Πολιτική - Τελευταία Νέα

Το νέο επεισόδιο αυτής της κόντρας έγινε με αφορμή τα όσα ισχυρίστηκε στην συνέντευξη που έδωσε στην «Καθημερινή» ο Νίκος Βούτσης. Τα όσα επικαλέστηκε ο πρόεδρος της βουλής σε βάρος της Ζωής Κωνσταντοπούλου και την απάντηση που έλαβε τα παρακολουθούμε στο βίντεο που παραθέτουμε.

Όλα δείχνουν ότι αυτή η αντιπαράθεση δεν πρόκειται να εκτονωθεί και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι διαστάσεις θα πάρει. Ζητούμενο είναι επίσης τι ισχύει απ' όσα διαβάζουμε και τι είναι εγκεφαλικά κατασκευάσματα που λέγονται για να εξυπηρετήσουν προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Στάθης Παναγούλης με μήνυμα του που μας έστειλε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο -με αφορμή την αύξηση των εισιτηρίων στα ΜΜΜ- μας θυμίζει την επίκαιρη ερώτηση που είχε κάνει στην  βουλή για το ίδιο θέμα ο Αλέξης Τσίπρας όταν ο Σύριζα ήταν στην αντιπολίτευση.

Συγκεκριμένα με τίτλο "Θαυμάστε συνέπεια" ο ανεξάρτητος βουλευτής μας παραθέτει το κείμενο της τοποθέτησης του σημερινού πρωθυπουργού στην βουλή στις 18/1/2011

«Επίκαιρη ερώτηση προς τον κ. Πρωθυπουργό

Θέμα: «Εξοντωτικές αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων στα ΜΜΜ και στα διόδια στις εθνικές οδούς»

Παράλληλα με τις αυξήσεις των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης και στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει από 1ης Φεβρουαρίου αύξηση 40% στην τιμή του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς καθώς και υπερβολικές αυξήσεις στις τιμές των διοδίων στις εθνικές οδούς που δεν αντιστοιχούν στην ποιότητα του εθνικού οδικού δικτύου. Την ώρα που οι άνεργοι πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο, το εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί δραματικά, η κυβέρνηση ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες και την ορολογία του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, ονομάζει εξορθολογισμό, εξυγίανση και αναδιάρθρωση την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την έμμεση ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συγκοινωνιών.

Επειδή σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες οι δημόσιες μεταφορές επιδοτούνται, επειδή το ελληνικό κράτος επιδοτεί τις ιδιωτικές μεταφορές ενώ αντίθετα χρωστά στις δημόσιες,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

-Τι μέτρα θα λάβει ώστε να αποτραπεί η νέα αύξηση στην τιμή των εισιτηρίων και να αποτραπεί κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών;

-Προτίθεται να καταγγείλει τις συμβάσεις με κατασκευαστικές εταιρείες στις εθνικές οδούς για την είσπραξη των διοδίων που δεν έχουν τηρήσει τις συμβατικές τους υποχρεώσεις;

-Γιατί δεν υιοθετεί ένα δημόσιο μοντέλο για τις συγκοινωνίες όπου η μεταφορά δεν θα αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και δεν θα είναι απαγορευτική η πρόσβαση όλων των πολιτών;

Ο ερωτών Βουλευτής 

Αλέξης Τσίπρας»

Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Είναι αισθητό, όχι επειδή το λένε οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε παρά φύσιν. Γι’ αυτό, με τόση ευκολία, αμέσως μετά τις εκλογές, τα ποσοστά των κομμάτων είναι πολύ χαμηλότερα των εκλογικών. Γι’ αυτό, με την πάροδο του χρόνου, βρίσκεις όλο και πιο δύσκολα ανθρώπους που υποστηρίζουν με κάποιο σθένος το κόμμα που ψήφισαν. Και για κανένα κόμμα δεν είναι αυτό πιο εμφανές από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Σπάνια πέφτεις σε πολίτη που ταυτίζεται με πάθος και βεβαιότητα με το κόμμα που μέχρι πριν από λίγους μήνες αποτελούσε τη μόνη ελπίδα για πάρα πολύ κόσμο, ακόμα και για μια σημαντική μερίδα ανθρώπων που για διάφορους λόγους δεν το ψήφιζαν, αλλά είχαν κι αυτοί την κρυφή επιθυμία ότι κάτι καλύτερο θα κατάφερνε. Πράγμα που φάνηκε πεντακάθαρα στο δημοψήφισμα.

Ήταν μια κορυφαία στιγμή για την κοινωνία και την Αριστερά, που μόνη της εναντίον όλων των κομμάτων και των κέντρων εξουσίας, έπειθε για την ορθότητα της θέσης της, που εκφραζόταν μέσα από το ΟΧΙ, συσπειρώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους από την κομμουνιστογεννή Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά. Ήταν μια εξαιρετική συγκυρία που άνοιγε έναν πέρα από κάθε φαντασία δρόμο στην Αριστερά.

Πολίτες απ’ όλο το πολιτικό φάσμα που ξεπέρασαν τις αντιθέσεις τους, τις πεποιθήσεις και τις αναστολές τους, ακόμα και τις αντικομουνιστικές απόψεις και προλήψεις τους, και συντάχθηκαν με την Αριστερά κάτω από ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος - realnews

Με την οικονομική κρίση η Ελλάδα προσφέρθηκε από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών του, ως «πειραματόζωο». Αντικείμενο του οικονομικού και κοινωνικού πειράματος που συνεχίζεται είναι η αποστέρηση ενός λαού από τις εργασιακές κατακτήσεις και τα δικαιώματα του, η αποστέρηση της δημόσιας περιουσίας του, η αποστέρηση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας.

Σήμερα, με αφορμή το προσφυγικό, οι ίδιοι «εταίροι» Φαίνεται να προωθούν ένα δεύτερο πείραμα. Τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια ειδική ζώνη ανύπαρκτης εθνικής κυριαρχίας, που, εκτός από οικονομικό ενέχυρο, θα λειτουργεί και ως αποθήκη των «σωτήρων».

Οι δηλώσεις του Βέμπερ, του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επικαλείται την εθνική της κυριαρχία στο προσφυγικό, οι κινήσεις  Γιούνκερ που έχουν να κάνουν είτε με συνδιαχείριση του Αιγαίου είτε με «απ’ έξω» κλείσιμο των ελληνικών συνόρων μέσω ΠΓΔΜ, τοποθετήσεις όπως του Βέλγου υπουργού μετατροπής της Αττικής σε στρατόπεδο συγκέντρωσης 400.000 προσφύγων, οι απειλές των Βρυξελλών με αφορμή τη Σένγκεν, δεν είναι απλά πράγματα. Πολύ περισσότερο που εκδηλώνονται σε μια Ε.Ε. εντός τη οποίας αναβιώνουν πρακτικές Μεσοπολέμου, με νομοθετήματα όπως αυτό της Δανίας...

Η Ε.Ε προφανώς δεν υπήρξε ποτέ για την Ελλάδα το «απάνεμο λιμάνι» των υποστηρικτών της. Μέχρι του σημείου, όμως, της μετατροπής της Ελλάδας σε «νησί Ελις», εκεί που οι Αμερικανοί στοίβαζαν 20 εκατομμύρια πρόσφυγες ως τα μέσα του 20ού αιώνα, υπάρχει απόσταση.

Πηγή: Πέτρος Γιώτης – «ΚΟΝΤΡΑ»

Ο αστικός Τύπος έμεινε κυρίως στα επιφαινόμενα της ομιλίας Τσίπρα στο Ταε Κβον Ντο, στη φιέστα για τον ένα χρόνο από την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία. Σχολίασε τον επιθετικό τόνο κατά της αντιπολίτευσης. Τι άλλο θα έκανε, όμως, ένας πρωθυπουργός που βλέπει ολόκληρη την εργαζόμενη κοινωνία να κινητοποιείται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του; Η ασφαλέστερη μέθοδος σ” αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιτεθείς στην αντιπολίτευση (η οποία μάλιστα αρνείται να σε βοηθήσει, όπως σε βοήθησε το περασμένο καλοκαίρι) και να δημιουργήσεις μια ψευτοαναταραχή, προσπαθώντας να μεταφέρεις το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης από την ουσία της πολιτικής σου, που αμφισβητείται κοινωνικά, στην πολιτικάντικη αντιπαράθεση με τους προκατόχους σου.

Η ουσία της ομιλίας του Τσίπρα βρίσκεται στο αφήγημα που απήγγειλε ενώπιον του κομματικού στελεχιακού δυναμικού. Ο όρος αφήγημα χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική σημασία του και όχι με την παραφθαρμένη σημασία που του έχουν προσδώσει οι από καθέδρας ψευτοκοινωνιολόγοι της αστικής διανόησης. [Για να συνεννοούμαστε·. αφήγημα είναι μια ιστορία με στοιχεία παραμυθίας. Αφήγημα δεν είναι ένα επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα μετάβασης στον κομμουνισμό].

Επειδή κάποιοι πολιτικά ανόητοι, προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δική τους πολιτική ουράς του ΣΥΡΙΖΑ (μέχρι που αυτός υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο, προσθέτοντάς το στα δύο προηγούμενα), εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… αριστερό κόμμα (οπορτουνιστικό μεν, αλλά αριστερό – με όλη τη σχετικότητα και την ασάφεια που έχει ο όρος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πηγή: Γιάννης Ραχιώτης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Στον ελληνικό λαό, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης Ιστορίας του σε καθεστώς εξάρτησης ή και άτυπου προτεκτοράτου, είναι λογικό να φαίνεται δύσκολη η αποχώρηση από τις δυτικές ολοκληρώσεις, δηλαδή την Ευρωζώνη, την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ κ.λπ. όσο κι αν γίνεται αντιληπτό ότι αυτές λειτουργούν ως πολλαπλασιαστής ισχύος για τις μεγάλες δυνάμεις, ενώ παράλληλα αποτελούν μηχανισμό ελέγχου και αποικιοποίησης των περιφερειακών χωρών-μελών.

