Το resort του Ποσειδώνα
Ο κατασκευαστής Μπρους Τζόουνς έχει οραματιστεί ότι το Poseidon Undersea Resort στα νησιά Φίτζι θα γίνει ο προάγγελος μιας αλυσίδας υποβρύχιων πολυτελών ξενοδοχείων. Για τα ζευγάρια που ψάχνουν ένα μοναδικό μέρος για τον γάμο τους το Poseidon σχεδιάζει επίσης τη δημιουργία ενός υποθαλάσσιου παρεκκλησιού με θέα έναν κοραλλιογενή ύφαλο. Οι 25 υποβρύχιες σουίτες του ξενοδοχείου θα έχουν πρόσβαση σε γήπεδα τένις και γήπεδο γκολφ.
ΓΙΝΕ ΔΟΛΩΜΑ ΓΙΑ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ!
Περιπέτεια εδώ και τώρα
Για όσους θέλουν να ζήσουν μια διαφορετική εμπειρία στις διακοπές τους εδώ και τώρα υπάρχουν αρκετές λύσεις που καλύπτουν όλα τα γούστα
Περιπέτεια εδώ και τώρα
Για όσους θέλουν να ζήσουν μια διαφορετική εμπειρία στις διακοπές τους εδώ και τώρα υπάρχουν αρκετές λύσεις που καλύπτουν όλα τα γούστα
Διακοπές… αστροναύτη
Η εταιρεία Incredible Adventures προσφέρει αυτό ακριβώς που λέει και το όνομά της. Μια εκπληκτική περιπέτεια σε όποιον αναζητεί μια διαφορετική εμπειρία για να περάσει τις διακοπές του. Η εταιρεία συνεργάζεται με τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και προσφέρει στους πελάτες της διαμονή και εκπαίδευση στο Hydrolab, στις υποβρύχιες εγκαταστάσεις στις οποίες ζουν και εκπαιδεύονται οι αστροναύτες. Οι... τουρίστες του Hydrolab θα φορέσουν κανονικά τις στολές και τον εξοπλισμό των αστροναυτών και το προσωπικό των εγκαταστάσεων θα τους μάθει ό,τι μαθαίνει και στους αστροναύτες.
Παρέα με καρχαρίες
Εκείνοι που θέλουν στις διακοπές τους η αδρεναλίνη να ξεχειλίζει από παντού δεν έχουν παρά να κάνουν μια αίτηση στο Ινστιτούτο Εξερεύνησης του Βυθού στο Ρόαταν της Ονδούρας. Οποιος το αποφασίσει θα εισέλθει σε ένα από τα ειδικά υποβρύχια που έχουν κατασκευαστεί για τις υποβρύχιες εξορμήσεις. Το μόνο που πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρων είναι ότι ο ρόλος που καλούνται να παίξουν οι επιβαίνοντες σε αυτά τα υποβρύχια είναι του δολώματος σε... καρχαρίες! Το υποβρύχιο κατεβαίνει σε βάθη 300 μέτρων και στη διαδρομή οι επιβάτες απολαμβάνουν τη μαγεία του υποβρύχιου κόσμου - εκτός βέβαια από τις στιγμές που δέχονται τις... επισκέψεις των καρχαριών. Για τους ακόμη πιο τολμηρούς υπάρχουν εταιρείες που φέρνουν όποιον το επιθυμεί κυριολεκτικά πρόσωπο με πρόσωπο με μεγάλους καρχαρίες! Πρόκειται για μια extreme δραστηριότητα που ονομάζεται shark cage dive και, όπως λέει και το όνομά της, όποιος το επιθυμεί μπαίνει σε ένα σιδερένιο κλουβί και καταδύεται σε σημεία όπου κυκλοφορούν καρχαρίες. Οι καρχαρίες συνήθως πλησιάζουν με περιέργεια τα κλουβιά και κολυμπούν γύρω από αυτά. Ορισμένοι όμως μπορεί και να γίνουν επιθετικοί, οπότε οι επιβαίνοντες στο κλουβί θα έχουν ένα τετ-α-τετ με τα... σαγόνια του καρχαρία. Οι εταιρείες που προσφέρουν αυτή την πραγματικά ιδιαίτερη εμπειρία δραστηριοποιούνται κυρίως σε περιοχές της Αυστραλίας και της Νότιας Αφρικής, αλλά και σε άλλες περιοχές όπου συχνάζουν καρχαρίες.
Ταξίδι στην άβυσσο
Η καναδική εταιρεία Great Canadian Adventure Company προσφέρει μια πραγματικά μοναδική εμπειρία. Δύο ειδικά σχεδιασμένα υποβρύχια υποδέχονται τους λάτρεις του βυθού και καταδύονται σε βάθος 4 χλμ. στον Βόρειο Ατλαντικό στο ναυάγιο του «Τιτανικού» όπου γίνεται περιήγηση. Η εταιρεία προσφέρει και παρόμοιο ταξίδι στο ναυάγιο της ναυαρχίδας του Πολεμικού Ναυτικού της Γερμανίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, του θρυλικού θωρηκτού «Μπίσμαρκ».
«Καυτό» κάμπινγκ
Οσοι γοητεύονται από τη δύναμη της φύσης και θέλουν να έρθουν σε άμεση επαφή μαζί της δεν έχουν παρά να πάνε για κάμπινγκ στο ενεργό ηφαίστειο Santiaguito της Γουατεμάλας. Το Santiaguito «γεννήθηκε» στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν εξερράγη το ηφαίστειο Santa Maria. Εκτοτε βρίσκεται σε μόνιμη διέγερση «ξερνώντας» πολλές φορές μέσα στη διάρκεια του 24ώρου λάβα και υλικά. Υπάρχουν οργανωμένες εκδρομές για αναρρίχηση στο ηφαίστειο που ξεκινούν από κοντινές κωμοπόλεις. Αυτές καταλήγουν για κάμπινγκ περίπου 1,5 χλμ. μακριά από τον ηφαιστειακό θόλο για λόγους ασφαλείας. Αν πάντως θέλει κάποιος, μπορεί να συνεχίσει μόνος του και να πλησιάσει ακόμη πιο κοντά (με δική του ευθύνη) το ηφαίστειο.
Μέσα στους πάγους
Οι λάτρεις των πάγων μπορούν να απευθυνθούν στην εταιρεία Icelandic Mountain Guides που θα τους δώσει την ευκαιρία να εξερευνήσουν τους παγετώνες της Ισλανδίας. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας θα οδηγήσουν τους επισκέπτες στο εσωτερικό παγετώνων μέσα στους οποίους έχουν σχηματιστεί λαβύρινθοι σε μια ομολογουμένως εντυπωσιακή αλλά και ολίγον κλειστοφοβική, είναι η αλήθεια, διαδρομή.http://www.tovima.gr/Πηγή
Οι διχασμένες «προσωπικότητες» της φύσης |
Είναι αντικείμενα, δομές και φαινόμενα του Διαστήματος και της φύσης με μη συμβατικά χαρακτηριστικά στα οποία οι επιστήμονες προσδίδουν τον χαρακτηρισμό «διχασμένες προσωπικότητες». Ας δούμε ορισμένα από τα πιο εντυπωσιακά εξ αυτών...
Ο κομήτης - πατάτα
Πριν από λίγες ημέρες ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι ο κομήτης τον οποίο προσεγγίζει η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta φαίνεται ότι είναι στην πραγματικότητα δύο σώματα που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους και κινούνται μαζί στο Διάστημα. Μάλιστα η ανώμαλη επιφάνειά τους ίσως δυσκολέψει την επιχείρηση προσεδάφισης. Ο κομήτης 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο (67P/C-G) είναι χωρισμένος σε δύο τμήματα με σχήμα που θυμίζει πατάτα. Παραμένει ασαφές αν ο κομήτης ήταν κάποτε ενιαίος και έσπασε ή αν πρόκειται για διαφορετικά σώματα που πλησίασαν το ένα το άλλο και σχημάτισαν ένα «δυαδικό σύστημα επαφής», όπως το ονομάζουν οι αστρονόμοι.
Αστρο με διπλή προσωπικότητα
Ενα από τα πιο σπάνια και εντυπωσιακά κοσμικά αντικείμενα ανακάλυψαν ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες. Πρόκειται για ένα άστρο νετρονίου που περιστρέφεται μία φορά κάθε 3,9 χιλιοστά του δευτερολέπτου! Ταυτόχρονα το άστρο αυτό εκπέμπει δύο είδη ακτινοβολίας, φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί μόλις άλλη μια φορά ως σήμερα.Τα άστρα νετρονίου που είναι πιο γνωστά με τον όρο «πάλσαρ» είναι σώματα υψηλής πυκνότητας και σχηματίζονται από άστρα τα οποία έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους και καταρρέουν. Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν τις δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους».
Μια ερευνητική ομάδα εντόπισε πριν από λίγο καιρό ένα άστρο νετρονίου σε απόσταση 18 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς και έκανε τη σχετική ανακοίνωση. Διαπιστώθηκε ότι το πάλσαρ αυτό στροβιλίζεται με απίστευτη ταχύτητα. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 3,9 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Η ομάδα διαπίστωσε ότι το άστρο αυτό εκπέμπει ακτίνες Χ.Μια εβδομάδα αργότερα μια δεύτερη ερευνητική ομάδα έστρεψε τα τηλεσκόπια στην ίδια περιοχή και εντόπισε ένα άστρο νετρονίου που εξέπεμπε ραδιοκύματα. Αρχικά οι ερευνητές σχημάτισαν την εντύπωση ότι επρόκειτο για ένα δεύτερο πάλσαρ. Οπως αποδείχτηκε όμως πρόκειται για το ίδιο άστρο νετρονίου που έχει, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, «διχασμένη προσωπικότητα». H ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική αφού τέτοια συμπεριφορά σε πάλσαρ έχει παρατηρηθεί μόλις άλλη μια φορά.
Το πάλσαρ που στροβιλίζεται με αυτή την «τρελή» ταχύτητα και εκπέμπει δύο είδη ακτινοβολίας έλαβε την κωδική ονομασία PSR J1824-2452I.
Σωματίδιο εναντίον Υπερσυμμετρίας
Μια από τις πιο σπάνιες «μεταμορφώσεις» στον κόσμο των σωματιδίων εθεάθη για πρώτη φορά «live» στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN και ανάβει φωτιές ποικιλοτρόπως στον κόσμο της Σωματιδιακής Φυσικής και όχι μόνο. Η πρωτοφανής στα ανθρώπινα μάτια διάσπαση ενός μεσονίου Bs σε ένα μιόνιο και ένα αντιμιόνιο προσφέρει μια «γερή» επιβεβαίωση στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Ταυτοχρόνως όμως καταφέρνει ένα ακόμη πλήγμα στην Υπερσυμμετρία, τη «σούπερ» θεωρία που έχει προταθεί για τη συμπλήρωση των κενών του Καθιερωμένου Προτύπου αλλά ακόμη δεν έχει βρει την απόδειξή της.Η επιβεβαίωση για το Καθιερωμένο Πρότυπο ήρθε από το γεγονός ότι οι επιστήμονες του πειράματος LHCb ή beauty, οι οποίοι και «είδαν» το μεσόνιο Bs να διασπάται σε ένα ζεύγος μιονίων, ανακοίνωσαν ότι, σύμφωνα με τις ως τώρα μετρήσεις τους, η διάσπαση του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια, ακριβώς όπως προβλέπει ο θεμελιώδης «νόμος» της Σωματιδιακής Φυσικής.http://www.tovima.gr
Πηγή
Το «ψαχτήρι» της ελληνικής γλώσσας |
Ποια λέξη χρησιμοποιούμε πιο συχνά στον προφορικό λόγο μας και ποια στον γραπτό; Ποια λέξη είναι πιο «δημοφιλής», το Διαδίκτυο ή το Ιντερνετ, το κομπιούτερ ή ο υπολογιστής; Τι λέμε συχνότερα, τη λέξη άνδρας ή τη λέξη γυναίκα; Τι λέμε και γράφουμε πιο συχνά, «ο ασκός του Αιόλου» ή «οι ασκοί του Αιόλου»; Την απάντηση σε όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα ερωτήματα, τα οποία ουσιαστικώς σκιαγραφούν το πώς χειριζόμαστε το σημαντικότερο εργαλείο επικοινωνίας μας, την ελληνική γλώσσα, δίνει το Σώμα Ελληνικών Κειμένων, ένα μεγάλο έργο που περιλαμβάνει 30 εκατομμύρια λέξεις σε 26.000 κείμενα. Πρόκειται για ένα επιστημονικώς δομημένο «ψαχτήρι» στο οποίο ο καθένας μας μπορεί να... ψαχουλέψει για να ανακαλύψει τις χρήσεις πλήθους λέξεων. Ενα εργαλείο χρήσιμο σε μεταφραστές, διερμηνείς, διδάσκοντες, μαθητές και όχι μόνο. Ενα εργαλείο χρήσιμο σε οποιονδήποτε μιλά τα ελληνικά. Γνωρίστε το και μαζί γνωρίστε το πώς χρησιμοποιούμε τη ζωντανή, εξελισσόμενη Ελληνική. Διότι η γλώσσα μας σε αντίθεση με εμάς είναι ένας οργανισμός που... ποτέ δεν πεθαίνει.
Ποια είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε συχνότερα στα ελληνικά όταν γράφουμε; Και όταν μιλάμε; Εντάξει, μπορεί να μην είχατε ασχοληθεί έως σήμερα με τέτοια ερωτήματα καθώς λίγο-πολύ θεωρούμε την ελληνική γλώσσα, το «εργαλείο» επικοινωνίας μας, δεδομένη. ο τρόπος όμως που τη χρησιμοποιούμε σε κάθε λογής κείμενα αλλά και στον προφορικό λόγο δεν είναι διόλου δεδομένος αλλά δυναμικός και ρευστός αποκαλύπτοντας πολλές χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της κοινωνίας και αποτελώντας παράλληλα μια σημαντική «πυξίδα» διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς. Ενα τέτοιο «ανθολόγιο» της γλώσσας μας που ονομάζεται Corpus (Σώμα Ελληνικών Κειμένων, ΣΕΚ), το πιο ολοκληρωμένο που έχει δημιουργηθεί έως σήμερα περιλαμβάνοντας 30 εκατομμύρια λέξεις οι οποίες προέρχονται από πολλές και διαφορετικές κειμενικές πηγές (από λογοτεχνία και δοκίμια έως εφημερίδες και περιοδικά αλλά και προφορικά κείμενα), έχουν δημιουργήσει ερευνητές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Κύπρου, προσφέροντας μάλιστα τη δυνατότητα στον καθένα να «ψαχουλέψει» τη χρήση των ελληνικών λέξεων μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης www.sek.edu.gr. «To Βήμα» ανοίγει σήμερα το... σεντούκι που κρύβει τον πλούτο της γλώσσας μας με οδηγό του τον υπεύθυνο αυτού του σημαντικού προγράμματος, αναπληρωτή καθηγητή του Τομέα Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Διονύση Γούτσο.
Οπως θα διαβάσετε, το περιεχόμενο του «σεντουκιού» που είναι γεμάτο γράμματα αποδεικνύεται άκρως διαφωτιστικό για το πώς μιλάμε και γράφουμε. Προκειμένου να πάρετε μια μικρή γεύση, να σας πληροφορήσουμε ότι οι μόνες δύο λέξεις που είναι μαυρισμένες σε αυτή την παράγραφο αποτελούν και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Λοιπόν, πώς ομιλείτε και γράφετε (εσείς, εμείς και όλοι μας) ελληνικά;
Ποια είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε συχνότερα στα ελληνικά όταν γράφουμε; Και όταν μιλάμε; Εντάξει, μπορεί να μην είχατε ασχοληθεί έως σήμερα με τέτοια ερωτήματα καθώς λίγο-πολύ θεωρούμε την ελληνική γλώσσα, το «εργαλείο» επικοινωνίας μας, δεδομένη. ο τρόπος όμως που τη χρησιμοποιούμε σε κάθε λογής κείμενα αλλά και στον προφορικό λόγο δεν είναι διόλου δεδομένος αλλά δυναμικός και ρευστός αποκαλύπτοντας πολλές χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της κοινωνίας και αποτελώντας παράλληλα μια σημαντική «πυξίδα» διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς. Ενα τέτοιο «ανθολόγιο» της γλώσσας μας που ονομάζεται Corpus (Σώμα Ελληνικών Κειμένων, ΣΕΚ), το πιο ολοκληρωμένο που έχει δημιουργηθεί έως σήμερα περιλαμβάνοντας 30 εκατομμύρια λέξεις οι οποίες προέρχονται από πολλές και διαφορετικές κειμενικές πηγές (από λογοτεχνία και δοκίμια έως εφημερίδες και περιοδικά αλλά και προφορικά κείμενα), έχουν δημιουργήσει ερευνητές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Κύπρου, προσφέροντας μάλιστα τη δυνατότητα στον καθένα να «ψαχουλέψει» τη χρήση των ελληνικών λέξεων μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης www.sek.edu.gr. «To Βήμα» ανοίγει σήμερα το... σεντούκι που κρύβει τον πλούτο της γλώσσας μας με οδηγό του τον υπεύθυνο αυτού του σημαντικού προγράμματος, αναπληρωτή καθηγητή του Τομέα Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Διονύση Γούτσο.
Οπως θα διαβάσετε, το περιεχόμενο του «σεντουκιού» που είναι γεμάτο γράμματα αποδεικνύεται άκρως διαφωτιστικό για το πώς μιλάμε και γράφουμε. Προκειμένου να πάρετε μια μικρή γεύση, να σας πληροφορήσουμε ότι οι μόνες δύο λέξεις που είναι μαυρισμένες σε αυτή την παράγραφο αποτελούν και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Λοιπόν, πώς ομιλείτε και γράφετε (εσείς, εμείς και όλοι μας) ελληνικά;
«Το Σώμα Ελληνικών Κειμένων δημιουργήθηκε με στόχο τη γλωσσολογική έρευνα της ελληνικής γλώσσας και είναι το πρώτο ηλεκτρονικό σώμα κειμένων που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα προφορικών και γραπτών κειμενικών ειδών της σύγχρονης γλώσσας» μας πληροφορεί ο κ. Γούτσος. Οπως εξηγεί, έχουν υπάρξει και άλλες αντίστοιχες προσπάθειες όπως ο Εθνικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας, που αποτελεί «τέκνο» του Ινστιτούτου Επεξεργασίας Λόγου - μάλιστα ο Θησαυρός είναι ένας μεγαλύτερος λεκτικός... θησαυρός αφού περιέχει πάνω από 40 εκατομμύρια λέξεις. Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή, «το βασικό πλεονέκτημα του ΣΕΚ σε σύγκριση με τα υπόλοιπα Σώματα Κειμένων τα οποία κατά κύριο λόγο βασίζονται σε κείμενα εφημερίδων είναι η ποικιλία των κειμενικών ειδών που περιέχει - μιλούμε πάντα για ελληνικά κείμενα και όχι μεταφρασμένα από άλλες γλώσσες. Εχουμε περιλάβει λογοτεχνικά κείμενα (διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα), ακαδημαϊκά κείμενα (δοκίμια, επιστημονικά συγγράμματα, μελέτες), κείμενα εφημερίδων (ειδήσεις, άρθρα γνώμης, ακόμη και αγγελίες), αλλά και κείμενα από διάφορα είδη περιοδικών. Παράλληλα έχουμε περιλάβει προφορικά δεδομένα - εκπομπές από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ομιλίες από τη Βουλή - αλλά και αυθεντικές συνομιλίες μεταξύ φίλων. Με τον τρόπο αυτόν αποκτούμε μια κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα για τη χρήση της γλώσσας μας». Συνολικά στο ΣΕΚ περιλαμβάνονται περί τα 26.000 κείμενα, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων (90%) είναι γραπτά.
Το Διαχρονικό Σώμα Κειμένων
Το υπάρχον Σώμα Κειμένων, που χρηματοδοτήθηκε από την Επιτροπή Ερευνητικών Προγραμμάτων του Πανεπιστημίου Κύπρου και το πρόγραμμα «Πυθαγόρας» (με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και εθνικών πόρων), περιέχει δεδομένα που καλύπτουν μια εικοσαετία, από το 1990 έως το 2010, ωστόσο οι ερευνητές βρίσκονται ήδη σε διαδικασία διεξαγωγής ενός πολύ μεγαλύτερου έργου που θα πηγαίνει πίσω στον χρόνο και θα καλύπτει κείμενα ολόκληρου του 20ού αιώνα. Πρόκειται για το Διαχρονικό Σώμα Ελληνικών Κειμένων του 20ού αιώνα (πληροφορίες σχετικά με αυτό το μεγάλο πρόγραμμα μπορεί κάποιος να βρει στην ηλεκτρονική διεύθυνση greekcorpus20.phil.uoa.gr) το οποίο ξεκίνησε στα τέλη του 2012 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το ερχόμενο έτος. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται με 208.000 ευρώ στο πλαίσιο της πράξης «Αριστεία» από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και από εθνικούς πόρους (Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας) και αναμένεται να συμπληρώσει με 20 εκατομμύρια λέξεις το μικρότερο «αδελφάκι» του, για την ακρίβεια... εγγονάκι του, το οποίο καλύπτει, όπως αναφέραμε, τα τελευταία 20 έτη, συνθέτοντας έτσι ένα λεκτικό παζλ ενός ολόκληρου αιώνα (και βάλε).
O αναπληρωτής καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Διονύσης Γούτσος, επικεφαλής του προγράμματος που «γέννησε» το Σώμα Ελληνικών Κειμένων
Οπως τονίζει ο κ. Γούτσος, «η ελληνική, σε αντίθεση με άλλες γλώσσες, δεν έχει επωφεληθεί επαρκώς έως τώρα από τις τεράστιες προόδους στο ευρύτερο ερευνητικό πεδίο της ανάπτυξης και αξιοποίησης γλωσσικών σωμάτων κειμένων. Το πρόγραμμα στοχεύει να καλύψει αυτό το κενό καθώς το Διαχρονικό Σώμα Κειμένων θα ενσωματωθεί στο ήδη υπάρχον». Ο επικεφαλής του φιλόδοξου προγράμματος μάς εξηγεί ότι και το καινούργιο, μεγάλο Σώμα θα περιλαμβάνει όλα τα είδη κειμένων (ακαδημαϊκά, λογοτεχνικά, εφημερίδες, περιοδικά), ενώ σε ό,τι αφορά τον προφορικό λόγο «μαγιά» θα αποτελέσουν τα κινηματογραφικά επίκαιρα, εκπομπές από το αρχείο της ΕΡΤ, ταινίες από το 1930 και μετά κ.ά. - έργο όχι πάντα εύκολο, όπως φαντάζεστε. Οι επιστήμονες βρίσκονται σε φάση συλλογής του υλικού συναντώντας βέβαια σκοπέλους - ένας τέτοιος είναι το πολυτονικό σύστημα, για το οποίο δημιουργούνται αυτή τη στιγμή από το πρόγραμμα ολοκληρωμένα εργαλεία που θα επιτρέψουν την επεξεργασία πολυτονικών κειμένων και την αναζήτηση σε αυτά. Κατά τον επιστήμονα, η νέα προσπάθεια αναμένεται να ρίξει φως στη διαχρονική χρήση της γλώσσας αποκαλύπτοντας πολλά από τα πώς και τα γιατί γράφουμε ό,τι γράφουμε και λέμε ό,τι λέμε.
Πώς να παίξετε με το «Σώμα»
Πώς λειτουργεί όμως το Corpus; Ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα www.sek.edu.gr και να εισαγάγει σε αυτήν μία λέξη που τον ενδιαφέρει. Ενα ειδικό λογισμικό επεξεργασίας θα του δείξει εντός ολίγου πόσο συχνά εμφανίζεται η συγκεκριμένη λέξη αναζήτησης - γεγονός άκρως σημαντικό αφού μαρτυρεί πολλά για το ποιες λέξεις χρησιμοποιούμε περισσότερο στην ελληνική γλώσσα. Για παράδειγμα, σημειώνει ο κ. Γούτσος, έχετε σκεφθεί ποια είναι η «βασίλισσα» του γραπτού λόγου (αλλά σε μεγάλο βαθμό και του προφορικού;). Μόλις τη συναντήσατε στην προηγούμενη πρόταση, είναι το συνδετικό και. Ακολουθεί η αναφορική αντωνυμία ο «οποίος», η «οποία» αλλά και το αόριστο άρθρο «ένας».