Ένα σημαντικό μέρος του αριστερού τμήματος του πολιτικού σκηνικού είναι φορέας των ίδιων δισταγμών, μόνο που τους επενδύει με «ριζοσπαστικά» ευχολόγια περί αποχώρησης από την Ευρωζώνη ή την Ε.Ε. μόλις αυτή… διαλυθεί ή όταν θα γίνει … σοσιαλιστική επανάσταση, όταν δηλαδή δεν θα υπάρχει καπιταλισμός, οπότε δεν θα υπάρχουν και οι συστημικές επιλογές του. Ένα άλλο τμήμα της Αριστερός δείχνει να μην κατανοεί ότι η αποδέσμευση από την Ευρωζώνη με παραμονή όμως στην Ε.Ε., θα προσφέρει βέβαια μια πρόσκαιρη ανακούφιση αλλά μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στην ίδια κατάσταση, αφού δεν θα αλλάξει το -επιθετικά νεοφιλελεύθερο- κανονιστικό πλαίσιο που διέπει την ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πηγή: Του Γιώργου Δελαστίκ – «Επίκαιρα»

Βαρύτατη ήταν η προσβολή του Γερμανού υπουργού Βόλφγκαγκ Σόιμπλε προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας<, Αλέξη Τσίπρα στο Νταβός. «Είναι η εφαρμογή (σ.σ του Μνημονίου), ηλίθιε!» του είπε κατάμουτρα ο Γερμαναράς, βγάζοντας όλο το ρατσιστικό μένος των επιγόνων του Χίτλερ εναντίον των Ελλήνων. Άφωνος, αμήχανος παρέμεινε ο Τσίπρας. Ανίκανος να αντιδράσει σει στην προσβολή, τήρησε στάση κατώτερη των περιστάσεων. Δεν έφυγε καν.

Εφιαλτική όμως ήταν η στάση της Αυγής, της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, την Παρασκευή και το Σάββατο. «Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών «άδειασε» όλους εκείνους που έσπευσαν να δουν στοχευμένη λεκτική επίθεση προς τον Αλέξη Τσίπρα… Κατά δήλωση της αναπληρώτριας εκπροσώπου του υπουργού, Φριντερίκε φον Τισενχάουζεν, «Δεν πρόκειται επ” ουδενί για προσβολή»…» έγραψε χαρακτηριστικά το Σάββατο η εφημερίδα, η οποία έχει, μάλιστα, χτύπημα στην πρώτη σελίδα της που αναφέρει «Συγγνώμη για το «ανόητε» του Σόιμπλε ζήτησε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών»! Πλήρης παραχάραξη της πραγματικότητας, μήπως και περισώσει κάτι από το κύρος της κυβέρνησης Τσίπρα!

Εν πρώτοις, την όποια προσπάθεια δήλωσης ότι ο χαρακτηρισμός του Τσίπρα ως «ηλίθιου» δεν αποτελεί δήθεν προσβολή δεν την έκανε ο Σόιμπλε, ο οποίος αποκάλεσε «ηλίθιο» τον Έλληνα πρωθυπουργό. Δεν την έκανε ούτε καν ο εκπρόσωπός του. Είναι τυχαίο, νομίζουν οι της Αυγής, ότι οι μεθοδικότατοι Γερμανοί έβαλαν την… αναπληρώτρια του εκπροσώπου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πηγή: Αρης Σκιαδόπουλος - "Ημεροδρόμος"

Η αυτού εξοχότης η Δεξιά! Μια παράταξη μακράν του Πολιτισμού. Με την αισθητική της να οριοθετείται ανάμεσα σε Δάκη και Δελφινάριο! Ανίκανη κι απαίδευτη. Το ιστορικό της, θλιβερό. Παραπέμπει στις πιο σκοτεινές δράσεις της ιστορίας: Βιβλία στην πυρά, λογοκρισία που κινήθηκε στο πεδίο του ευτράπελου έως και του φαιδρού. Διαμαρτυρίες υστερικών, να κραδαίνουν το σύμβολο του μαρτυρίου ως…ρομφαία. Εθνικής εξάρσεως συγκεντρώσεις γραφικού επιθεωρησιακού περιεχομένου. Στην ουσία της, έχει εγκολπωθεί διαχρονικά το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Και τώρα, ιδού ξανά: Με αφορμή μια παράσταση στο Εθνικό, που περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού, εθίγη η…πολιτιστική της ευαισθησία!

Αρχικά, θα μπορούσε κανείς να συστήσει στους θερμόαιμους αστοιχείωτους να παραμείνουν μακριά από το θέατρο. Το θέατρο αφορά πρώτα τους δημιουργούς, μετά τους κριτικούς και τελευταία το κοινό. Οι μπάτσοι κι οι αυτόκλητοι γραφικοί δικαστές, καλά θα κάνουν να κρατούν αποστάσεις γιατί αλλιώς άλλο δεν πετυχαίνουν από το να επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον ορισμό του γελοίου.

Παρακάτω: Ποιος είπε στον κάθε αστοιχείωτο ότι ο κρατούμενος δεν έχει δικαίωμα έκφρασης και δημιουργίας, που ξεπερνούν τα δέκα τετραγωνικά του κελιού του; Μήπως δεν υπάρχουν κρατούμενοι, που με σπίρτα φτιάχνουν εξαιρετικές μινιατούρες και τις εκθέτουν, ή τις πωλούν; Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι που σκαλίζουν το ξύλο και φτιάχνουν μικρά αριστουργήματα; (Εγώ έχω ακόμα ένα σκαλιστό οργανάκι που μου έκανε δώρο ο Κοεμτζής). Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι που ασχολούνται με την εικονογραφία;Ο Πασπαράκης, ο συγχωρεμένος, ένας σπουδαίος αγιογράφος, έφτιαξε όσο ήταν στη φυλακή, θαυμάσιες αγιογραφίες που τις πούλησε. Με την ίδια λογική, κάποιος μπορεί να γράψει στίχους για τη γκόμενα που φαντασιώνεται, διήγημα,θεατρικό έργο, νουβέλα κι ο,τι γουστάρει. Κι εγώ, αν είμαι σκηνοθέτης (όπως ο άλλος αγοράζει μια εικόνα από έναν κρατούμενο), είμαι ελεύθερος να ανεβάσω στη σκηνή το κείμενο ενός κρατούμενου. Ποιος θα μου το απαγορεύσει; Ο Χατζηνικολάου που έχει εκφράσει τον αμέριστο θαυμασμό του για την… οσκαρικής ερμηνείας, ευειδή και καλλίπυγο Μακρυπούλια; Και ο οποίος (πόσο απαράδεκτο για δημοσιογράφο) υπαγορεύει σε βουλευτές να καταθέσουν ερώτηση!

Το θέμα όμως είναι ο Σάββας, ο στυγνός τρομοκράτης, που δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγγνώμη…

Δηλαδή αν ζητούσε συγνώμη, θα του το επέτρεπε ο πρώην… «κένταυρος» και οι συν αυτώ; Μήπως πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τον κύριο Χατζηνικολάου και τους λοιπούς, όλοι οι καταραμένοι ποιητές και ζωγράφοι;

Μήπως πρέπει να πέσουν στα πόδια της πολιτιστικά ρακένδυτης δεξιάς, ο Μπωντλαίρ, που έβαλε τους επαναστάτες να πυροβολήσουν τον πατριό του; Ο Ρεμπό, που κατηγορήθηκε για σειρά εκτρόπων ως μέλος των ατάκτων της Κομμούνας; Ο Φρανσουά Βιγιόν, που μαχαίρωσε έναν κληρικό και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε θάνατο για ληστεία; Ο μέγας ομοφυλόφιλος ,λιποτάκτης, λωποδύτης κι ο,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, Ζαν Ζενέ, για τον οποίο παρενέβη ο Σαρτρ ώστε να μην εκτελεστεί η θανατική ποινή που του είχε επιβληθεί;

Πιθανόν, βέβαια, αν περνούσε από το χέρι όλων αυτών των πολιτιστικά αγράμματων, σήμερα να μην θαυμάζαμε τα έργα του Καραβάτζιο, επειδή σκότωσε τον Τομασόνι και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ή ακόμα, να είχε διαγραφεί από την Ιστορία της Τέχνης, ο Μπενβενούτο Τσελίνι, επειδή διέπραξε τέσσερις δολοφονίες, για τις οποίες μάλιστα είχε πει ότι… «δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα δικαιολογημένο ατύχημα, πάνω σε μια έντονη διαφωνία»!

Ειπώθηκε ακόμα ότι το θεατρικό που ανέβασε η κυρία Πηγή Δημητρακοπούλου, είναι απόπειρα .. .«εξαγνισμού» του Ξηρού. Εκεί πια και οι βλάκες σηκώνουν τα χέρια ψηλά…

Πρώτο, διότι ο όρος «εξαγνισμός», είναι θρησκευτικής τάξεως ζήτημα, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν αφορά όποιον θεωρεί ότι είναι κοινωνικός επαναστάτης. Σε κάθε συγγραφέα όμως, υπάρχει πάντα η οδύνη, η αγωνία, ένας αέναος εσωτερικός αγώνας, μια διαρκής αναζήτηση δικαίωσης. Είναι στοιχεία απαραίτητα για κάθε δημιουργό. Και τέτοιες αγωνίες δεν συχνάζουν σε χρυσοποίκιλτους καμπινέδες της Εκάλης, ή σε μπαρόκ κιτς σαλόνια της Δροσιάς. Βιώνονται μέσα από προσωπικές οδύνες, έχουν τις ρίζες τους βαθιά και πέραν του κοινωνικά αποδεκτού, πάνε αντάμα με την κάθε είδους και μορφής στέρηση. Και προπάντων: Κατέχουν το τεκμήριο μιας προσωπικής ελευθερίας, πέραν από τούς κανόνες μιας ανιαρής κανονικότητας.

Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη λοιπόν, να κάνουν τη δουλιά τους. Κι ο κάθε δημιουργός τη δική του. Αλίμονο, αν ο δημιουργός κατέφευγε σε…νομικό σύμβουλο, σε κάθε φάση της δημιουργίας. Ή περίμενε τη επιβεβαίωσή του από μια…κιτς δημοσιογραφία, που διαφημίζει το τελευταίο μοντέλο της… Βόλβο και φάρμακα για την..χοληστερίνη!!!

ΥΓ. Είχε ολοκληρωθεί το άρθρο, όταν ανακοινώθηκε η…παρέμβαση της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Στην συνέχεια αποφασίστηκε από την ηγεσία του Εθνικού να κατέβει η παράσταση. Η ανακοίνωση του Εθνικού είναι μνημείο ραγιαδισμού και κακομοιριάς. Παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Γκαίτε αναφωνούμε: «Θεέ μου πόσο σκοτάδι»!

Η ταπείνωση αυτής της χώρας πια, ξεπερνά ακόμα και την περίοδο της..Τουρκοκρατίας.
  

Πηγή: Δημήτρης Μηλάκας - "Ποντίκι"

Είναι άραγε τόσο ανίκανοι οι Ευρωπαίοι διασώστες της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας που, παρά τα τρία οδυνηρά μνημόνια που επέβαλαν, ακόμη να πετύχουν την ανάνηψη του ασθενούς; Ή μήπως για τον παρατεταμένο επιθανάτιο ρόγχο φταίει η εγγενής ελληνική ανοσία στον εκσυγχρονισμό και τον ευρωπαϊκό νεοφιλε­λεύθερο ορθολογισμό;

Έχουμε την εντύπωση ότι τα παραπάνω ερωτήματα, που σε γενικές γραμμές περιγράφουν και την εγχώρια πολιτική συζήτηση, είναι παραπλανητικά και επανέρχονται διαρκώς στο προσκήνιο για να κρύψουν την ουσία, η οποία είναι προφανής: έπειτα από έξι χρόνια διεθνούς εποπτείας για την εφαρμογή τριών μνημονίων, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να διαλύεται και το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραμένει δέσμιο και εξαρτημένο σε απόλυτο βαθμό από τους δανειστές.

Κοιτώντας αυτήν την πραγματικότητα από μια άλλη σκοπιά (με τη ματιά των δανειστών δηλαδή) τα πράγματα πηγαίνουν (για τους δανειστές προφανώς) ρολόι:

- Η παραπαίουσα ελληνική οικονομία προσφέρει ευκαιρίες σε εξευ­τελιστικές τιμές.

- Η διαλυμένη και απογοητευμένη ελληνική κοινωνία εμφανίζεται με ολοένα και περισσότερο μειωμένη δυνατότητα αντίστασης.

- Το ελληνικό πολιτικό σύστημα παγιδευμένο στη μέγγενη των «προστατών» δανειστών δεν είναι σε θέση να προβάλει μια εναλλακτική πορεία.

Είναι προφανές ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα προσφέρει ευκαιρίες κέρδους (όχι μόνο οικονομικού), τις οποίες αξιοποιούν οι δανειστές. Με την υλοποίηση των μνημο­νίων οι δανειστές έχουν εξασφαλίσει το δημοσιονομικό «πλεόνασμα», το οποίο θα καταλήγει στα σεντούκια τους. Ο έλεγχος επί της Γ.Γ. Εσόδων (ως βασικό προαπαιτούμενο) τους κατοχυρώνει θεσμικά προς τούτο. Ανάλογη θεσμική κατοχύρωση οι εταίροι και δανειστές έχουν εξασφαλίσει και για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσα από το «νέο» Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων.

Δεμένη χειροπόδαρα και λεηλατημένη (οικονομικά και πολιτικά) η χώρα αντιμετωπίζει πλέον μια ακόμη οδυνηρή απόφαση των δανειστών της: την αποβολή της από τη Συνθήκη Σένγκεν, γεγονός που θα τη μετατρέψει σε αποθήκη προσφύγων και μεταναστών.

Προφανώς, έχοντας ολοκληρώσει το (πολιτικό - οικονομικό) πλιάτσικο οι Ευρωπαίοι πλιατσικολόγοι, θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι τους συμφέρει σ' αυτόν τον τόπο...

Του Γ.Γ.

Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι από το πρωτοσέλιδο της σημερινής κυπριακής εφημερίδας «Πολίτης». Μαθαίνουμε λοιπόν ότι «Με επίσημα πλέον στοιχεία   αποδεικνύεται η χρηματοδότηση του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ από την εταιρεία Focus. Με βάση την έκθεση που δημοσιοποίησε ο γενικός εισαγγελέας, Κώστας Κληρίδης, ο ΔΗΣΥ έλαβε το ποσό των 600.000 ευρώ (σε τρία εμβάσματα) και το ΑΚΕΛ το ποσό των 881.000 ευρώ (σε τέσσερα εμβάσματα).

Το ψάξαμε λίγο το θέμα. Η Focus Maritime Corporation, η εταιρεία που παρουσιάζεται να χρηματοδότησε τα δυο Κυπριακά κόμματα, τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας  για τις Προεδρικές εκλογές του 2008, φέρεται να ανήκει στον Μιχάλη Ζολώτα, στενό συνεργάτη του Α. Βγενόπουλου. 

Όπως μάλιστα διαβάζουμε στην εφημερίδα «Σημερινή» ο πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής Δημήτρης Συλλούρης, η οποία είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποκάλυψη αυτής της υπόθεσης  εκφράζει την άποψη πως «ίσως ο κ. Βγενόπουλος πρέπει να έρθει, όχι για να δικαστεί, αλλά για να μας μαρτυρήσει κι άλλες σχέσεις κι άλλα λεφτά που δόθηκαν, να προβεί σε αποκαλύψεις». 
Και επειδή σύμφωνα με την δήλωση του Κύπριου Γενικού Εισαγγελέα, η διαπλοκή αυτή δεν συνιστά ποινικό αδίκημα με βάση τη νομοθεσία που ίσχυε την εν λόγω χρονική περίοδο, ο ίδιος   τόνισε πως «το αν πρόκειται περί ποινικών αδικημάτων ή όχι ολίγον αλλάζει την ουσία της διαπλοκής με εταιρείες και πρόσωπα τα οποία έπαιξαν τον ρόλο τους για να βρίσκεται η Κύπρος στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα και να χάσει ο κόσμος τα λεφτά του, τις δουλειές του, τα αξιόγραφά του, τις μετοχές του». Αυτό που ενδιαφέρει σε πολιτικό επίπεδο δεν είναι αν υπάρχουν ποινικά αδικήματα ή όχι αλλά οι σχέσεις, η διαπλοκή, τα πιθανά ανταλλάγματα, εξήγησε.

Σύμφωνα με τον κ. Συλλούρη, εγείρονται πολλά ζητήματα, σε σχέση με το ποιες άλλες χρηματοδοτήσεις έγιναν και ποιες άλλες διαδρομές χρημάτων. «Έχω υπόψη μου πράγματα τα οποία έπρεπε να διερευνηθούν, όπως άλλες διαδρομές λεφτών της Focus, σε διάφορες εταιρείες ή πρόσωπα, που άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ξαναπήγαν στα ίδια κόμματα ή αλλού και μπορεί να ήταν και θέμα με το οποίο θα έπρεπε να ασχοληθεί η ΜΟΚΑΣ», δήλωσε

Ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών Στέλιος Αμερικάνος δήλωσε πως «στις κομματικές τσέπες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ έχουν καταλήξει τα χρήματα των καταθετών της Λαϊκής. Πρόκειται για πολιτική κλεπταποδοχή», θέτοντας, επίσης, έξι ερωτήματα:

1. Γιατί η εταιρεία Focus των Βγενόπουλου και Ζολώτα στις προεδρικές εκλογές του 2008 κατέβαλε αυτά τα τεράστια ποσά προς τους υποψήφιους του ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ;
2. Με ποια ανταλλάγματα η Focus χρηματοδοτούσε τόσο γενναιόδωρα το ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ;
3. Μετά την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας η Focus σταμάτησε να χρηματοδοτεί τα δύο κόμματα;
4. Θα γίνει έρευνα για τη δράση της Focus μετά την εκλογή Χριστόφια;
5. Γιατί δεν διερευνάται τι είδους εταιρεία είναι η Focus και για ποιον σκοπό ιδρύθηκε;
6. Τι είδους δοσοληψίες είχε η Focus με τη Λαϊκή Τράπεζα;

«ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, πέραν των σοβαρών εξηγήσεων που πρέπει να δώσουν στους πολίτες, οφείλουν να επιστρέψουν τα χρήματα στους καταθέτες της Λαϊκής, η οποία με δάνεια χρηματοδότησε τη Focus», κατέληξε ο κ. Αμερικάνος.

Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πάρις Μαυρομμάτης, εκτίμησε ότι  η «όλη υπόθεση ωστόσο ενδέχεται να συσχετιστεί με την ευρύτερη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Κύπρο. Πέραν τούτου, όμως, αφορά και την κατάρρευση του αξιακού συστήματος στον χώρο της πολιτικής». Κάλεσε, παράλληλα, τον κυπριακό λαό «να κόψει τα σάπια μήλα» και να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τον πολιτικό φορέα που ανήκει.