Ποιες λέξεις λέμε συχνότερα
Στον προφορικό λόγο πάλι πολύ συχνά συναντούμε το «ξέρω 'γώ», το «ντάξει», το «εντάξει» και το «δηλαδή», ενώ από ρήματα σε συχνότητα υπερισχύουν τα «ξέρω», «λέω», «ήταν/ήτανε». Βέβαια ο καθηγητής παραδέχεται ότι ο προφορικός λόγος είναι ελαφρώς... ριγμένος μέσα στο ΣΕΚ - καθώς είναι πιο δύσκολο να γίνει συλλογή στοιχείων προφορικών κειμένων, κυρίως σε ό,τι αφορά τις συνομιλίες της καθημερινότητας. «Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά "σκιαγραφούμε" τη χρήση της γλώσσας μας στον προφορικό λόγο, έστω και ως έναν βαθμό, και ευελπιστούμε ότι μελλοντικά με το Διαχρονικό Corpus θα καταφέρουμε να κάνουμε και συγκρίσεις σχετικά με το πώς έχει αλλάξει αυτός ο ζωντανός οργανισμός τον τελευταίο αιώνα». Μάλιστα μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση σχετικά με τον προφορικό λόγο γίνεται στο «φρέσκο» ηλεκτρονικό βιβλίο «Ο προφορικός λόγος στα Ελληνικά» το οποίο επιμελήθηκε ο κ. Γούτσος και περιέχει κείμενα νέων συνεργατών (εκδόσεις Σαΐτα). Μια βασική εισαγωγή στη Γλωσσολογία, που περιλαμβάνει και τη ματιά των Σωμάτων Κειμένων, προσφέρει και το πρόσφατο βιβλίο του ίδιου «Γλώσσα: Κείμενο, ποικιλία, σύστημα» (εκδόσεις Κριτική, 2012).
Μια δεύτερη πολύτιμη χρήση του ΣΕΚ αφορά το ότι επιτρέπει με ένα... κλικ του ποντικιού να βλέπουμε την κάθε λέξη μέσα στα συμφραζόμενά της εξάγοντας έτσι συμπεράσματα για τις διαφορετικές χρήσεις της. Ιδού ένα διαφωτιστικό παράδειγμα: εισάγουμε στο Corpus τη λέξη «αμφιβολία» και το λογισμικό γρήγορα μας την εμφανίζει μέσα σε διάφορες προτάσεις. «Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη λέξη, βλέπουμε ότι όταν χρησιμοποιείται στον ενικό εμφανίζεται συνήθως με αρνήσεις σε φράσεις όπως "δεν υπάρχει αμφιβολία". Οταν χρησιμοποιείται στον πληθυντικό, η χρήση είναι θετική: "υπάρχουν αμφιβολίες"» σημειώνει ο κ. Γούτσος.
Οσο πιο πολύ αναζητούμε τόσο πιο ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα που βγάζουμε. Για παράδειγμα, μέσω του ΣΕΚ ανακαλύπτουμε ότι κάποιες εκφράσεις όπως «ο ασκός του Αιόλου» χρησιμοποιούνται ακόμη και στον γραπτό λόγο λανθασμένα - συνήθως γίνεται χρήση στον πληθυντικό: «οι ασκοί του Αιόλου». Ανακαλύπτουμε επίσης ότι η προσωπική αντωνυμία «εγώ» στον προφορικό λόγο χρησιμοποιείται κυρίως όταν κάποιος θέλει να πάρει τον λόγο, ενώ το... δημοφιλές «εντάξει» δεν δηλώνει συναίνεση αλλά κυρίως διαφωνία (π.χ., «Πήγα στην Κω και ήταν πολύ όμορφη» - «Εντάξει, και εγώ πήγα αλλά δεν ενθουσιάστηκα»). Μαθαίνουμε και πολλά σχετικά με το πώς χρησιμοποιούμε «δάνεια» τα οποία δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει γράψει ή πει έστω και μία φορά. Για παράδειγμα, έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι χρησιμοποιούμε περισσότερο: το ξενόφερτο Internet, τη μεταγραφή του στα ελληνικά Ιντερνετ ή την ελληνική λέξη Διαδίκτυο; Το Corpus σάς έχει την απάντηση: η ελληνική... εκδοχή κονταροχτυπιέται με την ξένη αλλά φαίνεται να παίρνει τα πρωτεία στα γραπτά και όχι μόνο στα ακαδημαϊκά κείμενα αλλά και στα εκλαϊκευτικά. Ελληνικά πρωτεία αποδεικνύεται ότι κατέχει και άλλος ένας σχετικά πρόσφατος όρος: οι Ελληνες πιο πολύ χρησιμοποιούν τη λέξη «υπολογιστής» παρά το αγγλικό «computer» ή το δάνειο σε μεταγραφή «κομπιούτερ».
Η μάχη των φύλων μέσα από τις λέξεις
Η αναζήτηση στο Corpus μπορεί να αποκαλύψει πολλά και για την ίδια την κοινωνία μας. Τι εννοούμε; Ας ρίξουμε λίγο «λάδι στη φωτιά» στην προαιώνια «μάχη» μεταξύ των δύο φύλων - για την ακρίβεια, δεν το ρίχνουμε εμείς, αφού η χρήση των λέξεων «άνδρας» και «γυναίκα» τόσο σε γραπτά όσο και σε προφορικά κείμενα... μιλά από μόνη της. Ο καθηγητής εξηγεί πως, αν αναζητήσουμε τις χρήσεις της λέξης «γυναίκα» στο ΣΕΚ, θα δούμε ότι αυτές περιλαμβάνουν συγκριτικά αρκετές υποτιμητικές χρήσεις, π.χ. «γυναίκα για τις δουλειές», «διακίνηση γυναικών». Σε ό,τι αφορά τη λέξη «άνδρας» όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αφού η χρήση της μαρτυρεί γενικώς κύρος. Για παράδειγμα, «οι δύο άνδρες της κυβέρνησης συναντήθηκαν», «ισχυρός άνδρας της οικονομίας». Βέβαια σε συχνότητα εμφάνισης η λέξη γυναίκα - όπως και η λέξη κορίτσι ή κοπέλα σε σύγκριση με τη λέξη αγόρι - φαίνεται να παίρνει το... επάνω χέρι, αλλά μη βιαστείτε να νομίσετε ότι αυτό συμβαίνει για καλό. «Η λέξη γυναίκα χρησιμοποιείται συχνότερα καθώς συνηθίζουμε μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον να προσδιορίζουμε ότι κάποια είναι… γυναίκα πολιτικός, γυναίκα βουλευτής, γυναίκα επιστήμονας. Πρέπει να μπει ο χαρακτηρισμός γυναίκα δίπλα σε ένα επάγγελμα που θεωρείται κατ' εξοχήν ανδρικό. Οσο για τη λέξη κορίτσι, που και αυτή χρησιμοποιείται συχνά, μπορεί να "ντύνεται" με έναν σεξιστικό μανδύα. "Τι να σου κάνει το κορίτσι" λέμε ή "κορίτσι για σπίτι". Γενικώς αποδεικνύεται μέσα από τη χρήση της γλώσσας ότι η γυναίκα αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά συγχρόνως θεωρείται υποδεέστερη του άνδρα» διευκρινίζει ο καθηγητής.
Οπως συμπληρώνει, από μια έως τώρα προσεκτική ματιά στο Corpus της ελληνικής γλώσσας εξάγονται κάποια άκρως χρήσιμα συμπεράσματα: «Κατ' αρχάς φωτίζονται κοινωνικά ζητήματα όπως αυτό που αφορά το φύλο και την αντιμετώπισή του στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Κατά δεύτερον, παρότι μέσω του ΣΕΚ έχουμε "ψαρέψει" αρκετά γλωσσικά λάθη, μπορούμε να πούμε ότι αυτά συμβαίνουν σχετικώς σπάνια, τόσο στον γραπτό λόγο όσο και στον προφορικό - παρότι, επαναλαμβάνω, το δείγμα που έχουμε στα χέρια μας και αφορά τον προφορικό λόγο δεν είναι μεγάλο ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα».
«Θησαυρός» για μεταφραστές - διδάσκοντες
Θα αναρωτιόταν κάποιος τι μπορεί να προσφέρει αυτό το «ψαχτήρι» (να μία από τις άλλες λέξεις της σύγχρονης εποχής μας που χρησιμοποιούμε πια συχνά στα ελληνικά), εκτός από τη διασκέδαση του να αναζητείς τη συχνότητα εμφάνισης και τη χρήση λέξεων στη γλώσσα μας. Ο κ. Γούτσος απαντά ότι «αυτοί οι κατάλογοι συχνότητας που μας προσφέρουν τα Σώματα Κειμένων είναι πολύ σημαντικοί τόσο για τους μεταφραστές όσο και για όσους διδάσκουν τη γλώσσα σε Ελληνες αλλά κατά κύριο λόγο σε ξένους μαθητές. Είναι άκρως χρήσιμο να ξέρουμε τι ακριβώς θα διδάξουμε, ποιες λέξεις ενδείκνυται να χρησιμοποιεί περισσότερο ένας ξένος μαθητής που θέλει να μάθει την ελληνική, με δεδομένο μάλιστα ότι αν κάποιος κατακτήσει 5.000-6.000 λέξεις μιας γλώσσας έχει στο... τσεπάκι του ένα καλό επίπεδο συνεννόησης». Ο καθηγητής μάς πληροφορεί ότι οι χρήστες του ΣΕΚ είναι πλέον χιλιάδες. «Πρόκειται κυρίως για μεταφραστές, διερμηνείς, ανθρώπους που διδάσκουν και βοηθούνται σημαντικά στο έργο τους».Και μια και αναφερθήκαμε στο ψαχτήρι, ένα άλλο εύλογο ερώτημα θα αφορούσε το γιατί κάποιος να ανατρέξει στο ΣΕΚ και να μην μπει απλώς στη μηχανή αναζήτησης του Google ώστε να κάνει την ίδια δουλειά. «Το Διαδίκτυο αποτελεί ένα είδος Σώματος Κειμένων στο οποίο μας προσφέρει πρόσβαση η μηχανή αναζήτησης του Google. Ωστόσο σε αυτό δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κείμενα περιλαμβάνονται, ενώ το ΣΕΚ περιέχει κείμενα που έχουν επιλεγεί με συγκεκριμένα κριτήρια» απαντά ο «πατέρας» του Corpus της ελληνικής γλώσσας.
Ενα Σώμα λοιπόν που κλείνει μέσα του όσα ο δικός μας, κλεισμένος στο σώμα μας, νους μετατρέπει σε λέξεις για να επικοινωνεί με τους γύρω του, για να εκφράζει τα στερεότυπα της κοινωνίας του αλλά και για να δημιουργεί ώστε να εξελίσσεται ο ίδιος και μαζί του η ολοζώντανη γλώσσα μας. Και όταν αυτό το Σώμα ολοκληρωθεί και γίνει... 100 και πλέον ετών, θα κουβαλά εντός του όλη τη σοφία της χρήσης της ελληνικής, δείχνοντας όχι μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον της.http://www.tovima.gr
Πηγή
Οι σκύλοι λατρεύουν τις διακοπές |
Τα σηκωμένα «φρυδάκια» την ώρα του αποχωρισμού από τον σκύλο μας κατά τις καλοκαιρινές μας διακοπές μπορεί να μας σπαράζουν την καρδιά, βρετανοί επιστήμονες όμως υποστηρίζουν ότι μια σύντομη επίσκεψη σε ένα καλά οργανωμένο «ξενοδοχείο» σκύλων μπορεί να είναι το ίδιο απολαυστική για τα χαριτωμένα τετράποδα όσο μια διαμονή για τον ιδιοκτήτη σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο.Σύμφωνα με τη μελέτη των ειδικών του Πανεπιστημίου Λίνκολν, η οποία παρουσιάστηκε στο επιστημονικό έντυπο «Physiology and Behaviour», η αλλαγή περιβάλλοντος και η συναναστροφή με άλλους τετράποδους «φίλους» για σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να είναι αναζωογονητικές για το κατοικίδιό μας.
Στο πλαίσιο αυτής, οι ερευνητές αξιολόγησαν τα συμπτώματα που οφείλονταν στο στρες στην περίπτωση 29 οικόσιτων σκύλων όταν αυτοί βρίσκονταν στο σπίτι τους και όταν βρίσκονταν σε ξενοδοχείο σκύλων. Ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονταν η ξηροδερμία, η αύξηση της θερμοκρασίας της μύτης, η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και η αλλαγή ως προς την κατανάλωση του φαγητού. Οι ειδικοί κατέγραψαν ακόμη άλλες αυθόρμητες συμπεριφορές, όπως π.χ. το χασμουρητό, το συνεχές γλείψιμο, το σήκωμα της πατούσας, το τρέμουλο και η διαρκής εγρήγορση.
Τέλος, πραγματοποίησαν μετρήσεις των κορτικοστεροειδών ορμονών και της αδρεναλίνης, οι οποίες μαρτυρούν τα επίπεδα του στρες στον οργανισμό.
Κατασκήνωση σκύλων
Οι βρετανοί επιστήμονες είδαν λοιπόν ότι σε γενικές γραμμές όταν οι σκύλοι βρίσκονταν στο ξενοδοχείο έτειναν να εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα διέγερσης, κρύα μύτη και μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα συγκριτικά με το να βρίσκονταν στο σπίτι, όπου το περιβάλλον ήταν οικείο.
«Πολλοί ιδιοκτήτες θεωρούν ότι το να αφήσουν τον σκύλο τους σε ένα ξενοδοχείο σκύλων αποτελεί μια ιδιαίτερα στρεσογόνο διαδικασία για το ζώο. Η μελέτη μας έδειξε ότι, παρά το γεγονός πως οι σκύλοι φάνηκε να εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα διέγερσης ή εγρήγορσης ενόσω βρίσκονταν σε "διακοπές" συγκριτικά με τον χώρου του σπιτιού, κάτι τέτοιο δεν φάνηκε να συνοδεύεται από τις αρνητικές επιπτώσεις του στρες» εξηγεί η δρ Λίσα Κόλινς.
«Οι συναισθηματικοί λόγοι για τις συγκεκριμένες αντιδράσεις τόσο από πλευράς συμπεριφοράς όσο και από πλευράς φυσιολογίας δεν έδειχναν μια στρεσογόνο εμπειρία» καταλήγει η ίδια.
Οι επιφυλάξεις
Ωστόσο πολλοί ειδικοί βλέπουν τα αποτελέσματα της μελέτης με επιφύλαξη καθώς αναφέρουν ότι πολλά ξενοδοχεία σκύλων δεν διαθέτουν τους απαραίτητους χώρους κοινωνικοποίησης των ζώων, με αποτέλεσμα εκείνα να παραμένουν περιορισμένα σε μικρούς χώρους, χωρίς να μπορούν να παίξουν ή να έρθουν σε επαφή με άλλους σκύλους.
Οι βρετανοί επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι στο πλαίσιο της μελέτης τους τα ζώα φιλοξενήθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα σε χώρους όπου υπήρχε η επίβλεψη ειδικών και τους προσφέρονταν διασκεδαστικές δραστηριότητες με παιχνίδια στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν άλλοι άνθρωποι ή σκύλοι. Υπήρχε ειδικά διαμορφωμένη «παιδική χαρά» και προγράμματα σχεδιασμένα για τα χαριτωμένα τετράποδα. Τονίζουν μάλιστα ότι σε καμία περίπτωση τα ζώα δεν βρίσκονταν κλεισμένα σε ένα κλουβί καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο ξενοδοχείο.http://www.tovima.gr
Πηγή
Βρέθηκε ολόκληρο σμήνος άγνωστων πτερόσαυρων! |
Οι ερευνητές εντόπισαν απολιθώματα από 50 μέλη του νέου είδους που έλαβε την ονομασία Caiuajara dobruskii. Τα απολιθώματα ανήκουν σε νεαρά αλλά και ενήλικα μέλη του είδους και έτσι οι ειδικοί θα έχουν την μοναδική ευκαιρία να μελετήσουν αμέσως την διαδικασία εξέλιξης αυτών των ιπτάμενων όντων από την στιγμή που γεννιόντουσαν μέχρι την ολοκλήρωση της ανάπτυξης τους. Τα πρώτα δεδομένα δείχνουν ότι το C.dobruskii είχε αναπτύξει την ικανότητα να πετάει πολύ γρήγορα, λίγο μετά τη γέννηση του. Επίσης φαίνεται ότι ζούσε ομαδικά δημιουργώντας αποικίες. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLοS ONE»http://www.tovima.gr
Πηγή
Δίδυμοι αποκαλύπτουν παράξενες επιδράσεις των γονιδίων |
«Μας προκάλεσαν έκπληξη ορισμένα χαρακτηριστικά που έδειξαν να έχουν γενετική επιρροή, όπως η θρησκευτική πίστη και οι κοινωνικές συμπεριφορές» αναφέρει στο Livescience.com η Νάνσι Σίγκαλ, εξελικτική ψυχολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.
Μεγάλη μακροπρόθεσμη μελέτη
Η Σίγκαλ συμμετείχε για εννέα χρόνια στο Minnesota Twin Family Study, η οποία ξεκίνησε το 1989 στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η ερευνήτρια παρουσίασε τα τελευταία ευρήματα σε πρόσφατο συνέδριο του Αμερικανικού Συλλόγου Ψυχολογίας στην Ουάσινγκτον. Στα 20 χρόνια που ακολούθησαν, οι ερευνητές μελέτησαν 137 ζεύγη διδύμων, από τα οποία τα 81 ήταν ζεύγη ομοζυγωτικών διδύμων, δηλαδή αδελφών που προέκυψαν από το ίδιο γονιμοποιημένο ωάριο και είναι στην ουσία κλώνοι. Οι υπόλοιποι ήταν ετεροζυγωτικοί δίδυμοι, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικά ωάρια και μοιάζουν όσο δύο οποιαδήποτε αδέλφια.
Η σύγκριση ανάμεσα σε ομοζυγωτικούς και ετεροζυγωτικούς διδύμους μπορεί να αποκαλύψει χαρακτηριστικά με γενετικό υπόβαθρο. Ακόμα περισσότερα στοιχεία προκύπτουν από τη συγκριτική εξέταση ομοζυγωτικών διδύμων που χωρίστηκαν σε μικρή ηλικία, δόθηκαν για υιοθεσία και ανατράφηκαν σε διαφορετικές οικογένειες.
Πληθώρεα στοιχείων από διαφορ4ετικές δμοσιεύσεις
Η έρευνα στη Μινεσότα έχει οδηγήσει ως σήμερα σε περισσότερες από 170 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Σε μία από αυτές, οι ερευνητές ανέλυσαν φωτογραφίες και διαπίστωσαν ότι οι ομοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν ίδια στάση σώματος, ενώ οι ετεροζυγωτικοί όχι. Μια άλλη μελέτη διαπίστωνε ότι οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στο σεξουαλικό προσανατολισμό των ανδρών διδύμων και μικρότερο ρόλο στις γυναίκες. Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν πρόσφατα με σουηδική μελέτη σε 4.000 ζευγάρια διδύμων. Μια τρίτη μελέτη που βασίστηκε στα δεδομένα από τη Μινεσότα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το DNA παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας από ό,τι πίστευαν μέχρι τότε οι επιστήμονες. Και μια τέταρτη μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του αρχισυντάκτη του περιοδικού Science, έδειξε ότι, στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο μεγάλωσαν οι δίδυμοι, ο δείκτης νοημοσύνης ελέγχεται από τα γονίδια κατά 70%.
Σε μια άλλη έρευνα του 1990, τα γονίδια βρέθηκαν να έχουν 50% επιρροή στο θρησκευτικό συναίσθημα (στο αν πιστεύει κανείς ή όχι).
Σημαντικός και ο ρόλος της ανατροφής
Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι η ανατροφή δεν παίζει ρόλο: «Ποτέ δεν είπαμε ότι το περιβάλλον δεν έχει σημασία» διευκρίνισε στο συνέδριο η Δρ Σίγκαλ. «Απλά επισημάναμε ότι το περιβάλλον λειτουργεί με τρόπους που δεν περιμέναμε» είπε. Στο μέλλον, πρόσθεσε, μελέτες σε διδύμους θα μπορούσαν να εντοπίσουν τα γονίδια που επηρεάζουν συγκεκριμένες συμπεριφορές. Θα μπορούσαν επίσης να ρίξουν φως στους λεγόμενους επιγενετικούς παράγοντες, χημικούς διακόπτες που ενεργοποιούν ή απενεργοποιούν γονίδια χωρίς να επηρεάζουν την αλληλουχία τους. Η Σίγκαλ, η οποία έχει γράψει βιβλίο για την έρευνα, με τίτλο Born Together - Reared Apart (Harvard University Press, 2012) μελετά τώρα ζεύγη διδύμων στην Κίνα.http://www.tovima.gr
Πηγή
Ενθαρρυντικά αποτελέσματα δίνουν τα βλαστοκύτταρα στο εγκεφαλικό |
Η χρήση βλαστικών κυττάρων από το μυελό των οστών δείχνει να είναι ασφαλής για τους ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό και δεν αποκλείεται να βοηθά στην αποκατάστασή τους, δείχνουν τα αποτελέσματα μικρής, προκαταρκτικής μελέτης στη Βρετανία.
Η δοκιμή ήταν πάντως σχεδιασμένη να εξετάσει την ασφάλεια και όχι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, και οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι η βελτίωση που παρατηρήθηκε στους πέντε ασθενείς της μελέτης δεν είναι βέβαιο ότι οφείλεται στα βλαστοκύτταρα και όχι στη στάνταρτ θεραπεία.
«Η βελτίωση που είδαμε είναι πολύ ενθαρρυντική, είναι όμως νωρίς για να καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας» δήλωσε η Σόμα Μπάνερτζι του Imperial College στο Λονδίνο, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στο Stem Cells Translational Medicine.
Από τον μυελό των οστών των ασθενών
Οι πέντε ασθενείς της μελέτης ξεκίνησαν τη θεραπεία εντός επτά ημερών από το εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι ερευνητές απομόνωσαν από τον μυελό των οστών των ασθενών βλαστικά κύτταρα που ονομάζονται CD34+, από τα οποία σχηματίζονται κύτταρα του αίματος καθώς και το ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων. Τα κύτταρα αυτά δεν μπορούν να δώσουν νέα νευρικά κύτταρα, ωστόσο οι ουσίες που εκλύουν θα μπορούσαν να μειώνουν τη φλεγμονή σε τραυματισμένες περιοχές του εγκεφάλου και να ενθαρρύνουν την επούλωσή τους. Θα μπορούσαν ακόμα να σχηματίζουν νέα αιμοφόρα αγγεία στις περιοχές αυτές. Τέσσερις από τους πέντε ασθενείς της δοκιμής είχαν υποστεί τόσο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο ώστε είχαν μόλις 4% πιθανότητα να ζουν και να αυτοεξυπηρετούνται έξι μήνες αργότερα.
Και οι τέσσερις παραμένουν ζωντανοί και ανεξάρτητοι έξι μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας.
Παραμένει ωστόσο ασαφές αν η βελτίωση οφείλεται στα βλαστοκύτταρα ή στη φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού. Πιο σαφή αποτελέσματα αναμένονται από τη μεγαλύτερη, τυχαιοποιημένη δοκιμή που σχεδιάζουν οι ερευνητές για το 2015 με τη συμμετοχή περίπου πενήντα ασθενών.http://www.tovima.gr
Η δοκιμή ήταν πάντως σχεδιασμένη να εξετάσει την ασφάλεια και όχι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, και οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι η βελτίωση που παρατηρήθηκε στους πέντε ασθενείς της μελέτης δεν είναι βέβαιο ότι οφείλεται στα βλαστοκύτταρα και όχι στη στάνταρτ θεραπεία.
«Η βελτίωση που είδαμε είναι πολύ ενθαρρυντική, είναι όμως νωρίς για να καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας» δήλωσε η Σόμα Μπάνερτζι του Imperial College στο Λονδίνο, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στο Stem Cells Translational Medicine.
Από τον μυελό των οστών των ασθενών
Οι πέντε ασθενείς της μελέτης ξεκίνησαν τη θεραπεία εντός επτά ημερών από το εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι ερευνητές απομόνωσαν από τον μυελό των οστών των ασθενών βλαστικά κύτταρα που ονομάζονται CD34+, από τα οποία σχηματίζονται κύτταρα του αίματος καθώς και το ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων. Τα κύτταρα αυτά δεν μπορούν να δώσουν νέα νευρικά κύτταρα, ωστόσο οι ουσίες που εκλύουν θα μπορούσαν να μειώνουν τη φλεγμονή σε τραυματισμένες περιοχές του εγκεφάλου και να ενθαρρύνουν την επούλωσή τους. Θα μπορούσαν ακόμα να σχηματίζουν νέα αιμοφόρα αγγεία στις περιοχές αυτές. Τέσσερις από τους πέντε ασθενείς της δοκιμής είχαν υποστεί τόσο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο ώστε είχαν μόλις 4% πιθανότητα να ζουν και να αυτοεξυπηρετούνται έξι μήνες αργότερα.
Και οι τέσσερις παραμένουν ζωντανοί και ανεξάρτητοι έξι μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας.