Τώρα πώς γίνεται ο Κύπριος εισαγγελέας να αναγνωρίζει ότι πρόκειται περί διαπλοκής όταν επιχειρηματίες  χρηματοδοτούν πολιτικά κόμματα αλλά αυτό  «δεν συνιστά ποινικό αδίκημα με βάση τη νομοθεσία», αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Όχι θα άλλαζε και τίποτα επί της ουσίας. Μήπως σε μας είχε κανένα αποτέλεσμα η παραδοχή της Ζήμενς ότι «λάδωσε» με 100 εκατ. ευρώ Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ; Είχε καμιά επίπτωση ο Τσουκάτος που παραδέχτηκε ότι πήρε από το γερμανικό κολοσσό ένα εκατ μάρκα; 

Το βασικό συμπέρασμα πάντως είναι ότι καταστρέφονται ολόκληροι λαοί  με τα παρασκηνιακά νταλαβέρια πολιτικάντηδων και πλουτοκρατών. Εχει κανείς αμφιβολία ότι και στην Ελλάδα, με το ξεπούλημα της όποιας κρατικής περιουσίας απέμεινε, καθώς και με το φορολογικό γδάρσιμο των λαϊκών στρωμάτων εκτός από ντόπιους καπιταλιστές και κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι και «πολιτικοί ταγοί» θα θησαυρίσουν ξεσκίζοντας τις σάρκες του κόσμου της εργασίας; 

Η Ν.Δ ίδια και απαράλλακτη με το παρελθόν και ένας ΣΥΡΙΖΑ ταυτόσημος με το παλιό ΠΑΣΟΚ, εκτίμησε ο γ.γ. του ΚΚΕ που συμπλήρωσε ότι «το κάλπικο δίπολο πάει να στηθεί» αν και όλη αυτή η προσπάθεια μοιάζει περισσότερο με φάρσα.

Εγινε μια ανούσια κοκορομαχία συμπλήρωσε ο ίδιος για το ποιος θα κάτσει στην κυβερνητική καρέκλα σε ένα κράτος σαπισμένο και διεφθαρμένο  που διαφθείρει ακόμα κι αυτούς που έχουν έστω κάποια στοιχειώδη εντιμότητα.

Η κυβέρνηση λέει συνειδητά ψέματα για το ασφαλιστικό, όπως έκανε και στο παρελθόν όταν διεκδικούσε την κυβερνητική εξουσία, τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας και τεκμηρίωσε γιατί ο νέος  νόμος σαρώνει τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού που έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα.

Η μόνη θέση που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και των αγροτών είναι να αποσυρθεί και να μην έρθει για συζήτηση στην βουλή, αυτό το νομοσχέδιο που κυριολεκτικά ενταφιάζει τα κοινωνικά δικαιώματα Αυτό ζητάει και το εργατικό κίνημα, αυτό απαιτούν οι αγρότες στα μπλόκα υπογράμμισε ο γ.γ του ΚΚΕ.

Σημειωτέον ότι ο αγροτικός κόσμος εξαπατήθηκε προεκλογικά από τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ψήφισε μαζικά το κόμμα της Κουμουνδούρου.

Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε την ανάγκη να δημιουργηθεί κίνημα παλλαϊκού ξεσηκωμού, και στα μπλόκα της αγροτιάς να υπάρξει αμέριστη αλληλεγγύη, (όπως έκανε ο Τσολιάς της Ελληνοφρένειας), καθώς και η απεργία στις 4 του Φλεβάρη πρέπει να είναι επιτυχημένη για να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση.

Οι βουλευτές της συγκυβέρνησης πάλι θα στοιχηθούν σαν λόχος, όσο γι’ αυτά που δηλώνει ο βουλευτής Μιχαλογιαννάκης μάλλον για μια ακόμα φορά θα αποδειχθεί Τριχογιαννάκης.

Σε επιστολή της, η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει σε οργανώσεις της Αριστεράς πρόταση «πολιτικού συντονισμού κοινής δράσης» «ενάντια στην αντιδραστική “ασφαλιστική μεταρρύθμιση” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των ΕΕ-ΕΚΤ-ΕΜΣ-ΔΝΤ».

Εκτιμώντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «επιχειρεί να επιφέρει μια βαθύτερη και ποιοτική αντιδραστική τομή υπέρ του κεφαλαίου για την υπέρβαση της κρίσης του, με μακροπρόθεσμες καταστροφικές επιπτώσεις για τα ασφαλιστικά δικαιώματα, την εργασία, το εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις, την υγεία και γενικότερα τη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων», η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά παράλληλα ότι «κάτω από προϋποθέσεις, το εργατικό και λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη να μπλοκάρει αυτήν την επίθεση (όπως το έχει καταφέρει και στο παρελθόν) και να την ανατρέψει: Με στήριξη των αγώνων που ξεσπούν και ξεπερνούν τον «εθιμοτυπικό» χαρακτήρα και τη γραφειοκρατία. Με άμεση πολύμορφη κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, ξεκινώντας από απεργίες με στόχο να μην τολμήσει η κυβέρνηση να το καταθέσει. Με αγώνα και απεργίες διαρκείας ακόμα κι αν το φέρει ή το περάσει στη Βουλή, για να αναγκαστεί να το αποσύρει υποχωρώντας στον πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό».

Εδώ κάπου ξεκινούν και οι ενστάσεις μας σε ό,τι αφορά την πρόταση αυτή. Καταρχήν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι προϋποθέσεις που θέτει η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνουν υπερβολικό βάρος στη μορφή του αγώνα. Και μάλιστα, σε ένα μέτωπο στο οποίο, τόσο με τη σημερινή κυβέρνηση όσο και με τις προηγούμενες που ανέλαβαν να προωθήσουν αντίστοιχες επιθέσεις στο ασφαλιστικό, ξεδιπλώνεται με όλα τα μέσα η συστημική αντιδραστική προπαγάνδα προκειμένου να αποπροσανατολιστεί και να αφοπλιστεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα και να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις λαού και εργαζομένων η επίθεσή του. Προπαγάνδα γύρω από την «κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος», γύρω από τα «άδεια ταμεία», από τη «δυσαναλογία» εργαζομένων και συνταξιούχων, από τις «παθογένειες» και τις «ανισότητες» του ασφαλιστικού συστήματος και άλλα παρόμοια. Προπαγάνδα που πάντα συμπληρωνόταν από στόχους όπως η εξασφάλιση της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού και των ταμείων, καθώς και η εξάλειψη των «αδικιών». Στόχοι που για χάρη τους επιβάλλονταν «μερικές» ακόμη θυσίες από εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Ως οργάνωση, ποτέ δεν υποτιμήσαμε την αστική προπαγάνδα γύρω από το ζήτημα αυτό. Και ένας λόγος παραπάνω γι’ αυτό ήταν ότι αυτήν την προπαγάνδα, στο μεγαλύτερο μέρος της (και σίγουρα στα βασικά της σημεία), την αναπαρήγαγαν, σχεδόν «αμάσητη», όχι μόνο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες, αλλά και οργανώσεις της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη. Και δωσ’ του προτάσεις για την καλύτερη διαχείριση των ταμείων, δωσ’ του προτάσεις για εργατικό έλεγχο, δωσ’ του προτάσεις για το πού θα βρεθούν τα χρήματα για τη «διάσωση» του ασφαλιστικού. Και είναι όλα αυτά που παρήγαγαν στο τέλος ένα «σώμα απόψεων» γύρω από το ασφαλιστικό τέτοιο που με ευκολία οδηγούσε στην μία υποχώρηση μετά την άλλη, στη μία ήττα μετά την άλλη, οδηγώντας στο σημερινό μεταίχμιο και τα σαρωτικά μέτρα που προτείνονται.

Στη βάση, λοιπόν, της δικής μας αντίληψης, βασική προϋπόθεση για να μπορέσει να ξεδιπλωθεί παραπέρα και να νικήσει ο αγώνας ενάντια στην αντιασφαλιστική επιδρομή είναι να ξεκαθαριστούν οι αιτίες και ο χαρακτήρας της επίθεσης στην κοινωνική ασφάλιση, καθώς και οι στόχοι και τα αιτήματα πάλης που προκύπτουν μέσα από το ξεκαθάρισμα αυτό. Και αυτή η διαδικασία πρέπει να ανοίξει παντού μέσα στο κίνημα και, πρώτα και κύρια, στα σωματεία και τις συνελεύσεις τους.

Παρ’ όλα αυτά, οι προϋποθέσεις που θέτει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προκειμένου να νικήσει ο αγώνας περιορίζονται σε ζητήματα μορφής. Μία αντίληψη η οποία δεν είναι η πρώτη φορά που κυριαρχεί στο χώρο αυτό και η οποία μοιάζει να αγνοεί ή να υποτιμά το περιεχόμενο και τους στόχους πάλης πάνω στους οποίους θα οικοδομηθεί ένας αγώνας. Και λέμε ότι «μοιάζει» να τους αγνοεί ή να τους υποτιμά, γιατί θεωρούμε πως στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και αυτό το διαπιστώνουμε κάθε φορά που σε προτάσεις κοινής δράσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρισκόμαστε μπροστά σε μια λογική κατάθεσης ενός συνολικού «πακέτου» θέσεων και αιτημάτων τα οποία ελάχιστα περιθώρια σύμπλευσης επιτρέπουν, τουλάχιστον με τη δική μας οργάνωση. Ισχύει, άραγε, εδώ κάτι διαφορετικό; Απ’ ό,τι διαπιστώσαμε στη συνέχεια, όχι.

Στη συνέχεια, λοιπόν, της επιστολής αυτής κατατίθεται και ένα προτεινόμενο πλαίσιο συζήτησης πολιτικών κατευθύνσεων και διεκδικήσεων. Διαβάζοντας λοιπόν το πλαίσιο αυτό γεννιούνται ευθύς αμέσως τα ερωτήματα: Κατευθύνσεις και διεκδικήσεις είναι το ίδιο πράγμα, ταυτίζονται; Και αν όχι, τότε ποιες είναι οι κατευθύνσεις και ποιες οι διεκδικήσεις; Και τα ερωτήματα αυτά δεν τα θέτουμε ως υπεκφυγή ούτε για να περιγελάσουμε. Τα θέτουμε γιατί θεωρούμε ότι μέσα και σε αυτό το πλαίσιο κατευθύνσεων-διεκδικήσεων επαναλαμβάνεται η ίδια θολούρα και τα ίδια αδιέξοδα που επαναλαμβάνονται κάθε φορά που η Αριστερά πέφτει θύμα ρεφορμιστικών αντιλήψεων και προτείνει μοντέλα διαχείρισης. Έτσι μαζί με το:
«Καθολική, δημόσια, υποχρεωτική ασφάλιση και δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους-ες, χωρίς εξαιρέσεις και προϋποθέσεις, που να αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες εργαζομένων, νεολαίας και λαού» 
διαβάζουμε και το:
«Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος, τα 70 δισ. ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δισ. που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα και το “κούρεμα” του PSI, αλλά και τα δισ. που αρπάχτηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Απόσυρση των Ταμείων από κάθε λογής “τζόγο”. Να περάσουν τα ασφαλιστικά ταμεία στα χέρια των εργαζομένων»,
καθώς και το:
«Για να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό σύστημα, άμεση παύση πληρωμών στους δανειστές και διαγραφή του δημόσιου χρέους».