Παραμένει ωστόσο ασαφές αν η βελτίωση οφείλεται στα βλαστοκύτταρα ή στη φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού. Πιο σαφή αποτελέσματα αναμένονται από τη μεγαλύτερη, τυχαιοποιημένη δοκιμή που σχεδιάζουν οι ερευνητές για το 2015 με τη συμμετοχή περίπου πενήντα ασθενών.http://www.tovima.gr
Πηγή
«Αφεντικό, δεν αισθάνομαι καλά» |
Η αμερικανική εταιρεία PetPace που αναπτύσσει τεχνολογίες αναβάθμισης της ποιότητα ζωής των κατοικίδιων ζώων έριξε στην αγορά ένα κολάρο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Χρειάστηκαν τρία χρόνια έρευνας και ανάπτυξης τεχνολογιών για να δημιουργηθεί αυτό το κολάρο που σύμφωνα με την εταιρεία μπορεί να παρατηρεί και να αναλύει συνεχώς την φυσική αλλά και ψυχολογική κατάσταση του ζώου που το φορά. Αν το σύστημα διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι το ζώο δεν νιώθει καλά ψυχολογικά ή ότι πιθανώς νιώθει κάποιο πόνο θα ειδοποιεί τον κάτοχο του ζώου.
Το κολάρο παρακολουθεί και ελέγχει ανάμεσα στα άλλα τη θερμοκρασία, τους καρδιακούς παλμούς, το ρυθμό της αναπνοής, την καύση των θερμίδων των ζώων. Οι κτηνίατροι δηλώνουν ενθουσιασμένοι με την έλευση του κολάρου αφού θεωρούν ότι θα αποτελέσει τον πολυτιμότερο βοηθό τους στο να κάνουν μια διάγνωση όταν εμφανίζεται στο ιατρείο ένα ζώο.http://www.tovima.gr
Το κολάρο παρακολουθεί και ελέγχει ανάμεσα στα άλλα τη θερμοκρασία, τους καρδιακούς παλμούς, το ρυθμό της αναπνοής, την καύση των θερμίδων των ζώων. Οι κτηνίατροι δηλώνουν ενθουσιασμένοι με την έλευση του κολάρου αφού θεωρούν ότι θα αποτελέσει τον πολυτιμότερο βοηθό τους στο να κάνουν μια διάγνωση όταν εμφανίζεται στο ιατρείο ένα ζώο.http://www.tovima.gr
Πηγή
Οι Νεάντερταλ έκαναν μπάρμπεκιου με πιτσουνάκια! |
Τα τελευταία χρόνια σειρά ευρημάτων έχει ανατρέψει την εικόνα των πολύ δυνατών μυϊκά αλλά αδύναμων νοητικά Νεάντερταλ. Όλα τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι οι κοντινοί μας συγγενείς είχαν αυξημένη νοημοσύνη αλλά και σειρά δεξιοτήτων παρόμοιων με τις δικές μας. Το τελευταίο εύρημα που ενισχύει την εικόνα των έξυπνων και ικανών Νεάντερταλ σχετίζεται με τη διατροφή τους. Οπως φαίνεται μπορούσαν να κυνηγούν αποτελεσματικά περιστέρια. Τα περιστέρια
Η ιβηρική χερσόνησος θεωρείται το τελευταίο καταφύγιο των Νεάντερταλ πριν την μυστηριώδη εξαφάνιση τους. Ερευνητές εντόπισαν στο Γιβραλτάρ 1724 οστά ενός άγριου είδους περιστεριού από το οποίο κατάγονται τα σημερινά «ήμερα» περιστέρια. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα οστά είχαν ηλικία από 28-67 χιλιάδες έτη και βρέθηκαν σε μια περιοχή όπου έχει διαπιστωθεί ότι εκείνες τις χρονικές περιόδους ζούσαν εκεί αποκλειστικά Νεάντερταλ. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι πολλοί εκ των κατόχων τους είχαν αποτελέσει ένα θεσπέσιο γεύμα για τους Νεάντερταλ οι οποίοι αφού τα έπιαναν τα έψησαν στη συνέχεια σε δυνατή φωτιά.
Μέχρι πρόσφατα οι ειδικοί θεωρούσαν ότι τα πτηνά δεν βρίσκονταν στο… μενού των Νεάντερταλ επειδή τα ξαδέρφια μας δεν είχαν την νοημοσύνη και τις ικανότητες για να τα πιάνουν. Οπως φαίνεται μπορούσαν μια χαρά να τα πιάσουν και μάλιστα κυνηγούσαν είδη όπως τα άγρια περιστέρια που έφτιαχναν τις φωλιές τους σε δύσβατα σημεία και για να τα πιάσουν οι Νεάντερταλ θα έπρεπε να σκαρφαλώσουν σε απόκρημνες πλαγιές. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports».http://www.tovima.gr/
Πηγή
Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη
Ερευνητές του MIT, της Microsoft και της Adobe συνεργάστηκαν στην ανάπτυξη ενός «οπτικού μικροφώνου», το οποίο αναδημιουργεί τους ήχους που ακούγονται στο δωμάτιο μετρώντας τις δονήσεις που προκαλούν οι ήχοι σε καθημερινά αντικείμενα. Σε ένα από τα πειράματα, το σύστημα ανέκτησε καθαρές ανθρώπινες ομιλίες από τις δονήσεις μιας σακούλας από πατατάκια που βρισκόταν πέντε μέτρα μακριά, πίσω από ένα τζάμι ηχομόνωσης. Μπόρεσε επίσης να ανακτήσει καθαρούς ήχους από ένα φύλλο αλουμινόχαρτου, την επιφάνεια ενός ποτηριού με νερό, ακόμα και από τα φύλλα ενός φυτού εσωτερικού χώρου.
Ο αλγόριθμός
«Όταν ο ήχος χτυπά ένα αντικείμενο το αναγκάζει να δονείται» αναφέρει ο Άμπε Ντέιβις, μεταπτυχιακός φοιτητής του MIT και μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η κίνηση αυτής της δόνησης δημιουργεί ένα αμυδρό οπτικό σήμα που συνήθως είναι αόρατο με γυμνό μάτι. Μέχρι σήμερα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι το σήμα έκρυβε τόση πληροφορία».
Οι ερευνητές ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο που αναλύει εικόνες αντικειμένων καταγεγραμμένες σε βίντεο. Το λογισμικό αναλύει τις εικόνες καρέ προς καρέ και μετρά απειροελάχιστες διακυμάνσεις, όπως οι μεταβολές στο χρώμα κάθε εικονοστοιχείου. Με βάση τις μεταβολές αυτές το σύστημα συμπεραίνει τις κινήσεις ενός αντικειμένου καθώς δονείται ανεπαίσθητα υπό την επίδραση των ηχητικών κυμάτων. Ακόμα και με εικόνες από μια απλή βιντεοκάμερα, η οποία καταγράφει μέχρι 60 καρέ το δευτερόλεπτο ο αλγόριθμος μπορεί να αναδημιουργεί τους ήχους με αρκετή ακρίβεια ώστε να αποκαλύπτει βασικές πληροφορίες όπως ο αριθμός και το φύλο των ομιλητών. Η απόδοση όμως αυξάνεται κατακόρυφα όταν ανέβει ο ρυθμός δειγματοληψίας, δηλαδή ο αριθμός των καρέ που καταγράφονται ανά δευτερόλεπτο (fps). Σε ορισμένα από τα πειράματά τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κάμερα υψηλής ταχύτητας που λειτουργούν στα 2 με 6 χιλιάδες fps.
Οι δονήσεις που μετρά ο αλγόριθμος είναι πραγματικά αόρατες στο μάτι καθώς το εύρος τους μετρήθηκε γύρω στα δέκα μικρόμετρα (χιλιοστά του χιλιοστού). Ακόμα και σε μια εικόνα που έχει ληφθεί από πολύ κοντά, η απόσταση των 10 μικρομέτρων αντιστοιχεί σε πολύ λιγότερο από ένα εικονοστοιχείο. Κι όμως, η παρακολούθηση της χρωματικής μεταβολής των pixel στην πορεία του χρόνου επιτρέπει την καταγραφή κινήσεων μικρότερων από ένα εικονοστοιχείο.
Οι τεχνικές λεπτομέρειες του αλγόριθμου θα παρουσιαστούν στο συνέδριο Siggraph. Όσον αφορά τις πρακτικές εφαρμογές που θα μπορούσε να έχει, οι ερευνητές παραδέχονται ότι το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι η κατασκοπεία.http://www.tovima.gr/
Ερευνητές του MIT, της Microsoft και της Adobe συνεργάστηκαν στην ανάπτυξη ενός «οπτικού μικροφώνου», το οποίο αναδημιουργεί τους ήχους που ακούγονται στο δωμάτιο μετρώντας τις δονήσεις που προκαλούν οι ήχοι σε καθημερινά αντικείμενα. Σε ένα από τα πειράματα, το σύστημα ανέκτησε καθαρές ανθρώπινες ομιλίες από τις δονήσεις μιας σακούλας από πατατάκια που βρισκόταν πέντε μέτρα μακριά, πίσω από ένα τζάμι ηχομόνωσης. Μπόρεσε επίσης να ανακτήσει καθαρούς ήχους από ένα φύλλο αλουμινόχαρτου, την επιφάνεια ενός ποτηριού με νερό, ακόμα και από τα φύλλα ενός φυτού εσωτερικού χώρου.
Ο αλγόριθμός
«Όταν ο ήχος χτυπά ένα αντικείμενο το αναγκάζει να δονείται» αναφέρει ο Άμπε Ντέιβις, μεταπτυχιακός φοιτητής του MIT και μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η κίνηση αυτής της δόνησης δημιουργεί ένα αμυδρό οπτικό σήμα που συνήθως είναι αόρατο με γυμνό μάτι. Μέχρι σήμερα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι το σήμα έκρυβε τόση πληροφορία».
Οι ερευνητές ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο που αναλύει εικόνες αντικειμένων καταγεγραμμένες σε βίντεο. Το λογισμικό αναλύει τις εικόνες καρέ προς καρέ και μετρά απειροελάχιστες διακυμάνσεις, όπως οι μεταβολές στο χρώμα κάθε εικονοστοιχείου. Με βάση τις μεταβολές αυτές το σύστημα συμπεραίνει τις κινήσεις ενός αντικειμένου καθώς δονείται ανεπαίσθητα υπό την επίδραση των ηχητικών κυμάτων. Ακόμα και με εικόνες από μια απλή βιντεοκάμερα, η οποία καταγράφει μέχρι 60 καρέ το δευτερόλεπτο ο αλγόριθμος μπορεί να αναδημιουργεί τους ήχους με αρκετή ακρίβεια ώστε να αποκαλύπτει βασικές πληροφορίες όπως ο αριθμός και το φύλο των ομιλητών. Η απόδοση όμως αυξάνεται κατακόρυφα όταν ανέβει ο ρυθμός δειγματοληψίας, δηλαδή ο αριθμός των καρέ που καταγράφονται ανά δευτερόλεπτο (fps). Σε ορισμένα από τα πειράματά τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κάμερα υψηλής ταχύτητας που λειτουργούν στα 2 με 6 χιλιάδες fps.
Οι δονήσεις που μετρά ο αλγόριθμος είναι πραγματικά αόρατες στο μάτι καθώς το εύρος τους μετρήθηκε γύρω στα δέκα μικρόμετρα (χιλιοστά του χιλιοστού). Ακόμα και σε μια εικόνα που έχει ληφθεί από πολύ κοντά, η απόσταση των 10 μικρομέτρων αντιστοιχεί σε πολύ λιγότερο από ένα εικονοστοιχείο. Κι όμως, η παρακολούθηση της χρωματικής μεταβολής των pixel στην πορεία του χρόνου επιτρέπει την καταγραφή κινήσεων μικρότερων από ένα εικονοστοιχείο.
Οι τεχνικές λεπτομέρειες του αλγόριθμου θα παρουσιαστούν στο συνέδριο Siggraph. Όσον αφορά τις πρακτικές εφαρμογές που θα μπορούσε να έχει, οι ερευνητές παραδέχονται ότι το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι η κατασκοπεία.http://www.tovima.gr/
Πηγή
Κρύβει η Σελήνη ενεργειακό θησαυρό; |
Η απάντηση είναι ναι αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκτήσουμε. Πράγματι η σκόνη με την οποία είναι καλυμμένη η επιφάνεια της Σελήνης περιέχει ήλιο-3, ένα ισότοπο με το οποίο μπορεί να παραχθεί καθαρή και ασφαλής ενέργεια. H κινεζική κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι ενδιαφέρεται για το ήλιο-3 της Σελήνης και μάλιστα κάποιοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, υποστηρίζουν ότι το ήλιο-3 τη Σελήνης μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για τα επόμενα δέκα χιλιάδες έτη! Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα αφού οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το ήλιο-3 είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το αν και πώς μπορούμε να το... εισάγουμε από την Σελήνη.
Ο θησαυρός της σκόνης
Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Πρόκειται για ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Στη Γη το ήλιο-3 υπάρχει σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες ενώ επίσης παράγεται και ως υποπροϊόν πυρηνικών δοκιμών όπου και πάλι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σημαντικές ποσότητες που θα το καθιστούσαν χρήσιμο.
Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο. Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη.http://www.tovima.gr
Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο. Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη.http://www.tovima.gr
Πηγή
Ο «κατοικίδιος» δεινόσαυρος |
Ο Laquintasaura Venezuela είχε μέγεθος μικρού σκύλου και ζούσε σε μιρκές ομάδες
Ενα ακόμη άγνωστο μέχρι σήμερα είδος δεινοσαύρου ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι και όπως φαίνεται πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική ανακάλυψη. Πρόκειται για ένα μικρό είδος δεινοσαύρου με μέγεθος όσο περίπου ένας μικρός σκύλος και είχε ξεχωριστά ανατομικά χαρακτηριστικά.
Η γεωγραφία
Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πολ Μπάρετ, παλαιοντόλογο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Τα απολιθώματα του δεινόσαυρου εντοπίσθηκαν στη Βενεζουέλα γεγονός επίσης σημαντικό αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται νέο είδος δεινοσαύρου στις βορειότερες περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Μέχρι σήμερα δεινόσαυροι ανακαλύπτονται είτε σε περιοχές της Βορείου Αμερικής είτε στις νοτιότερες περιοχές της ηπείρου κυρίως σε Αργεντινή και Χιλή.
Πολύ σημαντικό εύρημα
Οσον αφορά το νέο είδος που ονομάστηκε Laquintasaura Venezuela ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές που το εντόπισαν ένας μικρός δεινόσαυρος που ζούσε πριν από 200 εκ. έτη, δηλαδή ανήκε στην πρώτη γενιά δεινοσαύρων που εμφανίστηκαν στη Γη μετά τη μαζική εξόντωση ειδών στα τέλη της Τριασικής Περιόδου. Ο L.venezuela δεν ξεπερνούσε σε μήκος το ένα μέτρο και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι η ανατομία του. Διέθετε ισχία παρόμοια με αυτά των πτηνών. Η παλαιοντολογική έρευνα έχει εντοπίσει ελάχιστα είδη δεινοσαύρων με αυτό το ιδιαίτερο ανατομικό χαρακτηριστικό και η ανακάλυψη του L.venezuela αναμένεται να προσφέρει πολλά νέα δεδομένα τόσο για τους δεινοσαύρους με αυτό το ανατομικό χαρακτηριστικό όσο και γενικότερα.
«Η καταγωγή και γενικότερα η ιστορία των δεινοσαύρων με ισχία παρόμοιων με εκείνων των πτηνών έχει πολλά σκοτεινά σημεία αφού δεν υπάρχουν πολλά σχετικά ευρήματα. Αυτό το αρχαίο είδος θα φωτίσει την εξέλιξη αυτής της κατηγορίας δεινοσαύρων. Επίσης το γεγονός ότι ο L.venezuela ζούσε αμέσως μετά τη μαζική εξόντωση ειδών δείχνει ότι οι δεινόσαυροι επανέκαμψαν πολύ γρήγορα και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των δεινοσαύρων γενικότερα» αναφέρει ο Μπάρετ.
Ομαδική ζωή
Ο L.venezuela ήταν ένα κοινωνικό είδος δεινοσαύρων με τα μέλη του να ζουν σε μικρές ομάδες. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ήταν φυτοφάγος και τρεφόταν κυρίως με φτέρες αλλά κάποια χαρακτηριστικά σε ορισμένα δόντια του υποδεικνύουν ότι ίσως να τρεφόταν και με έντομα ή κάποια μικρά θηράματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Society B».http://www.tovima.gr
Η γεωγραφία
Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πολ Μπάρετ, παλαιοντόλογο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Τα απολιθώματα του δεινόσαυρου εντοπίσθηκαν στη Βενεζουέλα γεγονός επίσης σημαντικό αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται νέο είδος δεινοσαύρου στις βορειότερες περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Μέχρι σήμερα δεινόσαυροι ανακαλύπτονται είτε σε περιοχές της Βορείου Αμερικής είτε στις νοτιότερες περιοχές της ηπείρου κυρίως σε Αργεντινή και Χιλή.
Πολύ σημαντικό εύρημα
Οσον αφορά το νέο είδος που ονομάστηκε Laquintasaura Venezuela ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές που το εντόπισαν ένας μικρός δεινόσαυρος που ζούσε πριν από 200 εκ. έτη, δηλαδή ανήκε στην πρώτη γενιά δεινοσαύρων που εμφανίστηκαν στη Γη μετά τη μαζική εξόντωση ειδών στα τέλη της Τριασικής Περιόδου. Ο L.venezuela δεν ξεπερνούσε σε μήκος το ένα μέτρο και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι η ανατομία του. Διέθετε ισχία παρόμοια με αυτά των πτηνών. Η παλαιοντολογική έρευνα έχει εντοπίσει ελάχιστα είδη δεινοσαύρων με αυτό το ιδιαίτερο ανατομικό χαρακτηριστικό και η ανακάλυψη του L.venezuela αναμένεται να προσφέρει πολλά νέα δεδομένα τόσο για τους δεινοσαύρους με αυτό το ανατομικό χαρακτηριστικό όσο και γενικότερα.
«Η καταγωγή και γενικότερα η ιστορία των δεινοσαύρων με ισχία παρόμοιων με εκείνων των πτηνών έχει πολλά σκοτεινά σημεία αφού δεν υπάρχουν πολλά σχετικά ευρήματα. Αυτό το αρχαίο είδος θα φωτίσει την εξέλιξη αυτής της κατηγορίας δεινοσαύρων. Επίσης το γεγονός ότι ο L.venezuela ζούσε αμέσως μετά τη μαζική εξόντωση ειδών δείχνει ότι οι δεινόσαυροι επανέκαμψαν πολύ γρήγορα και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των δεινοσαύρων γενικότερα» αναφέρει ο Μπάρετ.
Ομαδική ζωή
Ο L.venezuela ήταν ένα κοινωνικό είδος δεινοσαύρων με τα μέλη του να ζουν σε μικρές ομάδες. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ήταν φυτοφάγος και τρεφόταν κυρίως με φτέρες αλλά κάποια χαρακτηριστικά σε ορισμένα δόντια του υποδεικνύουν ότι ίσως να τρεφόταν και με έντομα ή κάποια μικρά θηράματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Society B».http://www.tovima.gr
Πηγή
Επιβεβαιώνεται η αντικαρκινική δράση της ασπιρίνης |
Επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή Τζακ Κιούζικ επικεφαλής του κέντρου πρόληψης καρκίνου του Πανεπιστημίου Queen Mary στο Λονδίνο πραγματοποίησαν μια μετανάλυση στην οποία ανέλυσαν τα δεδομένα 200 ερευνών. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή λήψη μιας μικρής δόσης ασπιρίνης (75 mg) για διάστημα 5-10 ετών μειώνει αξιοσημείωτα την εμφάνιση καρκίνου ειδικά στα άτομα 50-65 ετών. Σύμφωνα με τη μελέτη η ημερήσια λήψη ασπιρίνης για διάστημα δέκα ετών μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του εντέρου κατά 35% και τους θανάτους από αυτόν τον τύπο καρκίνου κατά 40%.
Μειώνει επίσης τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του οισοφάγου και του στομάχου κατά 30% και τους θανάτους από αυτούς τους καρκίνους 35%-50%. Δεν υπήρξαν όμως ξεκάθαρα στοιχεία για την ευεργετική δράση της ασπιρίνης σε μορφές καρκίνου που «χτυπούν» εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο όπως αυτές του προστάτη, του πνεύμονα και του μαστού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ημερήσια λήψη ασπιρίνης μειώνει τα καρδιακά επεισόδια κατά 18% και τους θανάτους από καρδιά κατά 5%. Μειώνει επίσης κατά 5% τα εγκεφαλικά επεισόδια και κατά 21% τους θανάτους από αυτά.
Οι παρενέργειες
Η νέα μελέτη επιβεβαίωσε παράλληλα και τις παρενέργειες της πολύχρονης λήψης ασπιρίνης, παρενέργειες που είχαν εντοπισθεί και στις προηγούμενες μελέτες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η καθημερινή λήψη ασπιρίνης για πολλά χρόνια αυξάνει τον κίνδυνο διατρήσεων του στομάχου σε ποσοστά 2%-4% και σε άτομα που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα έτσι και αλλιώς υπάρχει πιθανότητα 5% η λήψη της ασπιρίνης να είναι μοιραία για αυτούς. Πιο ευάλωτοι στις παρενέργειες της ημερήσιας λήψης ασπιρίνης στο στομάχι είναι σύμφωνα με τους ερευνητές όσοι διαθέτουν το βακτήριο Helicobacter pylori το οποίο έχει διαπιστωθεί ότι παίζει κεντρικό ρόλο στην εμφάνιση έλκους. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Annals of Oncology».http://www.tovima.gr
Πηγή
Εξωτικό κοσμικό σώμα |
Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE ένα κοσμικό σώμα με κλιματικό ιστορικό που εντυπωσιάζει. Σπάνιο είδος
Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που οι ειδικοί τα αναφέρουν ως «αποτυχημένα άστρα» και είναι κάτι ανάμεσα σε άστρα και πλανήτες. Οι ερευνητές εντόπισαν στον αστερισμό της Καμίνου ένα υπο-είδος καφέ νάνου, ένα σώμα που ανήκει στη φασματική ομάδα Υ, το οποίο οι επιστήμονες ονομάζουν «Υ νάνο». Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος κοσμικού σώματος αφού έχουν εντοπισθεί μόλις 20 Υ νάνοι μέχρι σήμερα.
Η θερμοκρασία
Ο νέος Υ νάνος βρίσκεται σε απόσταση 33-55 εκ. ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε WISE J0304-2705. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σώμα αυτό έχει βιώσει ακραίες κλιματικές μεταβολές. Την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του στο WISE J0304-2705 αναπτύσσονταν θερμοκρασίες τουλάχιστον 2.800 βαθμών Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή διατηρήθηκε για περίπου 20 εκ. έτη και στη συνέχεια άρχισε σταδιακά να πέφτει.
Όταν πλέον ήταν 120 εκ ετών το WISE J0304-2705 είχε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου η οποία γρήγορα έπεσε στους χίλιους βαθμούς και διατηρήθηκε σε αυτά τα επίπεδα για περίπου ένα δισ. έτη. Στη συνέχεια η θερμοκρασία του άρχισε να πέφτει και άλλο για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα που κυμαίνονται από 100-150 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη του WISE J0304-2705 ρίχνει νέο φως σε αυτή τη σπάνια κατηγορία σωμάτων αλλά προσφέρει και νέα δεδομένα για τις αλλαγές θερμοκρασίας που μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε διάφορα κοσμικά σώματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society»http://www.tovima.gr
Πηγή
Κρύβει η Σελήνη ενεργειακό θησαυρό;Υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ηλίου-3. Είναι ένα ισότοπο που μπορεί να παράξει καθαρή ενέργεια
|
Η απάντηση είναι ναι αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκτήσουμε. Πράγματι η σκόνη με την οποία είναι καλυμμένη η επιφάνεια της Σελήνης περιέχει ήλιο-3, ένα ισότοπο με το οποίο μπορεί να παραχθεί καθαρή και ασφαλής ενέργεια. H κινεζική κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι ενδιαφέρεται για το ήλιο-3 της Σελήνης και μάλιστα κάποιοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, υποστηρίζουν ότι το ήλιο-3 τη Σελήνης μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για τα επόμενα δέκα χιλιάδες έτη! Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα αφού οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το ήλιο-3 είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το αν και πώς μπορούμε να το... εισάγουμε από την Σελήνη.
Ο θησαυρός της σκόνης
Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Πρόκειται για ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Στη Γη το ήλιο-3 υπάρχει σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες ενώ επίσης παράγεται και ως υποπροϊόν πυρηνικών δοκιμών όπου και πάλι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σημαντικές ποσότητες που θα το καθιστούσαν χρήσιμο.
Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο.
Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη.http://www.tovima.gr
Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο.
Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο. Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη.http://www.tovima.gr
Πηγή
Τα άλογα «μιλάνε» με τα… αφτιά τουςΗ κίνηση των αυτιών αποτελεί τρόπο επικοινωνίας αφού μεταφράζεται σε πληροφορίες
|
Ερευνητική ομάδα στη Βρετανία μελετά εδώ και καιρό τη συμπεριφορά των ζώων προσπαθώντας να συλλέξει στοιχεία για την εξέλιξη της κοινωνικότητας τους αλλά και των μηχανισμών επικοινωνίας τους. Οι ερευνητές έκαναν μια αναπάντεχη ανακάλυψη αφού διαπίστωσαν ότι τα άλογα ανάμεσα στους τρόπους επικοινωνίας τους χρησιμοποιούν και τα… αφτιά τους. Το φαγητό
Την έρευνα διεξάγουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάσεξ που διαπίστωσαν ότι τα άλογα όταν σκέφτονται κάτι κουνούν με χαρακτηριστικό τα αφτιά τους. Τις κινήσεις αυτές τα άλλα άλογα μπορούν να τις αποκωδικοποιούν και να πράττουν αναλόγως. Οι ερευνητές μελετώντας 72 άλογα διαπίστωσαν ότι με την κίνηση των αφτιών τα άλογα στέλνουν πληροφορίες στα άλλα άλογα για το που θα πάνε να φάνε. Οι ερευνητές συνεχίζουν τα πειράματα με τα άλογα μπλοκάροντας τα μάτια ή τα αφτιά τους για να ανακαλύψουν και άλλες μορφές επικοινωνίας μεταξύ τους ή κάποια επιπλέον είδη μηνυμάτων που ανταλλάσσουν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Current Biology».http://www.tovima.gr
Την έρευνα διεξάγουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάσεξ που διαπίστωσαν ότι τα άλογα όταν σκέφτονται κάτι κουνούν με χαρακτηριστικό τα αφτιά τους. Τις κινήσεις αυτές τα άλλα άλογα μπορούν να τις αποκωδικοποιούν και να πράττουν αναλόγως. Οι ερευνητές μελετώντας 72 άλογα διαπίστωσαν ότι με την κίνηση των αφτιών τα άλογα στέλνουν πληροφορίες στα άλλα άλογα για το που θα πάνε να φάνε. Οι ερευνητές συνεχίζουν τα πειράματα με τα άλογα μπλοκάροντας τα μάτια ή τα αφτιά τους για να ανακαλύψουν και άλλες μορφές επικοινωνίας μεταξύ τους ή κάποια επιπλέον είδη μηνυμάτων που ανταλλάσσουν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Current Biology».http://www.tovima.gr
Πηγή
Ανακαλύψεις που άλλαξαν τη ζωή μας |
Ο πολιτισμός μας χτίστηκε στην αρχή αργά, πάνω στις συσσωρευόμενες εφευρέσεις που μας έδωσαν τα εργαλεία για το κυνήγι, την αλιεία, τη μεταλλουργία, τη γεωργία, τη μέτρηση, τη γραφή... Επειτα, με την Αναγέννηση, οι εφευρέσεις έγιναν βροχή που οδήγησε στη Βιομηχανική Επανάσταση. Και ύστερα, όταν πια όλος ο πλανήτης είχε εξερευνηθεί και τα αποθέματά του σε ανόργανα και οργανικά υλικά έγιναν πρώτες ύλες της παγκόσμιας βιομηχανίας, ήλθε η εποχή του πλαστικού, των ημιαγωγών, της πληροφορικής - η εποχή της υπερκατανάλωσης - όπου οι εφευρέσεις μετατράπηκαν από «σπάνιες εκλάμψεις ευφυΐας» σε καθημερινό φαινόμενο.
Δεν έγινε αυτή η αλλαγή έτσι απλά, ούτε χάρισε η ζωή στους εφευρέτες όλους την αναγνώριση, τη δόξα και τα προσωπικά οφέλη που ονειρεύονταν. Αλλωστε, δεν ταίριαζε στους περισσότερούς τους η επιδεξιότητα της διεκδίκησης: Καταπώς έλεγε ο Πυθαγόρας, «στη ζωή έρχονται τρία είδη ανθρώπων: εκείνοι που τη διεκδικούν, εκείνοι που την αποδέχονται και εκείνοι που την παρατηρούν». Οι εφευρέτες ήταν και είναι κατεξοχήν άνθρωποι που παρατηρούν, που στοχάζονται, που βρίσκουν τη λύση στα αναπάντητα ερωτήματα των άλλων. Αλλά αυτή τους η ιεράρχηση των αξιών τούς αφήνει συχνά ανέτοιμους για τη διεκδίκηση των όσων οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι να αρπάξουν. Κι έτσι, σε μοίρα κοινή θαρρείς με τους ποιητές - και πόσο κατάλληλα ταυτοποιεί η γλώσσα μας τους ποιητές με τους δημιουργούς -, αναγνωρίστηκαν οι περισσότεροι μόνο μετά θάνατον.
Μικρό φόρο τιμής, λοιπόν, θα αποτίσουμε στους εφευρέτες, διηγούμενοι από σήμερα και για τις επόμενες Κυριακές ιστορίες τους που έμειναν εν πολλοίς ανέκδοτες, άγνωστες σε εμάς τους πολλούς που γεύτηκαν και γεύονται τους καρπούς του μόχθου τους. Ιστορίες εφευρέσεων που δεν ήταν απαραίτητα οι πιο σημαντικές, αλλά σίγουρα υπήρξαν χαρακτηριστικές του περάσματός μας από την εποχή της αγροτικής βιοπάλης σε εκείνη της αστικής κατανάλωσης του 20ού και υπερκατανάλωσης του 21ου αιώνα. Είναι ιστορίες που εμπεριέχουν το απρόσμενο, που εμπερικλείουν στοιχεία άλλοτε δράματος και άλλοτε κωμωδίας, ιστορίες ανθρώπινες ανθρώπων που «είδαν» αυτά που για τους άλλους γύρω τους ήταν αόρατα. Το χαρτί υγείας και κουζίνας
«Ο πολιτισμός σας σβήνει όταν σας κόβεται το ρεύμα» έλεγε το γνωστό σύνθημα στον τοίχο των Εξαρχείων, αλλά αν οι νεόκοποι αναρχικοί μας είχαν ζήσει στα χρόνια του Κροπότκιν θα συμπλήρωναν απαραίτητα «...και σας τελειώνει το χαρτί υγείας». Το γιατί και πώς είναι εύκολο να το φανταστεί κανείς αν μάθει ότι οι πρόγονοι του χαρτιού υγείας ήταν βρύα, μαλλί προβάτου, φύκια και σφουγγάρια στις ομαλότερες περιπτώσεις, ή χαλίκια και σπασμένα πήλινα σκεύη στις τραχύτερες.
«Ο πολιτισμός σας σβήνει όταν σας κόβεται το ρεύμα» έλεγε το γνωστό σύνθημα στον τοίχο των Εξαρχείων, αλλά αν οι νεόκοποι αναρχικοί μας είχαν ζήσει στα χρόνια του Κροπότκιν θα συμπλήρωναν απαραίτητα «...και σας τελειώνει το χαρτί υγείας». Το γιατί και πώς είναι εύκολο να το φανταστεί κανείς αν μάθει ότι οι πρόγονοι του χαρτιού υγείας ήταν βρύα, μαλλί προβάτου, φύκια και σφουγγάρια στις ομαλότερες περιπτώσεις, ή χαλίκια και σπασμένα πήλινα σκεύη στις τραχύτερες.
Το όνομα του παγκόσμιου ευεργέτη που εφηύρε το χαρτί υγείας παραμένει άγνωστο, αλλά είναι σίγουρο πως ήταν κινεζικό. Το 589 μ.Χ. ο γραμματικός του αυτοκράτορα, Γιαν Ζιτούι, έγραψε ότι «δεν τολμώ να χρησιμοποιήσω στην τουαλέτα χαρτιά που έχουν πάνω τους λόγια των Πέντε Κλασικών ή ονόματα σοφών». Τρεις αιώνες μετά, το 851 μ.Χ., ένας άραβας περιηγητής επιβεβαίωνε ότι «οι Κινέζοι προτιμούν αντί να ξεπλένονται με νερό να σκουπίζονται με χαρτί». Και, πέντε αιώνες μετά, το 1393, η Αυτοκρατορική Υπηρεσία Προμηθειών κατέγραφε ότι εκείνη τη χρονιά είχαν παραχθεί 720.000 τεμάχια φύλλα χαρτιού υγείας, διαστάσεων μισού επί ένα μέτρο έκαστο, από τα οποία 15.000 αρωματίστηκαν και παραδόθηκαν προς χρήση μόνο της αυτοκρατορικής οικογένειας.
Για την έλευση του χαρτιού υγείας στη Δύση δεν έχουμε ακριβή στοιχεία. Μόνο στον «Γαργαντούα» του γάλλου σατυρικού συγγραφέα του 16ου αιώνα Φρανσουά Ραμπελέ διαβάζουμε για τα διλήμματα που έθεσε αυτή η καινοτομία στους συμπατριώτες του. Ο ίδιος πάντως, διά στόματος Γαργαντούα, αποφαίνεται ότι «προτιμότερος είναι ο χνουδάτος λαιμός μιας χήνας».
Στην Αμερική είναι άγνωστο το πόσες διαθέσιμες χήνες είχαν το 1857, αλλά τότε έκανε πάταγο η διάθεση στο εμπόριο του «φαρμακευτικού χαρτιού» που παρήγαγε ο Τζόζεφ Γκάγιετι (Joseph Gayetty). Πάντως, τα πρώτα τρία διπλώματα ευρεσιτεχνίας για παραγωγή χαρτιού υγείας απονεμήθηκαν στις ΗΠΑ το 1883. Η διάδοσή τους στα κοινωνικά στρώματα διευκολύνθηκε με το τύπωμα οδηγιών επάνω τους, αλλά και με το τύπωμα διαφημίσεων... ως χορηγία της νέας μορφής καθαριότητας.Εντελώς ατυχηματικά εφευρέθηκε το συγγενές χαρτί κουζίνας: Το 1907, ο επικεφαλής της αμερικανικής βιομηχανίας χαρτιού Scot Paper Company, Αρθουρ Σκοτ, παρέλαβε μια ελαττωματική παρτίδα χαρτιού, που ήταν πολύ χονδρό για χαρτί υγείας. Σκεφτόμενος τι να το κάνει, θυμήθηκε ότι κάποιος δάσκαλος στην πόλη είχε καινοτομήσει τον χειμώνα μοιράζοντας στους μαθητές του κομμάτια μαλακού χαρτιού για να σκουπίζουν τις μύτες τους. Το είχε κάνει για να μη χρησιμοποιούν το χαρτί υγείας από τις τουαλέτες και να μην το μολύνουν με μικρόβια. Του ήρθε λοιπόν του Σκοτ η ιδέα να κόψει το χοντρό χαρτί σε μέγεθος πετσέτας, να το διατρήσει και να το πουλήσει ως «χαρτοπετσέτες μιας χρήσης». Το πούλησε με επιτυχία σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και σιδηροδρομικούς σταθμούς, μέχρι που - το 1931 - σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να το πουλήσει και σε κάθε σπίτι: το έκοψε σε ρολά και το προώθησε ως το γνωστό μας σήμερα «ρολό χαρτιού κουζίνας».
Βέβαια, για δεκαετίες ολόκληρες το χαρτί υγείας και το χαρτί κουζίνας δεν είχαν την αφράτη όψη που έχουν σήμερα. Ο λόγος ήταν ότι όλες οι προσπάθειες των βιομηχάνων να το διογκώσουν με πρεσάρισμα διαφόρων σχημάτων κατέληγε σε αποτυχία. Τα «μαξιλαράκια» κολλούσαν μεταξύ τους. Η λύση βρέθηκε μόλις το 1974, όταν κάποιος μηχανικός της αμερικανικής βιομηχανίας Kleenex διάβασε την εργασία του άγγλου μαθηματικού - και ιππότη - Ρότζερ Πένροουζ (Sir Roger Penrose) για «μη περιοδικές ψηφίδες που εμφανίζουν πενταπλή συμμετρία». Τη βασική ιδέα του ο Πένροουζ την είχε πάρει από το άρθρο περί «δύο θεμελιωδών τύπων στατιστικής κατανομής» που είχε δημοσιεύσει το 1938 ο Τσέχος Γιαρομίρ Κόρτσακ - που και εκείνος τούς είχε εμπνευστεί από τα σχέδια των αραβικών υαλοπετασμάτων στα τζαμιά. Το σίγουρο πάντως είναι ότι προέκυψε αρχικά μια δικαστική διαμάχη του Πένροουζ με την Kleenex, όταν η γυναίκα του γύρισε από τα ψώνια λέγοντάς του πως οι ψηφίδες του έγιναν... αποπατόχαρτο, και έπειτα μια αγαστή συνεργασία μεταξύ των αντιδίκων, που κατέληξε στη νυν παγκοσμιοποίηση του αφράτου χαρτιού υγείας και κουζίνας.
Ταξιδιωτική σημείωση: Αν βρεθείτε σε πόλεις και χωριά Αράβων ή Ινδών, καλό είναι να έχετε τις προμήθειές σας, γιατί επιμένουν στη χρήση του νερού.