Και αναρωτιόμαστε για ποιο πράγμα καλούνται να παλέψουν λαός και εργαζόμενοι. Για τη διεκδίκηση από την άρχουσα τάξη του καθολικού δικαιώματός τους στην ασφάλιση και την περίθαλψη ή για μια «λελογισμένη», «φιλολαϊκή» διαχείριση των Ταμείων, όπου τα αποθεματικά τους δεν θα «τζογάρονται» (και τι ορίζεται ως «μη τζόγος» στο σημερινό καπιταλιστικό επενδυτικό περιβάλλον;), αλλά θα «διασφαλίζονται» αφού θα λειτουργούν στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων;

Και, άραγε, παλεύουμε για το δικαίωμα στην ασφάλιση ή για τη διαγραφή του χρέους; Ή, για να το θέσουμε αλλιώς: με βάση το πλαίσιο που προτείνει η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχει νόημα να παλέψουμε για το δικαίωμα στην ασφάλιση χωρίς την προϋπόθεση της διαγραφής του χρέους και της επιστροφής των αποθεματικών των ταμείων;

Δυστυχώς, και σε αυτήν την πρόταση διαπιστώνουμε ότι δυνάμεις της Αριστεράς δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι ζήτημα διαχείρισης, αλλά ζήτημα ταξικής πάλης. Πίσω από αυτήν τη σύγχυση και την καλυμμένη επαναφορά της λογικής των «μεταβατικών προγραμμάτων» και του «κυβερνητισμού» κρύβεται η ηττοπάθεια, η λειψή πίστη στη δυνατότητα του αγώνα αυτού να νικήσει, να σταματήσει τη νέα επίθεση.

Οι απόψεις που συνδέουν το δικαίωμα στην ασφάλιση με τα αποθεματικά των ταμείων, όχι μόνο νομιμοποιούν την ύπαρξη εργατικής εισφοράς (λες και η εργοδοτική και η κρατική εισφορά δεν είναι και αυτές κομμάτι της κλεμμένης εργατικής υπεραξίας) αλλά ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που καμώνεται και αυτή πως δεν μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο λόγω της κλοπής των αποθεματικών από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και το «κούρεμα».

Και δεν ρίχνουν νερό μόνο στο μύλο της κυβέρνησης, αλλά και στο μύλο του «γραφειοκρατικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ» τον οποίο, κατά τα άλλα, κριτικάρουν. Γιατί το αίτημα της επιστροφής των αποθεματικών που υπεξαιρέθηκαν (το οποίο υιοθετεί και η ΑΔΕΔΥ) είναι ένα αίτημα που συσκοτίζει το γεγονός ότι το δικαίωμα της εργατικής τάξης στην ασφάλιση δεν προκύπτει ούτε από την ύπαρξη των ταμείων ούτε από την «υγιή» διαχείρισή τους. Είναι ένα δικαίωμα που προκύπτει από τη θέση της εργατικής τάξης στην παραγωγή, από το γεγονός ότι αυτή παράγει τον πλούτο σε αυτήν την κοινωνία. Η κατάκτηση και εξασφάλιση του δικαιώματος αυτού δεν έχει να κάνει με καμιά ταμειακή διαχείριση. Έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να επιβάλει έναν άλλο συσχετισμό δύναμης υπέρ της και σε βάρος της αστικής τάξης.

Και αυτός ο συσχετισμός δύναμης σήμερα, στο μέτωπο του ασφαλιστικού, δεν θα συγκροτηθεί στη βάση της πρότασης ενός άλλου διαχειριστικού μοντέλου, αλλά στη βάση του ενιαίου, μαζικού αγώνα για να μην περάσει το νέο αυτό αντιασφαλιστικό τερατούργημα. Και σε αυτή τη βάση θα μπορούσαμε να δούμε περιθώρια κοινής δράσης.

24 Γενάρη 2016

Γράφει ο mitsos175

"Το 51,2% θεωρεί ότι πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό ακόμα και αν πρέπει να περικοπούν οι συντάξεις!" Αυτό το ύπουλο ψέμα μας το σερβίρει το "Βλήμα".
Αυτοί που θεωρούσαν τις εκλογές "ντέρμπυ", αυτοί που έλεγαν ότι θα έβγαινε τάχα το "Ναι" στο δημοψήφισμα. Κείνοι που δεν έκαναν μια σωστή πρόβλεψη εδώ και 6 χρόνια που βασανιζόμαστε από το Μνημόνιο. Για κάντε δημοψήφισμα, αν τολμάτε. Να δούμε, αν η πλειοψηφία των εργαζόμενων θέλει να κοπούν οι δικές τους συντάξεις.
Γιατί δεν κόβετε τις συντάξεις των βουλευτών; Γιατί δεν ζητάτε τα δανεικά από τα κανάλια, τα κόμματα, τους πλούσιους; Γιατί δεν λέτε στους βιομήχανους και τα υπόλοιπα αφεντικά να πληρώνουν τις εισφορές και να μην έχουν ανασφάλιστους κι απλήρωτους εργαζόμενους;

Είναι ίδιοι. Τσίπρας, Μητσοτάκης, Σαμαράς, Παπανδρέου... οι δήμιοι αλλάζουν, αυτοί που αποφασίζουν τις εκτελέσεις παραμένουν.

Έκανε και συγκέντρωση ο Αλέξης. Να γιορτάσει τι; Τον ένα χρόνο τούμπες; Την πώληση των φιλέτων του Δημοσίου σε εξευτελιστική τιμή; Τα ψέματα; Το ότι στα θύματα της απάνθρωπης πολιτικής προστέθηκαν και οι αθώοι στο Αιγαίο; "Παρέλαβα χάος από τους προηγούμενους" είπε. Που το έχουμε ξανακούσει αυτό; Καμένη γη, τα συγκεκριμένα τραγούδια στις συγκεντρώσεις, αριστερά συνθήματα με δεξιά πολιτική, ρουσφέτια, σκάνδαλα... Αμάν! Περιστέρα, μην αφήσεις τον Ανδρέα... τον Αλέξη να ανέβει ξανά σε αεροπλάνο, προπάντων μακριά από αεροσυνοδούς! Μόνο "βυθίσατε το ΧΟΡΑ" δεν είπε. Τη χώρα όμως τη βύθισαν.

Αμ ο Μητσοτάκης; Τρις χειρότερος, θέλει ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, περισσότερες απολύσεις, του φαίνονται λίγοι οι πλειστηριασμοί και οι περικοπές. Θα με ρωτήσετε αφού είναι ίδιοι, γιατί δεν συνεργάζονται. Συνεργάζονται ανεπίσημα. Ο κυριότερος λόγος που δεν επισημοποιούν τη σχέση τους, είναι ότι δεν θέλουν οι ψηφοφόροι τους. Ο Κούλης σιγά αλλά σταθερά φτιάχνει το κόμμα όπως τον βολεύει. Ήδη άρχισε να διώχνει τους βολεμένους από τον Αντώνη, για να βολέψει τα βαφτιστήρια του μπαμπά. Αν όμως κάνει συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ, οι νεοδημοκράτες θα φύγουν μαζικά. Είναι στο 16%, αν φύγουν κι άλλοι, που θα καταλήξει; Εκτός βουλής σαν τον Κουβέλη. Αλλά ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να σκέφτονται, πως θα αναγκαστούν να μοιραστούν την κουτάλα. Όπως πάνε, δεν ξαναβλέπουν διψήφιο σε εκλογές, οπότε ισχύει το "ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο βουλευτής μας".

Έτσι ο Κούλης κάνει δήθεν "αντιπολίτευση". Στην πραγματικότητα είναι μοχλός των τοκογλύφων για ακόμη σκληρότερα μέτρα. Για την εφαρμογή κατά γράμμα της πιο άδικης πολιτικής. "Κόψε περισσότερο τις συντάξεις" αυτό του λέει. Αφού ψήφισε το Μνημόνιο του Τσίπρα. Μάλιστα υπερασπίστηκε με πάθος όλα τα προηγούμενα Μνημόνια. Στη Βουλή δεν ψήφισε Ναι; Στο δημοψήφισμα "Ναι" δεν είπε επίσης; Αν λοιπόν κάτσει σε καρέκλα πρωθυπουργού, θα συνεχίσει την καταστροφή με περισσότερο ζήλο. Όχι μόνο θα κάνει, όσα κάνει ο Τσίπρας, αλλά κι όλα όσα ονειρεύονται αυτά τα χρόνια οι πλούσιοι. Θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο. Θα κάτσει στην καρέκλα. Το αποφάσισαν τα SS. Ο κόσμος δεν θέλει ούτε να τον βλέπει, αλλά χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ και τις εκλογές που έκανε για να ακυρώσει το δημοψήφισμα, υπάρχουν περισσότεροι πρόθυμοι από ποτέ στη Βουλή, ώστε να εξυπηρετήσουν όλα τα σχέδια που σκέφτηκαν τα όρνεα των αγορών.

Καθολικός αγώνας ας είναι η απάντηση. Ενάντια σε όλους τους εκφραστές αυτής της πολιτικής. Όχι μόνο οι αγρότες αλλά ΟΛΟΙ μας πρέπει να αρχίσουμε να ζητάμε πίσω αυτά που μας έκλεψαν. Αγώνας για να αλλάξει η πολιτική, όχι τα πρόσωπα. Αγώνας για Λευτεριά, για να σπάσουν τα δεσμά που μας έχουν βάλει οι ανθρωποφάγοι καπιταλιστές. 

Με την απάντηση του Γραφείου Τύπου, το ΚΚΕ αρνείται την συνάντηση που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το επιχείρημα ότι η ανασύνταξη του κινήματος  «δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κλπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του». Ούτε στην συγκεκριμένη πρόταση ούτε στην γενικότερη λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει ίχνος «υποκατάστασης του μαζικού κινήματος». Το ζητούμενο είναι  ένας πολιτικός συντονισμός  των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς που θα δώσει νέα ώθηση, ελπίδα και δύναμη στο ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, στις δικές του συνελεύσεις και όργανα, στον ανεξάρτητο ενωτικό, αγωνιστικό του προσανατολισμό, και θα ενισχύει την ενότητα και την αυτοπεποίθηση ότι η μάχη αυτή μπορεί να αποβεί νικηφόρα.

Η αναφορά που γίνεται από την ανακοίνωση στην ανάγκη της ενότητας στην βάση, όπου «μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων» αντανακλά μια επείγουσα αναγκαιότητα, αλλά μπορεί να αποκτήσει νόημα και ανατρεπτική δυναμική όταν ενισχύεται πολιτικά από τις δυνάμεις της αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδινε και δίνει με συνέπεια την μάχη αυτή, στη λογική της αγωνιστικής ταξικής ενότητας για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής πρώτα από όλα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και την νεολαία, στις περισσότερες των περιπτώσεων χωρίς να βρίσκει θετική ανταπόκριση  από τις δυνάμεις που πρόσκεινται στο ΚΚΕ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε από την πρώτη στιγμή με ανατρεπτικό και ενωτικό τρόπο  την μάχη ενάντια στην πολιτική και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη κατεύθυνση αυτή κινείται ακόμα πιο αποφασιστικά. Για αυτό  θα εξαντλεί κάθε δυνατότητα για κοινή δράση με κάθε δύναμη που αναφέρεται στα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, που δρα στο κίνημα με στόχο την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Για αυτό και επιμένουμε στην αναγκαιότητα και την πρόταση ενός πολιτικού συντονισμού για την κοινή δράση μέσα στο κίνημα και τους αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλες τις δυνάμεις που επιδιώκουν την κοινή δράση σε ανοιχτή σύσκεψη την Δευτέρα 25.01 το απόγευμα στις 6.30 μμ στην Λέσχη Αναιρέσεις. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να μην έρθει καν για ψήφιση το αντιασφαλιστικό τερατούργημα. Να συμβάλλουμε στην κλιμάκωση των αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ. Για να οικοδομηθεί  μια νέα ελπίδα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Πηγή: ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γράφει ο mitsos175

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δωσ' της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει. Μια φορά κι ένα καιρό "ο Αλέξης Τσίπρας είχε συστήσει μυστική ομάδα ειδικών αποστολών η οποία αναζητούσε οικονομική στήριξη από τη Μόσχα, ομάδα που ανέλαβε επαφές με εταιρείες σε δύο διαφορετικές ηπείρους για την έκδοση νέου νομίσματος..."
Έκανα λάθος, έλεγα ότι στέρεψαν από φαντασία. Μυστική ομάδα ειδικών αποστολών! Παίζει κι ο Τομ Κρουζ; Μόνο οι βουλευτές. Είναι ταλαντούχοι ηθοποιοί, ξέρουν από υποκριτική.

Διαστημόπλοια έχουν; Έχουν τα UFO των ΜΜΕ. Εντάξει, αλλά βάλτε και λίγο γυμνό μέσα, να πουλήσει το σενάριο. Κι από αυτό έχουν! Τσιτσίδι μας άφησαν, μας έγδυσαν με το Μνημόνιο. Να γυρίσουν λοιπόν ταινία, καλύτερος είναι ο 007 από τα μηδενικά τα δικά μας; Τα ΜΑΤ θα κάνουν τις σκηνές δράσης, ο Τσίπρας θα είναι ο πρωταγωνιστής, ο Μητσοτάκης guest star (αφού πρώτα κάνουν ευχέλαιο), ο Σόιμπλε στο ρόλο του βασανιστή των SS, ενώ οι ψηφοφόροι - κομπάρσοι στο ρόλο του κορόιδου, ρόλο που ξέρουν καλύτερα και που ερμηνεύουν με τεράστια επιτυχία χρόνια τώρα.

Για γέλια και για κλάματα είναι τα όσα ακούγονται. Βέβαια τα διαβάζει ο κόσμος. Όλοι ευχαριστιούνται να διαβάζουν παραμύθια, δεν τα πιστεύουν όμως. Γέλιο προκαλεί ότι τα λένε με σοβαροφάνεια ελπίζοντας σε δημιουργία εντυπώσεων. Η μόνη εντύπωση που μας προκαλούν είναι η έκπληξη. Ποτέ δεν πιστεύαμε, ότι είναι τόσο ανόητοι, για να μας σερβίρουν τέτοια μούφα, ελπίζοντας ότι θα μασήσουμε. Κλάμα από την άλλη προκαλεί το τι πραγματικά έγινε. Το ξεπούλημα, το θέατρο για να παιχθεί η μεγαλύτερη τραγωδία της Μεταπολίτευσης.

Πέρα από το γεγονός ότι, ακόμα κι αν ήταν αληθινές (που δεν είναι) όλες αυτές οι υποθέσεις, η τελική απόφαση, η Πράξη είναι αυτή που μετράει, ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε πρόθεση να βγει από το Ευρώ. Το έχουμε αναλύσει πολύ πριν πουλήσει το περήφανο ΟΧΙ του κόσμου.

Να θυμίσουμε, ότι είχαμε τονίσει, πως η κυβέρνηση δεν έκανε καμιά ενέργεια από αυτές που χρειάζονταν για να βγούμε από την παγίδα των τοκογλύφων τη διάρκεια της δήθεν διαπραγμάτευσης. Ότι συνέχιζαν να πληρώνουν εις βάρος των μισθών και των συντάξεων τις δόσεις των δανείων. Το κυριότερο, δεν είχαν απομακρύνει τους σπιούνους των τοκογλύφων, οι οποίοι ήταν σε καίριες θέσεις. Σε σειρά άρθρων μας είχαμε επισημάνει, ότι όσο μένουν οι εφεδρείες των δανειστών στα πόστα τους και αλωνίζουν, δεν πρόκειται να είναι οι μνημονιακοί καρχαρίες αυτοί που θα υποχωρήσουν. Όπως επίσης ότι πολύ πριν τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε με το Ευρώ, την ΕΕ, και την παραμονή στο ΝΑΤΟ.

Κοντολογίς εδώ που φτάσαμε ήταν το αποτέλεσμα μιας πορείας, που είχε αρχίσει πολύ πριν. Καμιά εναλλακτική λύση δεν υπήρχε, γιατί δεν πίστευαν σε άλλη πολιτική αλλά υπηρετούσαν πιστά τα συμφέροντα των Γερμανών, όπως ακριβώς οι προηγούμενοι. Τι μας τσαμπουνάτε λοιπόν;
Άντε τώρα καληνύχτα. Αύριο να μας πείτε πάλι, πως θα πάρουμε την Πόλη με τα υπερόπλα από το Σείριο... .

Γράφει ο Παναγιώτης Γαβάνας

► Το ΚΚΕ απορρίπτει για μια ακόμη φορά πρόταση για κοινή δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -στο ζήτημα του Ασφαλιστικού τώρα.

► Η ανακοίνωση έγινε μέσω του Γραφείου Τύπου μιας και το Πολιτικό Γραφείο έχει να συζητήσει πιο σοβαρά θέματα.

► Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση, η κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη θα κριθεί μέσα στο κίνημα. Λογικό. Το ερώτημα είναι: Τι εμποδίζει το ΚΚΕ να συμβάλει στη κοινή δράση σ΄ ένα θεμελιακό ζήτημα;

► Παρακάτω. Δέχεται τις προτάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Ασφαλιστικό; Σ΄ αυτό δεν απάντησε.

► Αναφέρει η ανακοίνωση προς το τέλος, ότι «η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του.»

► Αλήθεια, από πότε οι συνεργασίες πολιτικών κομμάτων –στο χώρο της Αριστεράς πάντα- υποκαθιστούν το εργατικό-λαϊκό κίνημα; Για τη λενινιστική πολιτική συμμαχιών, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει ακούσει τίποτα; Τον «Αριστερισμό» του Λένιν δεν τον έχει μελετήσει; Την όλη ιστορική πορεία του εργατικού κινήματος, και ασφαλώς τους κλασικούς του μαρξισμού σ΄ αυτό το ζήτημα, δεν τα γνωρίζει;

► Όποιος επιλέγει -ειδικά σε αυτή τη περίοδο που οι εργαζόμενοι βάλλονται από το κεφάλαιο και την αστική κυβέρνηση κατά μέτωπο σε όλη τη γραμμή- το μοναχικό δρόμο, στο τέλος συρρικνώνεται οργανωτικά και πολιτικά.

► Συμπληρώθηκε ένας χρόνος σοσιαλδημοκρατικής-αστικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και οι Συριζαίοι το γιορτάζουν.

► Τα μέσα ενημέρωσής τους αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ότι επιτεύχθηκαν δυό «θετικά» μ΄ αυτή την κυβέρνηση.

► Το πρώτο είναι «η “έξοδος” της χώρας από το πειθαναγκαστικό πλαίσιο του Μνημονίου». Πως όμως είναι δυνατό να βγαίνεις από το Μνημόνιο, όταν το ψηφίζεις και το εφαρμόζεις; Εδώ πρόκειται για τετραγωνισμό του κύκλου και σ΄ αυτό μπορούν να απαντήσουν μόνο οι χαρτορίχτρες.