Τον Απρίλη του 1865 ο χημικός Τζον Πίμπερτον (John Pemberton, από το Columbus της Georgia των ΗΠΑ), τραυματίστηκε πολεμώντας υπό τη σημαία των Νοτίων. Το μόνο διαθέσιμο παυσίπονο ήταν η μορφίνη, στην οποία σταδιακά εθίστηκε. Προσπαθώντας να ξαναστήσει τη ζωή του στη μετεμφυλιακή Αμερική, ο Πίμπερτον βάλθηκε να βρει ένα υποκατάστατο που θα τον απάλλασσε από τη μορφίνη. Στα χρόνια εκείνα, η κοκαΐνη διαφημιζόταν ως το καλύτερο ψυχο-διεγερτικό. Ακόμη και ο Σίγκμουντ Φρόιντ τη συνιστούσε ως μέσο καταπολέμησης του εθισμού στο αλκοόλ ή τη μορφίνη. Και ένα κρασί φτιαγμένο από κόκκινο Bordaux ωριμασμένο σε φύλλα κοκαΐνης, το Vin Mariani, είχε εμφανιστεί ακριβώς τη χρονιά που τραυματίστηκε ο Πίμπερτον. Οπότε και αυτός βάλθηκε να φτιάξει τη δική του παραλλαγή κοκαϊνο-κρασιού. Τα κατάφερε, προσθέτοντας στη συνταγή παρασκευής του Vin Mariani το καφεϊνούχο κουκούτσι του δένδρου Cola και τον διεγερτικό θάμνο του Τέξας, Damiana. Βάφτισε το επίτευγμά του «French Wine Coca» και το διαφήμισε ως τονωτικό.
Από τη μορφίνη στην Coca-Cola
Ωστόσο, το 1886, μια νέα νομοθεσία καταπολέμησης της διάδοσης των αλκοολούχων ποτών εξανάγκασε τον Πίμπερτον να αναζητήσει νέα συνταγή, χωρίς αλκοόλ. Εκανε πολλές δοκιμές, με τη βοήθεια του φαρμακοποιού Γουίλις Βέναμπλ (Willis Venable) και τελικά διάλεξε ένα σιρόπι που διαλυόταν σε ανθρακούχο νερό. Πούλησε τη νέα του πατέντα, την «Coca Cola», ως αναψυκτικό με διεγερτικές ιδιότητες - περίπου όπως τα νυν τονωτικά υγρά των αθλητών.
Η συνέχεια της ιστορίας αυτού του αναψυκτικού είναι γνωστή σε όλους τους γεννηθέντες τον 20ό αιώνα. Με τη συνταγή του να παραμένει το πιο καλά φυλαγμένο μυστικό, διαδόθηκε παντού, φθάνοντας να γίνει το σήμα κατατεθέν του αμερικανικού τρόπου ζωής. Ενδεικτικό της απαράμιλλης έλξης του είναι ότι, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και ενόσω τα καταναλωτικά αγαθά της Δύσης έφθαναν στους πολίτες της Ανατολικής Ευρώπης μόνο μέσω της μαύρης αγοράς, στη γειτονική μας Βουλγαρία λειτουργούσε εργοστάσιο της Coca-Cola.
Από το ήλεκτρο στην μπαταρία
Η πρώτη ευρωπαϊκή μπαταρία του Αλεσάντρο Βόλτα (1800)
Αν εξαιρέσουμε το τρίψιμο των ξύλων για την πρόκληση φωτιάς, η φορητή πηγή ενέργειας έμεινε όνειρο άπιαστο για τους ανθρώπους ως τον προηγούμενο αιώνα. Τουλάχιστον αυτό μας έλεγε η Ιστορία, που επέμενε ότι πριν από την ανακάλυψη της ηλεκτρικής αγωγιμότητας από τον βρετανό Στίβεν Γκρέι, το 1729, μόνον ο Θαλής είχε αναρωτηθεί γιατί τρίβοντας το ήλεκτρο (κεχριμπάρι) έπαιρνε «ηλεκτρική φόρτιση». Ομως, το 1932, ένα απίστευτο βάζο-μπαταρία ανακαλύφθηκε έξω από τη Βαγδάτη, ηλικίας 2.000 ετών. Είχε ένα πώμα από πίσσα, στο κέντρο του οποίου περνούσε ένας σιδερένιος άξονας, περιβαλλόμενος από χάλκινο κύλινδρο. Αν γέμιζες το βάζο με ξίδι, αποκτούσες μια μπαταρία των 1,1 Volt. Το ποιος ήταν ο εφευρέτης αυτής την πρώτης μπαταρίας παραμένει μυστήριο.
Αν εξαιρέσουμε το τρίψιμο των ξύλων για την πρόκληση φωτιάς, η φορητή πηγή ενέργειας έμεινε όνειρο άπιαστο για τους ανθρώπους ως τον προηγούμενο αιώνα. Τουλάχιστον αυτό μας έλεγε η Ιστορία, που επέμενε ότι πριν από την ανακάλυψη της ηλεκτρικής αγωγιμότητας από τον βρετανό Στίβεν Γκρέι, το 1729, μόνον ο Θαλής είχε αναρωτηθεί γιατί τρίβοντας το ήλεκτρο (κεχριμπάρι) έπαιρνε «ηλεκτρική φόρτιση». Ομως, το 1932, ένα απίστευτο βάζο-μπαταρία ανακαλύφθηκε έξω από τη Βαγδάτη, ηλικίας 2.000 ετών. Είχε ένα πώμα από πίσσα, στο κέντρο του οποίου περνούσε ένας σιδερένιος άξονας, περιβαλλόμενος από χάλκινο κύλινδρο. Αν γέμιζες το βάζο με ξίδι, αποκτούσες μια μπαταρία των 1,1 Volt. Το ποιος ήταν ο εφευρέτης αυτής την πρώτης μπαταρίας παραμένει μυστήριο.
Μυστήριο φάνηκε αρχικά και στον Λουίτζι Γκαλβάνι, το 1780, το γεγονός ότι ο νεκρός βάτραχος που εξέταζε τίναξε τα πόδια του μόλις το νυστέρι άγγιξε το απογυμνωμένο νεύρο. Την εξήγηση έδωσε το 1794 ο Αλεσάντρο Βόλτα, που απέδειξε ότι μια χημική αντίδραση των όξινων σωματικών υγρών του βατράχου συνέβαινε όταν αυτά έρχονταν σε επαφή με δύο διαφορετικούς τύπους μετάλλων, και αυτή η αντίδραση γεννούσε ηλεκτρισμό. Πειραματιζόμενος με εναλλασσόμενα δαχτυλίδια χαλκού και ψευδαργύρου βουτηγμένα σε «ηλεκτρολύτη», παρέδωσε στον δυτικό κόσμο την πρώτη του μπαταρία, τη «βολταϊκή στήλη», το 1800. Την έδειξε στον Ναπολέοντα και εκείνος τον έχρισε κόμη.
Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας δραματικών βελτιώσεων των επιδόσεων της στήλης του Βόλτα, από Γάλλους και Βρετανούς κυρίως. Ωστόσο μόλις το 1881 ο Γερμανός Καρλ Γκάσνερ κατόρθωσε να κατασκευάσει μπαταρία χωρίς υγρό στοιχείο: χρησιμοποίησε ένα πορώδες υλικό για να απορροφήσει τον ηλεκτρολύτη και το σφράγισε μέσα σε δοχείο ψευδαργύρου. Δημιούργησε έτσι την πρώτη πραγματικά φορητή μπαταρία. Επειτα από πέντε χρόνια κυκλοφόρησε ως προϊόν στο εμπόριο, ανοίγοντας τον δρόμο για τους ηλεκτρικούς φακούς των στρατιωτών, τα φώτα των αυτοκινήτων, την ηλεκτροδότηση των υποβρυχίων, τη λειτουργία των διαστημικών συσκευών και δορυφόρων... ως την αυτονομία των τωρινών ψηφιακών μας συσκευών.Η ηλεκτρική σκούπα
Γιγάντια σκούπα αναρρόφησης του Booth (1901)
Μια αναπάντεχη επίπτωση της εξάπλωσης των βιομηχανιών στην Ευρώπη και την Αμερική του 19ου αιώνα υπήρξε ο πολλαπλασιασμός των αποβλήτων και της σκόνης. Τότε ήταν που ο Λουί Παστέρ ανακάλυψε ότι οι μολυσματικές ασθένειες οφείλονται στους μικροοργανισμούς που λέγονται «μικρόβια». Οπότε, από τα μέσα του αιώνα εκείνου άρχισε μια αναζήτηση δραστικών λύσεων για το πρόβλημα της αστικής και περιαστικής καθαριότητας. Για τους πλουσίους η άμεση λύση ήταν να στρώνουν τα σπίτια τους με χαλιά, που τα χτυπούσαν καθημερινά με ξύλα οι στρατιές υπηρετριών και δούλων. Για τους υπολοίπους όμως ήταν ένα σχεδόν ανίκητο πρόβλημα.
Μια αναπάντεχη επίπτωση της εξάπλωσης των βιομηχανιών στην Ευρώπη και την Αμερική του 19ου αιώνα υπήρξε ο πολλαπλασιασμός των αποβλήτων και της σκόνης. Τότε ήταν που ο Λουί Παστέρ ανακάλυψε ότι οι μολυσματικές ασθένειες οφείλονται στους μικροοργανισμούς που λέγονται «μικρόβια». Οπότε, από τα μέσα του αιώνα εκείνου άρχισε μια αναζήτηση δραστικών λύσεων για το πρόβλημα της αστικής και περιαστικής καθαριότητας. Για τους πλουσίους η άμεση λύση ήταν να στρώνουν τα σπίτια τους με χαλιά, που τα χτυπούσαν καθημερινά με ξύλα οι στρατιές υπηρετριών και δούλων. Για τους υπολοίπους όμως ήταν ένα σχεδόν ανίκητο πρόβλημα.
Ξεφυλλίζοντας τις πατέντες, βρίσκουμε ότι η πρώτη «σκούπα χαλιών» κατατέθηκε ως ευρεσιτεχνία στις ΗΠΑ από κάποιον Ντάνιελ Χες (Daniel Hess), το 1860. Η συσκευή είχε μια περιστρεφόμενη βούρτσα σε συνδυασμό με φυσούνες που προξενούσαν αναρρόφηση της σκόνης και δύο θαλάμους νερού όπου φιλτράρονταν η βρωμιά και η σκόνη. Ως ιδέα ήταν λαμπρή, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για το αν υλοποιήθηκε ποτέ. Αντιθέτως, γνωρίζουμε ότι δέκα χρόνια μετά κάποιος Μέλβιλ Μπίσελ (Mellville Bissell) πουλούσε μια σκούπα με περιστρεφόμενες βούρτσες, που έπαιρναν την κίνησή τους από την περιστροφή των τροχών μετακίνησης της συσκευής. Η πρώτη πετρελαιοκίνητη σκούπα εμφανίστηκε το 1899, από τον επίσης Αμερικανό John Thurman, και η πρώτη ηλεκτρική σκούπα το 1901, από τον Λονδρέζο Hubert Cecil Booth.Μη φανταστείτε όμως ότι εκείνες οι σκούπες έμοιαζαν σε τίποτε με αυτές που σήμερα έχουμε στα σπίτια μας. Η σκούπα του Μπουθ είχε κινητήρα και αντλία τόσο ογκώδεις που απαιτούσαν μια ολόκληρη άμαξα, που την έσερνε άλογο. Από την άμαξα ξετυλιγόταν ένας σωλήνας μήκους 30 μέτρων, που έμπαινε στο προς καθαρισμό σπίτι. Το «σόου» ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε οι κυρίες του καλού κόσμου προσκαλούσαν φίλους και γνωστούς σε «vacuum party» (ρουφηγματογιορτή). Από τους πρώτους πελάτες τής εν λόγω υπηρεσίας υπήρξε η ίδια η βασίλισσα Βικτωρία, όπως και ο ναύσταθμος του Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Το σκούπισμα του τελευταίου έβαλε τέλος και στην επιδημία λοιμώξεων που παρασιτούσε εκεί, με αποτέλεσμα τη θεαματική διαφήμιση της μεθόδου και το άνοιγμα της πελατείας σε θέατρα και καταστήματα.
Η πρώτη πραγματικά φορητή ηλεκτρική σκούπα εφευρέθηκε από έναν ασθματικό κάτοικο του Οχάιο, τον James Sprangler. Στη βασική συσκευή ενός ανεμιστήρα προσέθεσε ένα σκουπόξυλο, μια μαξιλαροθήκη και μια σαπουνοθήκη. Πούλησε την πατέντα του, το 1908, στον σύζυγο της εξαδέλφης του, ονόματι William Hoover. H συνέχεια είναι εύκολα κατανοητή, αν σκεφτούμε ότι ακόμη και σήμερα στον αγγλόφωνο κόσμο η ηλεκτρική σκούπα αποκαλείται «Χούβερ».http://www.tovima.gr/Πηγή