► Το δεύτερο είναι ότι επήλθε ένα «ντόμινο», όπως αναφέρουν, και στην υπόλοιπη ΕΕ, ακολουθώντας προφανώς μια ανάλογη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πέρα απ΄ το ότι τέτοιοι παραλληλισμοί μετά βίας θα μπορούσαν να γίνουν –πρόκειται για διαφορετικές χώρες- και εδώ ακολουθείται μια σοσιαλρεφορμιστική πολιτική, με κάποιες αποχρώσεις.

► Εκείνο όμως που παρατηρείται είναι διάφορες φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, για τις οποίες δεν μπορεί ακόμη να υπάρξουν ασφαλείς προβλέψεις στο που θα καταλήξουν. Οι τάσεις αυτές από το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ερμηνεύονται ως «απεξάρτηση» από την πολιτική της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας (και όχι της Μέρκελ γενικά και αόριστα).

► Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι κάθε καπιταλιστικό κράτος και κάθε αστική κυβέρνηση έχουν τις ιδιαιτερότητές τους, ακολουθούν τα συμφέροντα της δικής τους κεφαλαιοκρατικής τάξης, με τις γνωστές εσωιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Επειδή η γερμανική αστική τάξη έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι πιθανή η έξοδος χωρών από την ΕΕ, γι΄ αυτό ακριβώς τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να συσφίξει τις σχέσεις της με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που είναι μέλη της ΕΕ, ώστε σε μια τέτοια περίπτωση να αποτελέσει τον πυρήνα μιας τέτοιας «νέας ΕΕ». Περί αυτού πρόκειται.

► Ο Φώτης Κουβέλης δηλώνει στην «Αυγή» ότι «θα συμβάλλει στην προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου».

► Να ένας σύμμαχος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Με ένα υπουργείο υποθέτουμε ότι ο Κουβέλης θα είναι ευχαριστημένος, ώστε να «συμβάλλει» και αυτός «προοδευτικά» στο ξεζούμισμα του λαού.

► Ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων Β. Αποστόλου δήλωσε ότι «αν πάρουμε πίσω τη συμφωνία (σ.σ. για το Ασφαλιστικό), υπάρχει θέμα παραμονής της χώρας μας στην ΕΕ, να τα καταλάβουν αυτά (σ.σ. οι αγρότες)».

► ΕΕ και Μνημόνιο λοιπόν, μέχρι τελικής πτώσης.

► Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Κ. Χατζηδάκης προανάγγειλε τη σύνταξη κυβερνητικού προγράμματος.

► Και γιατί δεν το παίρνει ατόφιο από το ΣΥΡΙΖΑ; Τα ίδια υποστηρίζουν. Έτσι η ΝΔ και θα κερδίσει και σε εργατοώρες.

► Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος της αμαρτωλής πλην «έγκυρης» «Καθημερινής» ζητά να ανοίξει η ΥΕΝΕΔ. Ζήλεψε μάλιστα να παραδειγματιστούμε από τα φασιστόμουτρα της Πολωνίας –«συντηρητικούς εθνικιστές» τους ονομάζει.

► Τι θα λεγε να απαγγέλλεται το δελτίο ειδήσεων και από τους αξιωματικούς; Να μας κάνουν και λίγη «ηθική διαπαιδαγώγηση».

► Πάντως η «Καθημερινή», ως μια από τις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, παραμένει πιστή στο παρελθόν της. Το αίμα νερό δε γίνεται.

Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος - Realnews

Ανεξαρτήτως της εκδοχής του κ. Βαρουφάκη, ανεξαρτήτως της εκδοχής της σημερινής κυβέρνησης για τα όσα έγιναν κατά την πρώτη 7μηνη περίοδο της διακυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστερά», υπάρχει και η εκδοχή της ίδιας της... πραγματικότητας.

Είναι πραγματικότητα -και αυτό αφορά βασικά τον ελληνικό λαό- ότι τρεις μέρες μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 (και ποτέ πριν από αυτές) εκείνο που ακούσαμε από αυτούς που υποτίθεται ότι θα καταργούσαν τα μνημόνια ήταν ότι «το 70% του μνημονίου είναι καλό»...

Είναι πραγματικότητα ότι με το που ανέλαβαν οι κ.κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης εκείνο που μάθαμε ήταν ότι ο -«νεοφιλελεύθερος» επί Σαμαρά- ΟΟΣΑ είχε μεταμορφωθεί, μαζί με την «εργαλειοθήκη» του, στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου.

Είναι πραγματικότητα ότι το πρώτο του μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ το υπέγραψε -με τη σφραγίδα του κ. Βαρουφάκη-ούτε έναν μήνα από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου: Ηταν η απόφαση της 20ής Φεβρουάριου, μέσω της οποίας το σκίσιμο του μνημονίου έγινε παράταση του μνημονίου και η διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης αποδοχή της σύμβασης που στερούσε κάθε δυνατότητα ασυλίας των περιουσιακών στοιχείων του τόπου έναντι των δανειστών. Και είναι βεβαίως πραγματικότητα ότι ο κύβος του τρίτου μνημονίου είχε ριφθεί ήδη τρεις μέρες πριν από το δημοψήφισμα, όταν ο κ. Τσίπρας, με υπουργό τον κ. Βαρουφάκη, ζητούσε νέο δάνειο με την εμπλοκή του ΔΝΤ από τον ESM.

Ετσι γράφτηκε η ιστορία. Καθόλου «δημιουργικά» και καθόλου «ασαφώς»...

«Ενας χρόνος αριστερά, ένας χρόνος μάχη». Αυτός είναι ο τίτλος της πανηγυρικής εκδήλωσης που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ταε-Κβον-Ντο (όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα) με ομιλητή τον Τσίπρα. Από τον τίτλο ακόμα αντιλαμβάνεται κανείς τη διαφορά. Πριν από ένα χρόνο, ο Τσίπρας χτυπιόταν σαν χταπόδι στα προεκλογικά μπαλκόνια, υποσχόμενος στους ψηφοφόρους έναν υγιεινό περίπατο, με ζουρνάδες και νταούλια, στο ρυθμό των οποίων θα χόρευαν οι «αγορές». Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει απλά για ένα χρόνο «μάχης», αποφεύγοντας να μιλήσει για τα αποτελέσματα της «μάχης».

Και αυτό το ιδεολόγημα (της «μάχης»), όμως, που εξασφάλισε στον ΣΥΡΙΖΑ μια δεύτερη εκλογική νίκη το Σεπτέμβρη (με την αποχή να καταγράφει ποσοστό ρεκόρ), ξεθώριασε πια. Μπορεί να πείθει το στενό κομματικό μηχανισμό, που ρίχτηκε με ενθουσιασμό στη μάχη της «κουτάλας», την εργαζόμενη κοινωνία όμως δεν μπορεί πλέον να τη συγκινήσει. Η εικόνα των κινητοποιήσεων και το «άρωμα» των ακόμα πιο μαζικών, που ωριμάζουν, κρύβει από πίσω της μια συγκυβέρνηση κι έναν κομματικό μηχανισμό που άρχισαν ήδη να «μετράνε μέρες» (στην εξουσία).

Για να μην πούμε, βέβαια, για το ιδεολόγημα του «ηθικού πλεονεκτήματος», που τα εξουσιαστικά τομάρια του ΣΥΡΙΖΑ οικοδόμησαν πάνω στους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών και των αριστερών του ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Η απάντηση του ΚΚΕ έρχεται σήμερα μέσα από τις στήλες του «Ριζοσπάστη» και όπως ήταν αναμενόμενο ήταν αρνητική. Η αιτιολογία για την τοποθέτηση αυτή του ΚΚΕ είναι ότι «η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του».

Το δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη"


Απάντηση σε επιστολή που έστειλε η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δημοσιοποίησε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην επιστολή της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθυνόταν στο ΚΚΕ και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις (ΛΑΕ, ΕΕΚ, ΚΚΕ (μ-λ) κ.ά.) με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό. Η επιστολή (με ημερομηνία αποστολής 14 Γενάρη) έθετε ως πρόταση τη συνάντηση αντιπροσωπειών αυτών των πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την κοινή δράση και το συντονισμό για τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό.

Παραθέτουμε όλη την απάντηση από την πλευρά του ΚΚΕ:


Σε απάντηση της επιστολής σας, σας στέλνουμε τις απόψεις μας σχετικά με τα θέματα που θέσατε:
Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να υπάρξει λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο σφαγής στην Κοινωνική Ασφάλιση, καθώς και στο σύνολο των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων που δρομολογούνται στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου.

Από το Γενάρη του 2015 είχαμε τονίσει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και θα επιδιώξει να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, να στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία, θυσιάζοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Γι' αυτό το λόγο, το ΚΚΕ, τα μέλη του μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αντιπάλεψαν λογικές και "κινητοποιήσεις" για τη στήριξη της κυβερνητικής διαπραγμάτευσης, στις οποίες καλούσαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, άλλες δυνάμεις, καλλιεργώντας μ' αυτόν τον τρόπο αυταπάτες στους εργαζόμενους για το χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης και εμποδίζοντας την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Σήμερα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την ενδυνάμωση της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, στο έδαφος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων και με στόχο την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού. Το ΚΚΕ, όπως και κάθε κόμμα, μετέχει στα όργανα και στις γραμμές του κινήματος μέσω των στελεχών και των μελών του. Μέσα στο κίνημα, στις οργανώσεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των οργανώσεων φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών, υπάρχει και μπορεί να υπάρξει συζήτηση, διαπάλη για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα και του συντονισμού, τα αιτήματα, τις μορφές πάλης κ.λπ.

Εκεί κρίνεται και θα κριθεί η κάθε πολιτική, συνδικαλιστική δύναμη, στο κατά πόσο συμβάλλει στην ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης σε κάθε κλάδο, σωματείο, τόπο δουλειάς, την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εκεί μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων.

Κατά συνέπεια, θεωρούμε ότι η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

23 Γενάρη 2016».

Γράφει ο Παναγιώτης Γαβάνας

► Η «Αυγή» επιμένει να μας καθησυχάζει μέσω του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών -μιας και η ίδια δεν έχει άποψη: Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε –μας λέει- δεν αποκάλεσε τον Τσίπρα ανόητο.

► Απλά… stupid, έτσι για τη πλάκα.

► «Κι όμως, κάτι ενώνει Σόιμπλε – Τσίπρα», αναφέρει η ίδια εφημερίδα (22/01/2016) στο πρωτοσέλιδό της.

► Τι μπορεί όμως να είναι αυτό; Η απάντηση δίνεται προς το τέλος του άρθρου: Τους ενώνει –λέει- η ατάκα «Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης».

► Μάλιστα. Καταλάβατε; Τα γερμανικά ιμπεριαλιστικά κοράκια είναι μαζί μας αλληλέγγυα επειδή έχουν εξαγοράσει ό,τι έμεινε σ΄ αυτή εδώ τη χώρα. Και οι εγχώριοι ανόητοι μάς πουλάνε το κουτόχορτο περί «αλληλεγγύης».

► Είναι σημαντικό, να είναι κανείς σε θέση «να διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές», αν θέλει να αντιμετωπίσει την αστική προπαγάνδα. Να ένα παράδειγμα:

► Σύμφωνα με τα συριζαίικα μέσα ενημέρωσης, «κύκλοι του υπουργείου Εργασίας δήλωσαν ότι οι εκπρόσωποι των θεσμών, δεν ζήτησαν δραστική περικοπή των συντάξεων».

► Το «ζουμί» εδώ βρίσκεται στις λέξεις «δεν» και «δραστική». Οι δυό αυτές λεξούλες προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία του προβλήματος. Αφενός, προσπαθούν να παρουσιάσουν το κουαρτέτο, που τώρα το ονομάζουν «θεσμοί», ότι μας έκανε κάποια χάρη. Αφετέρου, εμμέσως πλην σαφώς, υπονοούν ότι η κυβέρνηση «έδωσε μάχες για να το πετύχει».

► Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν πέτυχε απολύτως τίποτα, αλλά τηρεί πιστά αυτά ακριβώς που αναφέρει το μνημόνιο.

► Το ερώτημα που αφορά τους συνταξιούχους είναι: Θα γίνει περικοπή των συντάξεων, ναι ή όχι; Η απάντηση είναι: Θα γίνει! Όλα τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα.

► Παρακάτω: Πως καθορίζεται το πόσο δραστική θα είναι μια μείωση; Όταν κάποιος συνταξιούχος παίρνει 500 ευρώ το μήνα και στη συνέχεια η κυβέρνηση την κατεβάζει στα 400 ευρώ, δηλαδή κατά 20%, αυτή δεν είναι δραστική μείωση;

► Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η μείωση των συντάξεων -και φυσικά των μισθών και ημερομισθίων- γίνεται με πολλούς τρόπους, όπως, πληρωμή του χαρατσιού-ΕΝΦΙΑ, αύξηση στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα φάρμακα, στις τιμές των εμπορευμάτων κτλ. Για αυτά όμως δεν λένε κουβέντα.

► Οι λέξεις λοιπόν έχουν μια συγκεκριμένη λειτουργία και χρειάζεται μεγάλη τέχνη για το πώς παρουσιάζει κανείς την αλήθεια. Και οι Συριζαίοι φαίνεται να κατέχουν καλά την τέχνη της διαστρέβλωσης.

► Ο Μπρεχτ στο κείμενό του «Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας», αναφέρει κάποια παραδείγματα. Είναι διαφορετικό να πεις ο τάδε «έχασε τη ζωή του», ο τάδε «εκτελέστηκε» ή «δολοφονήθηκε».

► Και οι σοσιαλδημοκράτες Συριζαίοι, πράγματι, δολοφονούν την αλήθεια!

► Σύμφωνα πάλι με τα συριζαίκα μέσα ενημέρωσης, «ο διεθνής Τύπος κάνει εγκωμιαστικά σχόλια για την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στο Νταβός».

► Εδώ, όπως και σε όλα τα ζητήματα, ισχύει η βασική άγραφτη αρχή: Αν θέλεις να φθάσεις στην ουσία της υπόθεσης, πρέπει να θέτεις τα σωστά ερωτήματα.

► Ερώτηση: Ποιος είναι αυτός ο «διεθνής Τύπος». Απάντηση: Ο αστικός.

► Στην περίπτωση αυτή ισχύουν τα λόγια του Άουγκουστ Μπέμπελ: «Όταν σε επαινεί ο εχθρός σου, τότε ψάξε να δεις που έκανες λάθος», stupid.

► Ας συνεχίσουμε όμως το «παιχνίδι» με τις λέξεις.

► Σύμφωνα με τον Χρ. Σπρίτζη αναπληρωτή υπουργού ΥΠΟΜΕΔΙ (ψάξτε να βρείτε τι είναι αυτό), «η DIGEA θα λειτουργεί με όρους υγιούς ανταγωνισμού».

► Πως «μεταφράζεται» η αστική οικονομική έννοια «υγιής ανταγωνισμός»;

► Πολύ απλά: Καπιταλιστική εκμετάλλευση αλλά… με μέτρο. Θεσμοθετημένη, ώστε να φαίνεται ότι η καπιταλιστική επιχείρηση τηρεί κάποιους κανόνες, επομένως ότι «προσφέρει» στη κοινωνία. Έτσι μας λένε.

► Αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στον εγκέφαλο των Συριζαίων που υπηρετούν τους κεφαλαιοκράτες.

► Ο εγκέφαλος όμως του κεφαλαιοκράτη, που έχει κατανοήσει το «Κεφάλαιο» του Μαρξ πολύ καλύτερα από αυτόν του Συριζαίου, λειτουργεί διαφορετικά. Ο κεφαλαιοκράτης γνωρίζει ότι η έννοια «υγιής ανταγωνισμός» που διδάσκεται στα πανεπιστήμια, είναι κούφια λόγια και αφορά τους αφελείς. Ότι στον καπιταλισμό ισχύει «ο θάνατός σου η ζωή μου».

► Στόχος και του πιο μικρού κεφαλαιοκράτη είναι πάντα να γίνει μεγάλος κεφαλαιοκράτης. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με καπιταλιστικό ανταγωνισμό (και όχι ανταγωνισμό γενικά και αόριστα), που οδηγεί στην εκτόπιση του μικρού κεφαλαίου από το μεγαλύτερο και σε τελική ανάλυση από το μονοπώλιο.

► Ο Μαρξ γράφει στο «Κεφάλαιο» ότι, η μικρή παραγωγή στον καπιταλισμό γεννά πάντα τη μεγάλη. Αυτό είναι γνωστό ακόμη και στις πέτρες, εκτός φυσικά από τους Συριζαίους (με εξαίρεση τους κεφαλαιοκράτες Συριζαίους).

► Τίθενται τα παρακάτω ερωτήματα. Πρώτο: Η κυβέρνηση των Συριζανέλ έχει σκοπό να σταματήσει τη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών μιας και είναι παράνομα;

► Η απάντηση είναι καθαρή: Όχι, διότι αυτά τα κανάλια την υποστηρίζουν.

► Δεύτερο: Η κυβέρνηση των Συριζανέλ έχει σκοπό να πάρει πίσω τα εκατοντάδες εκατομμύρια που χρωστούν τα ιδιωτικά κανάλια στο δημόσιο;

► Η απάντηση είναι και πάλι όχι, ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

► Τρίτο: Τι προτίθεται να κάνει η αστική κυβέρνηση των Συριζανέλ ώστε οι τράπεζες να σταματήσουν να δίνουν απλόχερα δάνεια στα πλήρως χρεοκοπημένα ιδιωτικά κανάλια;

► Απάντηση: Απολύτως τίποτα, διότι και οι τράπεζες είναι ιδιωτικές, επομένως σε μεγάλο –στο μέγιστο- βαθμό, είναι ανεξέλεγκτες.

► Τέταρτο: Τότε γιατί δεν τις εθνικοποιεί;

► Απάντηση πρώτη: Διότι αυτή ακριβώς είναι η ιδεολογία των Συριζανέλ.

► Απάντηση δεύτερη: Διότι ακόμη και αν το ήθελε το απαγορεύει η ΕΕ (βλέπε: ελευθερία κίνησης κεφαλαίων).

► Πέμπτο: Τότε γιατί δεν αποχωρεί η Ελλάδα από την ΕΕ;

► Απάντηση: Διότι αυτή είναι η ιδεολογία των Συριζανέλ. Υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα με κάθε τίμημα, στο όνομα πάντα της «ΕΕ των λαών», της «ΕΕ των εργαζομένων» κτλ.

► Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτή την αλυσίδα ερωτημάτων, ξεφεύγοντας βέβαια απ΄ το θέμα που τέθηκε παραπάνω. Οι απαντήσεις που προκύπτουν, ό,τι ερώτημα και να τεθεί, καταλήγουν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα, και αυτό είναι: Η κυβέρνηση τούτη, που έχει ακόμη το θράσος να πουλά «αριστερή πολιτική» στο όνομα της αριστεράς, πρέπει να σταλθεί εκεί ακριβώς που ανήκει: Στον κάλαθο της Ιστορίας!

► Να μη ξεχάσω και μια… μεγάλη είδηση: Η Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε ότι θα θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία στο ΔΝΤ.

► Για την κυβέρνηση που «γλύφει» το ΔΝΤ, παρουσιάζοντας το ως υποστηρικτή της Ελλάδας σε σχέση με την ΕΕ / Γερμανία (τόσο τους «κόβει»), πρόκειται για μια σημαντική είδηση.

► Για τους εργαζόμενους ισχύει: Χεστήκαμε.